"ေနာက္ေန႔မွ သြားၾကတာေပါ့
ဒီေန႔နားလိုက္ဦး"
"အင္းပါ..ေနာက္ေန႔ၾကမွသြားၾကတာေပါ့"
ဂ်ီမင္လည္း..စိတ္ေလ်ွာ့လိုက္ၿပီး
ေဂ်ာင္ကုေပါင္ေပၚသို႔တက္ထိုင္ကာ
ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လိုက္သည္။
"ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ... "
ဂ်ီမင္ ဆံႏြယ္ေလးေတြအား..
အသာအယာကိဳင္ၿပီး..
ေဂ်ာင္ကုေမးသည္။
"ဘာလိုခ်င္တယ္လို႔ထင္လဲ"
"လိုခ်င္တာေျပာေလ...ဝယ္ေပးမယ္ "
"ကို...ကြၽန္ေတာ့္ကိုတကယ္ခ်စ္ေသးလို႔လား"
"အင္း...ခ်စ္ေတာ့မခ်စ္ေတာ့ဘူး..ဒါေပမယ့္ "
ဂ်ီမင္ ေဂ်ာင္ကုရင္ဘတ္ကို မ်က္ႏွာအပ္ကာ
ခြၽဲေနရာမွ ႐ုတ္တရပ္ခါးဆန္႔လိုက္ၿပိး..
ေဂ်ာင္ကုအား..မ်က္ေစာင္းထိုးကာ ၾကည့္ေနသည္။
"စတာ...စတာ..ငါမင္းကိုမခ်စ္ဘဲေနမလား..
ခ်စ္လြန္းလို႔ အရာရာသည္းခံခဲ့တာ..
အခုလည္း..မင္းေလးေၾကာင့္အိမ္ေရာက္ရင္
အထိုးခံရေတာ့မယ္"
"ဟင့္အင္း..မျဖစ္ဘူး..ဘာကိစၥအထိုးခံရမွာလဲ
ကြၽန္ေတာ္႐ွိသ၍ ကို႔ကိုဘယ္သူမွမထိေစရဘူး"
"ဟားဟား..ဟုတ္ပါၿပီ.. ဒါနဲ႔အခုဆို
အသက္ဘယ္ေလာက္႐ွိၿပီလဲမင္"
"၂၂"
"ငယ္ေသးတာပဲ"
"ဒါေပါ့..ကို ကြၽန္ေတာ္ ့လိုငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးရထားတာ
ကံေကာင္းတယ္မွတ္"
"အာ..အဲ့ဒါဆို..ကိုယ္ကအဘိုးႀကီးမို႔လို႔လား"
ေဂ်ာင္ကု မဲ့႐ွံု႕ကာေျပာေတာ့
ဂ်ီမင္ကသေဘာတက်ရယ္ကာ..ေျပာသည္။
"ဒါေပါ့..အဘိုးႀကီးေလ..
ခင္ဗ်ား ႀကီးေၾကာင့္ပဲ ဒီငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးကေစာေစာစီးစီး
ကေလးအေဖျဖစ္ရၿပီေလ"
"ဒါေတာင္ ကိုယ့္ကိုအဘိုးႀကီးလို႔ေျပာခ်င္ေသးတယ္
ကိုယ္အဘိုးႀကီးမဟုတ္လို႔ပဲ..မင့္ကို
ကိုယ္ဝန္ရေအာင္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာေပါ့"
ေဂ်ာင္ကုစကားေၾကာင့္ ဂ်ီမင္နားရြက္ဖ်ားေလးေတြနီရဲလာသည္။
"ေအာ္ ဒါနဲ႔မင္ ေက်ာင္းျပန္တက္ရမယ္ေနာ္
မနက္ျဖန္ကစၿပီးေတာ့"
YOU ARE READING
"ရင်ခုန်သံနှောင်ကြိုး"[Completed]
Fanficအခ်စ္ဆိုတာ ဆန္းၾကယ္လိုက္တာ ခ်စ္မိသြားရင္..အျပစ္မျမင္ေတာ့ဘူး.. ကြၽန္ေတာ္ဟာ ကိုယ့္ကိုထားသြားရင္ေတာင္ ရင္နာနာနဲ႔ဆက္ခ်စ္ေနခဲ့တဲ့အခ်စ္႐ူးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အချစ်ဆိုတာ ဆန်းကြယ်လိုက်တာ ချစ်မိသွားရင်..အပြစ်မမြင်တော့ဘူး.. ကျွန်တော်ဟာ ကိုယ့်ကိုထားသွားရင်တော...
!["ရင်ခုန်သံနှောင်ကြိုး"[Completed]](https://img.wattpad.com/cover/247808178-64-k587839.jpg)