C H A P T E R 3 5
━━━━━⋇⊶⊰♡⊱⊷⋇━━━━━
"Kira!"
Napatayo ako ng makitang sinampal ng malakas ni Kira ang babae, to the point na nawalan ng balanse ang babae ngunit na kaya niya pang tumayo.
"What? I slapped her because she asked for one."
Napahampas na lang ako sa sariling noo sa sinabi niya. Galit na tinignan siya ng babae.
"What the fuck are you-"
"Wag mo kong what the fuck ng what the fuck na yan!" Dinuro niya ito. "Papaalala ko lang sayo na yan ang gusto mo."
"Did I say that you will be the one to slap me?"
"SI Mama Jin ba dapat ang sumampal sayo?"
"Oo s-"
"Para ano? Para matanggal siya sa trabaho niya?" Tumingin ito sa gilid kaya sinundan ko ang tingin na iyon. Napa awang na ang ang labi ko ng may nakitang tao sa dilim.
"W-What the-"
"What the fuck ka na naman, na bisto ka na 'nga."
Galit na nilingo niya si Kira. "How dare you!"
Akmang lalapitan niya si Kira ng biglang tinuhod ni Kira ang babae dahilan para mapaluhod siya sa harap nito.
"How dare you mess with us." Napapikit na lang ako ng tumaas lahat ng balahibo sa katawan ko dahil sa kaseryosohan ng boses niya.
Makakapatay na siya sa talim ng tingin niya dito.
"Bakit kasi sumali ka sa gulo namin? Edi sana hindi ka-"
"Gulo ni Mama Jin, gulo namin-" Marahas nitong hinawakan ang panga niya. "-Hindi ako katulad mo ng naapak ng tao." Binitawan niya ito ng patapon.
She sarcastically laughs, then stands up with a serious face.
"Trying to be nice with your fucking Mama Jin?"
Kira's eyebrows are up. "Don't fucking my Mama Jin." Kira walks closer to her. "At wag na wag mo siyang bababain dahil-" Pinadausdos ni Kira ang daliri niya sa nakalitaw na balikat nito. "Hindi siya baliw sa pera at kasikatan katulad mo."
Marahas na tinulak ng babae si Kira at nanlilisik ang matang tinignan siya nito. "How dare you say that to me! You're just fucking P.A of fucking Fairy Miles na hindi naman fairy ang itsura!" Tinignan ako nito.
Imbis na ma offend sa sinabi niya tinawanan ko lang siya.
"At least they call me Fairy. Not you; they're call you-" Napatigil ako ng hindi ko alam kung ano ang susunod na sasabihin ko.
"Mangkukulam." Napalingon ako kay Kira na ngayon ay prenteng nakaupo sa upuan habang tutok na tutok sakaniyang phone. "-Piece of trash, isip bata na hindi naman mukhang bata, mana-"
"They call me bubbles because I'm c-"
Napatigil ito ng pinakita sakaniya ni Kira ang hawak na phone. Hindi ko lubusang makita iyon, tanging nakikita ko lamang ay ang mga comments na maliliit ang sulat.
Agad kong kinuha ang phone ko upang tignan kung anong nagyayari. Napa takip na lang ako ng naka awang na labi ng makita ko ang litrato ng babaeng nasa tabi namin at si Mama Jin na nakaluhod sa harapan.
Halatang dating-dati pa ito dahil ang payat pa dito ni Mama Jin.
Agad akong napatitig sa dating itsura ni Mama Jin. Ito ba yung tinutukoy niya dati? Kaya ba naiiyak siya sa tuwing pinakikisamahan naming siya ng Mabuti dahil never niyang naranasan ang ganung treatment sakaniya?
I wish I had been training at LYM for a long time so I could just take care of him, not this woman.
"W-Who did it?" Muntik na nitong mabitawan ang phone ni Kira. Mabuti na lang at nakuha niya na agad iyon.
Tinignan niya kami isa-isa at tumigil ito kay Mama Jin na ngayon ay hindi parin makapaniwala sa nakita.
"Y-You're the one who did that!"
Nanlilisik ang mga matang tumakbo ito kay Mama Jin. Agad akong pumunta sa harap ni Mama Jin upang takpan siya. At ng ilang metro na lang ang lapit nito saamin agad ko siyang sinipa sa tyan dahilan para matilapon siya at mapahiga sa sahig.
