Silent Feelings (Complicated Life Series #3)

Chapter 24

C H A P T E R 2 4
━━━━━⋇⊶⊰♡⊱⊷⋇━━━━━

"Umuwi na kayo mga bata, mag ga-gabi na." Lahat kami ay napatingin sa likod namin kung nasaan nandoon si Tita Kim.

"Let's go."

Hanggang sa baba ay hinatid kami nina Nia.

"Uuwi ka bas a bahay niyo?" Tanong ni Nia kay Cielo. He shrugged, and he took a deep breath.

"I will stay in my condo for a while." Nia nodded.

"Magiging okay ka lang ba Miles?" Masuyong hinawakan ni Ruby ang dalawa kong kamay. "Baka kasi na trauma ka sa nangyari." I shook and smiled at her like nothing happened a while ago.

"I'm okay, don't worry." I patted her shoulders. She nodded and went back into Finn's arms.

Pumunta na kami sa kaniya-kaniya naming mga sa-sakyan. I'm with Cielo, I was restless, not because I'm choky, it's because my heart beats faster. I think I am losing air in my body before I get home.

"Are you okay, Miles?"

I blink many times before I face him. Napatitig na lang ako sa nag-aalala niyang mukha. Napangiwi ako ng makita ko sa mukha niya ang mga sugat na galling kanina. If I have the time, I will punch that old man.

"Yeah, I'm okay. Does that still hurt?" I pointed a wound in his face, he nodded.

"Sugat lang yan, pero mas malala ang ginawa sayo ng matandang yun." He looked enraged, shaking in anger.

Hinawakan ko ang nakakuyom niyang kamay. Kahit may bumalatay na kung anong kuryente sa katawan ko ay binaliwala ko na lang.

"Calm down." I tapped his fist to calm him down. Bumuntong hininga ito na para bang doon binuga ang galit, umiwas ito ng tingin saakin.

Hindi ko maiwasang masaktan sa ginawa niya. It's like many knives have stabbed my heart, but who am I to hurt?

I lowered my head to hide my sad face. Tsk, acting like a girlfriend, Miles? Remember, you're just nothing to him. So don't act like that. 

He just looked away. 

"Miles."

I raised my head. Ang kalmadong mukha niya ay napalitan ng pag-aalala.

"W-Why are you crying?" Palihim akong napalunok ng bigla niyang pinunasan ang luhang pumatak na pala ng hindi ko namamalayan. 

Am I really that emotional?

"N-Napuwing lang ako, don't worry." I wipe my own tears.

"Are you sure?" I stare at him.

I want to shout at him. I want to say to him that he stopped being so sweet and caring to me because I'm falling deeper and deeper at him to the point that I can't get up.

But he did nothing to me. His sweet and caring personality is just a friendly gesture, I'm the one who thinks beyond the limit. To be short, ako lang ang umaasa.

I took a deep breath. I smiled at him like nothing had happened.

"Yes, I'm sure of that."

Bibitawan ko na sana ang kamay niya ng hawakan niya bigla iyon. This again!

"Basta kapag may problema ka-" Tinapik nito ang sariling balikat. "You can lean on me, okay?"

My heart melted. There was nothing I could do to save myself. 

I nodded at him. "Yes, I will." 

He chuckled and messed with my hair. "Aasahan ko 'yan." 

Umayos na ito ng upo ngunit hindi pa rin ako umaayos ng upo at nanatiling nakatitig lang sakaniya. Hanggang kalian ko kaya itatago ang lihim kong pagtingin sakaniya?

I was back in the world when he snapped his fingers.

"Anong iniisip mo at nakatulala ka d'yan?" I blink many times to process myself.

"Y-Yes." I said out of nowhere, and I looked outside.

Mahina siyang natawa ngunit hindi ko na iyon tinuonan pa ng pansin. Ang tinuonan ko ng panisn ay kung paano ko mapapakalma ang buong sistema ko. He always makes me crazy, tsk.

⋇⊶⊰♡⊱⊷⋇

"We're here."

Umayos ako ng upo at tumingin sa paligid. Nandito na 'nga kami sa harap ng bahay.

I faced him with a smile on my face. "Salamat sa paghatid." 

Nakangiting tumango ito. "Welcome."

Binuksan ko na ang pintuan saka bumaba at tumingin ulit ako sakaniya. Humugot muna ako ng malalim na hangin bago ulit humarap sakaniya.

"A-Are you free next Saturday?" I swallowed hard. Gosh Miles, aayain mo lang mo lang siya wala ng iba pa.

Umakto ito ng pag-iisip kaya mas lalo akong nilukob ng kaba. I just want to see him in my fashion runaway.

"Yes, I'm free on Saturday, why?" Bigla naman akong nakahinga ng maluwag. Ngunit bumalik din agad ng hindi ko pa pala nasasabi ang isa pang sasabihin ko.

"A-Ahm..." I cleared my throat. Nahihiyang kumamot ako sa sariling batok at bumuntong hininga, you can do it Miles.

"I-If you want, you can go to Fashion Runaway." I cleared my throat for the second time. Kung nakakamatay lang ang kahihiyan namatay na ako matagal na.

He chuckled. "Nahihiya ka ba?"

Napayuko na lang ako ng maramdaman kong namula ang buong mukha ko, shit!

Narinig ko ang pagbukas at pagsarado ng pinto ng kotse ngunit nanatili ang tingin ko sa mga paa ko.

Natagpuan ko na lang ang sarili ko na kaharap siya.

"Oh." Umuwang ang bibig niya sa paghanga. "You look like kamatis." Humaba ang nguso ko. 

Akmang yuyuko ako ng bigla niyang hinawakan ang baba ko at ini-angat ang ulo ko. "Don't be shy okay?"

Halos wala na akong marinig kundi ang malakas na pagkabog ng dibdib ko. Pilit kong pinapakalma ang malakas na pagkabog ng dibdib ko ngunit mas lalong lumakas iyon ng sumilay ang ngiti niya na nagpapatunaw ng puso ko.

"W-Why are you doing this to me?" Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa mata niya. 

Kumunot naman ang noo niya. "Doing to you? I-"

"Don't mind what I said." Tipid na ngiti ang binigay ko sakaniya. Kahit nagtataka ay tumango na lang ito.

He tapped my shoulders. "I'm going."

I blink times to what he said. What did he say? He's going on my—is it for real!?

Hindi ko na pinigilan ang sariling yumakap sakaniya, tumingkayad ako upang maabot ang leeg niya.

"T-Thank y-you." Uminit ang side ng mata ko kaya napansandal ako sa balikat niya. I'm so emotional, gosh!

"A-Always welcome." Ginantihan nito ang yakap ko saka hinaplos ang buhok ko. Napapikit na lang ako ang pinakiramdaman ang init ng palad niya na nasa bewang at ulo ko. 

It's really comfortable. 

"Besides, you are my dearest friend, kaya handa akong ibigay lahat ng oras para sainyo."

Napatigil ako sa pagpapantasya ng marinig iyon. My heart was stabbed by many knives when I heard that. It's fucking hurts, and why don't I remember?

I'm only his friend. Not a girlfriend...