Chapter27# การจากลา....

1 0 0
                                    

ซีราชิเอลสีหน้าเป็นห่วงเธอแลดูกระวนกระวายชัดเจน เสื้อผ้าชุดลำลองของเขาดูบางเกินกว่าที่ต้านรับลมหนาวในช่วงกลางคืนนี้ได้ด้วยซ้ำไป เด็กสาวเดินเข้ามาเปิดหน้าต่างให้เขาเข้ามา ชายหนุ่มโผกอดเธอแนบแน่น ซึ่งเธอรับอ้อมกอดนี้อย่างเต็มใจ

Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.

ซีราชิเอลสีหน้าเป็นห่วงเธอแลดูกระวนกระวายชัดเจน เสื้อผ้าชุดลำลองของเขาดูบางเกินกว่าที่ต้านรับลมหนาวในช่วงกลางคืนนี้ได้ด้วยซ้ำไป เด็กสาวเดินเข้ามาเปิดหน้าต่างให้เขาเข้ามา ชายหนุ่มโผกอดเธอแนบแน่น ซึ่งเธอรับอ้อมกอดนี้อย่างเต็มใจ

"คิดถึงเหลือเกิน ตัวเล็กไม่ติดต่อมาเลย แถมในฝันก็ไม่เจอตัวเล็กเลย พี่กลัวว่าตัวเล็กจะเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ ตัวเล็กไม่เป็นไรใช่มั้ย"

"หนูไม่เป็นไรค่ะ หนูก็คิดถึงพี่เอลนะคะ"

ชายหนุ่มก้มสัมผัสเธอด้วยจุมพิตเบาๆ

"เราออกไปชมจันทร์ข้างนอกด้วยกันมั้ยคะ เหมือนที่เราพบกันครั้งแรก เมื่อหนูยังเด็กๆ น่ะค่ะ"

ซีราชิเอลดวงตาเบิกกว้างกับสิ่งที่ได้ยิน เขาไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ในเมื่อเธอได้ยืนยันแล้วว่าเธอรู้ทุกอย่างแล้ว ความทรงจำของเธอกลับมาแล้ว และคงอ่านไดอารี่ของเขาจบแล้วเช่นกัน ถ้าตัวเล็กมารู้ความจริงแบบนี้ แต่ต้องมาเป็นอะไรไป แล้วต้องจากเขาไปอีก สู้ปล่อยให้เธอไม่รู้อะไรเลยจะดีกว่าอีก

"ในที่สุด ทุกอย่างก็เปิดเผยออกมาหมดแล้วสินะ จากนี้ไป คงไม่มีอะไรต้องปิดบังอีกต่อไป เพราะแม้แต่เรื่องที่พี่เป็นตัวอะไร ตัวเล็กก็คงรู้อยู่แล้ว แหวนที่พี่มอบให้ ไดอารี่ เอกสารในห้องซึ่งพี่คิดว่าตัวเล็กก็คงไปเจอมันแล้ว พวกนั้นคือเครื่องยืนยันได้ดี" เขายิ้มฝืนๆ ราวกับว่าพูดไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก

ในคืนจันทร์เพ็ญที่ส่องแสงนวลไสวเป็นพิเศษในค่ำคืนนี้ ได้มีกลิ่นดอกไม้หอมนวลอ่อนๆ กระจายไปทั่วทั้งกลีบดอกไม้ที่นิ่มนวลบอบบางโปรยปรายมากับสายลม อากาศหนาวเย็นทำเอาเด็กสาวกับชายหนุ่มต้องซุกตัวอยู่ในผ้าห่มผืนใหญ่ ไอริชาซบอกกว้างอิงร่างสูงสง่านอนอุ่นสบาย ขณะที่ซีราชิเอลนั้นโอบร่างบอบบางเอาไว้มองดูพระจันทร์และดอกไม้

อีกปลายหนึ่งของด้ายแดงOù les histoires vivent. Découvrez maintenant