Silent Feelings (Complicated Life Series #3)

Chapter 32

C H A P T E R 3 2
━━━━━⋇⊶⊰♡⊱⊷⋇━━━━━

"Miles!"

Agad akong sinalubong ni Mama Jin ng isang mahigpit na yakap. Ginantihan ko naman iyon.

"Ayos ka lang ba?" Aligagang iniharap niya ako sakaniya. "Wala bang nanakit sayo wla-"

"Calm down, Mama Jin. I'm okay now." Tinapik-tapik ko pa ang braso nito upang sabihin na talagang okay na ako.

"Mabuti kung ganun." Marahan nitong hinaplos ang pisngi ko. I smiled to his gesture.

"Tara na! hindi tayo pwedeng magtagal dito sa labas!" Rinig kong sigaw ni Kira mula sa malayo. Mahina akong natawa saka nagmadaling pumasok sa loob ng van.

"Sorry for not being there when you broke down, Miles," Mama Jin softly said. I shook my head and held his hands.

"No need to be sorry, Mama Jin. By the way, ano bang ginagawa niyo noong panahong may issue ako?" Napalabi ako sa nasabi ko, parang masyadong rude.

Nagkatinginan pa sila ni Kira na para bang doon nag-uusa. Lumingon na saakin si Mama Jin at bumuntong hininga.

"Nagkausap kami ng buong board." Bigla akong nilukob ng kaba. Namamawis na rin ang kamay ko na nakahawak sakaniyang kamay.

"What did they say?" My lips were trembling. He held my hands tightly, dahilan para mas lalo akong kinabahan. Paano kung ta-tanggalin na pala nila ako? No.

"They are supposed to suspend you."

"Oh gosh." Napatakip ako sa sariling nakawang na bibig dahil sa gulat. Nanghihinang sumandal ako sa upuan.

"Patapu-"

"I don't want to hear it, Mama Jin." Nanghihinnag tumingin ako sakaniya. "Alam ko na ang susunod mong sasabihin."

Pumikit ako upang hindi na tuluyang lumabas ang luha ko. Ang akala ko ay naubos na iyon ngunit hindi pa pala.

Ito na ba ang katapusan ng career ko? Kailangan ko na bang lumipat sa ibang Entertainment? But I just want LYM Entertainment. I don-

"Makinig ka kasi muna, idiot!"

Agad akong napadilat at sinamana ng tingin si Kira. Bakit hindi halatang malungkot ito? Hindi ba siya malungkot dahil mawawalan na siya ng trabaho?

Oh, I forgot they were also rich.

"Did you see that I'm weak? Ayoko na 'ngang mari-"

"Alam mo ang tanga mo! Hindi mo ba narinig ang supposed na sinabi ni Mama?" Bigla akong napatigil. Oo 'nga no? ngayon ko lang napagtanto na muntik ng matuloy ang pag-wait.

Nananlalaki ang mata akong humarap kay Mama Jin, na ngayon ay nakangiwi na saakin. Hinawakan ko ang magkabila niyang balikat saka mahinang niyugyog iyon.

"Tell me, tell me na tama itong nasa isip ko." Halos nagsusumamo na ako sakaniya. Hinawakan niya ang magkabila kong balikat saka malumanay akong tinignan.

"Yes, tama ang nasa isip mo." Nayakap ko siya ng mahigpit dahil sa saya, at ang kaninang pinipigilang luha ay lumabas na.

Thank God, I thought I would lose my dream.

He rubbed my back. "Wala ka ng alalahanin pa." May pagkasigurado sa boses nito, kaya hindi ko maiwasang mapahagulgol ng mahina.

"Mabuti na lang at nakita ka nila sa tv. At ng marinig nila ang paliwanag ng matanda ay agad nilang binago ang isip nila. And we are thankful for that."