Parçalardan Bütüne (b×b)

Boğucu Hatıralar Denizi

Çocukluğumdan kalan bir anı hatırlıyorum sanki bugünmüş gibi. Önemli bir gün. Bana göre tüm aksiliklerin başladığı bir gün.

...

Güllerle dolu güzel bir bahçedeyim. Keskin gül kokusu ciğerlerimi açıyor. Sonra annemi görüyorum. Yaz güneşi yanaklarına uzun kirpiklerinin gölgesini düşürüyor bana bakarken. Sonra kocaman bir tebessüm beliriyor yüzünde. Sevgiyle bakıyor elindeki kırmızı gülü tutarken. Sonra annemin gülümserken gözlerinden bir damla yaş düştüğünü görüyorum. Korkuyorum.

-Bir yerin mi acıdı anne, diye sorduğumda gülümsemeye devam ederek elindeki kırmızı güle indiriyor bakışlarını.

-Dikeni elime battı, diyor.

Endişeleniyorum.

-Hemen yarabandı getireceğim sana. İyileşecek, diyorum heyecanla ve annemin bir şey demesine izin vermeden koşarak eve giriyorum.

Evin içerisindeki merdivenleri yine koşarak çıkıyorum. Yatak odasına girip yarabandı almalıyım yoksa annem kanamadan ölebilir, diye bir düşünce var kafamda. Yatak odasının önüne geldiğimde garip sesler duyuyorum. Daha önce hiç duymadığım sesler.. Çocuk aklım birinin canının yandığını sanıp kapıyı hızlıca açıyor.
Ve o görüntü.. Babam ve.. Babam ve başka bir kadın. Annem değil başka bir kadın. Babam bir anlık bana baktıktan sonra işine devam ediyor. Sonra annemin güzel kokusunu hissediyorum yanı başımda.

Annem görsün istemiyorum ama annem sadece açtığım kapıyı geri kapatıyor, elimi tutuyor, beni aşağı kata indirip kanepeye oturtuyor. Bir süre öylece oturan şaşkın beni izliyor.

Sonra konuşuyor:
-Elim iyi, diyor. Yarabandına gerek yok Aras. S-sen çok iyi bir çocuksun.

Naif sesi titriyor. Hızlıca kafamı kaldırıyorum ve yüzüne baktığımda ağladığını görüyorum. Gözyaşları ardı ardına dökülüyor. Annem ağlıyor. Az önce çok mutlu sandığım annem...
Ben de ağlamaya başlıyorum. Ne olduğunu anladığımdan değil. Sadece dünyadaki en sevdiğim ve aşık olduğum insan ağladığı için.

...

Denizin sert dalgalarının kıyıya vuruşunu izlerken bu anı yine aklıma gelmişti. İçimde derin bir acı vardı ama artık ağlamıyordum. Sadece soğuk gözlerle hırçın denizi izliyordum ve hatırlamaya devam ediyordum.
Her zamanki gibi. Son noktaya gelene kadar. Anılar tükenene, hiç geçmeyecek acı kalbime saplanana kadar.