Mabuti lang sakaniya yan.
"Are you okay, Mama Jin!?" Agad kong chineck kung may natamong galos ba ito o wala. Nakahinga ako ng maluwag ng makitang wala itong kahit anong galos.
"I-I'm okay." Liar, his hands are trembling. That's a sign of he's really not okay.
"No, you're not." Niyakap ko siya ng mahigpit. Ramdam ko ang takot nito, kaya hinagod ko ang likod niya.
"Don't be scared, I'm here, we're here." Nanghihinang gumanti ito sa yakapan namin.
"S-Salamat." Sinandal nito ang ulo sa balikat ko. "S-Salamat dahil nandito kayo, salamat dahil binigay kayo ng Diyos saakin,"
Naramdamn ko ang pagkabasa ng balikat ko ngunit hindi ko na iyon pinansin. Mas lalo kong pinag igihan ang paghagod sa likod niya.
"No need to thank us, Mama Jin."
"Miles, upo!"
Agad akong nagulantang sa sigaw ni Kira kaya agad akong umupo kasama si Mamita. Napalunok na lang ako ng makita ang maliit na kutsilyo na tumama sa salamin. May kakaunting basag na rin ang salamin.
"Gusto mo talagang mamatay lahat ng taong gumagambala sa masama mong plano!" Agad kong hinawakan si Mama Jin sa braso upang pigilan siyang lumapit sa babae.
Inalalayan ko itong tumayo saka tinignan ang babae na ngayon ay nanlilisik ang mata saakain.
"Why did you all do this to me!" Ang sigaw niya ay nag echo sa buong kwarto at nanghihinang napaupo ito sa malamig na semento.
"Para matauhan ka." Si Kira ang pumutol sa ilang minutong katahimikan na bumabalot saamin.
Galit na tinignan siya ni Bubbles kuno.
"W-Wala naman akong ginawa sayo! Bakit kailangan ilab-"
"Oo wala kang ginawa saakin pero-" Tinignan nito si Mama Jin, hindi iyon nagtanggal at bumalik din ang tingin kay Bubbles. "-Kay Mama Jin, meron."
"A-Anong bang meron sa Mama Jin niyo?" Tumingin ito kay Mama Jin kaya napakapit ako sa balikat niya ng mahigpit at hinanda ang sarili. Hindi alintana ang mabigat na gown na suot ko.
"Bakit prinoprotektahan niyo ang katulad niyan?" Napa-irap kaming pareho ni Kira ng mata sa tanong niya.
"What do you think the answer to your question?" Napalingon ito kay Kira, nakatingala siya na para bang sinasamba si Kira.
"He's special to you." she whispered.
Kira nodded at her.
"Very-very special to us." Tumayo ito saka binuksan ang pinto at nanlaki ang mata ko ng may mga pulis sa labas. Hindi ko alam na nand'yan pala sila. "So don't mess up with us again, okay?"
Sa tono ng boses nito para niyang sinasabi na kapag inulit niya ang ginawa niya ay papatayin niya na ito.
She just nodded. Bago pa makalapit ang pulis sakaniya agad siyang tumayo. Nanlaki na lang ang mata ko ng bigla niyang kinuha sa tago niyang bulsa ang maliit na kutsilyo.
"Bago ako makulong susulitin ko na."
Patakbong lumapit ito kay Mama Jin kaya maagap ko siyang nayakap.
Napapikit na lang ako ng maramdaman kong namanhid ang buong katawan ko.
"Miles!"
"Princess!"
Marami pa silang sinisigaw ngunit hindi ko na marinig dahil unti-unting lumalabo ang pandinig ko kasabay nun ang mga mata ko. Nagkita kong nagsasalita pa si Mama Jin ngunit wala na talaga akong marinig.
Pinipigilan kong hindi pumikit ngunit mismo ang katawan ko na ang nagpumilit na pumikit ako.
And all went black.
BINABASA MO ANG
Silent Feelings (Complicated Life Series #3)
Teen FictionIsang dalagang may lihim na pagtingin sakaniyang kaibigan. Sa una ay binabaliwala niya lamang iyon ngunit, ng mas lalo silang nagiging malapit sa isa't-isa ay mas lalo siyang mahuhulog. Isang araw napag-desisyunan niya na tuparin ang pangarap niya...
