[minsung, hyunlix ve hyunho]
·
sana seni gerçekten seviyor diyebilmeyi çok isterdim. keşke sana her dokunuşunda bunu aşktan yaptığını, dudaklarını o yüzden öptüğünü, ellerini yine bu sebeple tuttuğunu söyleyebilseydim. tüm bunları bir aşkın ve sevgi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
·
Korkunç bir geceyi nasıl atlatırdınız?
Ben genelde her defasında bana merhem olan şarkıların ardına sığınırdım. Özellikle gece vakti gelip çattığında melodiler daha çok dokunurdu sol yanıma, beni alıp bambaşka yerlere götürürlerdi. Şarkıların yeri bende her zaman farklı olmuştu ama ilk defa dün gece yaşadıklarımın ağırlığı yüzünden onlar bile merhem olamadı bana.
Phobia'dan çıkıp evime dönerken bir taksi çevirdim. Ceketimi rastgele giymiştim ve ellerim arasında minho'nun bıraktığı yarım paket sigara vardı.
Kulaklıklarımı takıp eve gidene kadar çok güzel şarkılar dinledim ama geçirdiğim en kötü gece olduğundan şarkılarımı bile çirkin kıldı. Oysa ne zaman melodiler ile kendimi soyutlasam, dünya'dan biraz olsun kopsam hep geçerdi.
Bu kez geçmedi.
Yaşadığım apartman dairemin önüne geldiğimde ise bir süre anahtarımı nereye koyduğumu anımsamaya çalışmıştım. Oysa fazla bir seçeneğim yoktu, ya ceketimin cebindeydi ya da pantolonumun. Ama ben bunun üzerine baya zaman harcadım. İlk kez sigara kullanıyor olmak algılarımı etkiler miydi bilmiyorum ancak kafam da pek yerinde değildi.
Sonra gecenin bir yarısı sevgili yan komşum belirdi yan dairenin kapısında.
Size ondan hiç bahsetmedim. Kendisi benim çatlak yan komşumdu ve ben ona şimdiye kadar hep bu şekilde hitap etmiştim. Farklı bir kafa yapısı ve farklı düşünceleri vardı. Apartmandan kimseyle komşuculuk oynamaz, kendi halinde takılırdı. Beni ne zaman görse ve ben ona selam versem kafasını başka yöne çevirirdi. Beni sevmediğine ihtimal vermek istemiyorum ama görünen köy klavuz istemez, bilirsiniz.
Sevgili çatlak yan komşumun zengin olduğunu bağıran bir çıtırı vardı-çıtır diye bahsettiğim arabası- ama hayatını küçük bir apartman dairesinde yalnız başına geçiriyordu.
Bunu söylemeli miyim pek emin değilim ama birde apartmana giren ve apartman sakinleri tarafından beslenen kedilere karşı sürekli beni örgütlüyordu. İnanın benimle alıp veremediği ne bilmiyorum ama ne zaman bir kedinin önüne bir kap süt koysa bunu benimle iletişim kurmamalarını söyleyerek yapıyordu.
Anlayacağınız changbin hyung hayatımdaki en karmaşık paradokslardan biriydi ve sanırım onu asla anlayamayacaktım.
Çatlak yan komşum anahtarlarımın cebimde olabileceğini belirttikten sonra bir süre bomboş bir ifadeyle suratıma bakmıştı. Sonra kibar olma gereksinimi duymadan beynimi nerede unuttuysam onu da almam gerektiğini söyledi ve evinin kapısını suratıma kapatarak gözden kayboldu. Ruh hastası.
