[minsung, hyunlix ve hyunho]
·
sana seni gerçekten seviyor diyebilmeyi çok isterdim. keşke sana her dokunuşunda bunu aşktan yaptığını, dudaklarını o yüzden öptüğünü, ellerini yine bu sebeple tuttuğunu söyleyebilseydim. tüm bunları bir aşkın ve sevgi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.
Hayat bazı durumlarda fazla acımasız olabiliyordu. Örneğin aylarca süren terapilerin, sevdiklerin tarafından yüreklendirilmenin ve yt'dan yirmiye yakın ted motivasyon konuşması izlemenin ardından nihayet kendinde bir şeylere devam edebilecek ufacık bir cesaret bulduğunda hayat fazlasıyla acımasız olabiliyordu.
Ha, ben sadece ted konuşması kısmını gerçekleştirdim ama bu sonucu değiştirmiyor. Sen günlerce hatta belki haftalarca bir ölüden farksız yaşadıktan bir süre sonra bir şekilde hayatına devam etmen gerekiyor. Ama hayat bu ya, bir yolunu buluyor seni henüz yeni sardığın yaralarından kanatmayı biliyor. Bu sefer düzelecek dedikten hemen sonra asla düzelmeyecekdedirtiyor.
En hayatıma devam etmem gereken anlarda; artık kötü hiçbir şeyi görme jisung bırak, sadece kendine iyi gelecek şeylere odaklan dediğimde hayat görmek istemediğim bir şeyi mutlaka karşıma çıkarıyor ve ben buna engel olamıyorum. Bozuk bir kaset misali başa sarıp duruyorum. Bu sefer bitti dediğim her zaman aslında hep en başta oluyorum. Bitmiyor, gitmiyor.
Büyük ihtimalle bunun ne denli can sıkıcı bir durum olduğunu herkes anlıyordur. Çünkü biliyorum, bu sadece benim yaşadığım bir şey değil. Hep olur ya düzelteceğiz deriz, daha da boka batarız. Kurtulmak için çabaladıkça daha fazla mahvoluruz. Ta ki bir daha hiç çabalamak istemeyecek hale gelene kadar.
Her şeye rağmen hayatımdaki kötü anları, pişmanlıkları ve yanlış tercihleri seçip ayıkladığımda geriye çok da berbat olmayan bir şey kalıyor. Çünkü hayatım her dönem kötü değildi. Sadece şu birkaç aylık dönem kendini tekrarladı durdu. Sanırım beni bitkin düşüren şey de tam olarak bu.
Sadece son birkaç ayı önüme çekip aldığımda ve onu da kötü olan tüm şeylerden ayıklamaya başladığımda geriye hiçbir şey kalmadığını fark ettim. Ellerim avuçlarım arasında kalan tek şey koca bir boşluk çünkü neredeyse iyi tek bir detay bile yokmuş bu hikayede. Yalnızca sevdikleri uğruna ruhunu törpüleyen bir han jisung var ama zaten her gün törpüleyip durduğu o ruhtan da pek bir şey kalmamış geriye.
Şimdi hayatımdan şu son birkaç ayı komple silip atabilsem belki yola devam edebilirdim ancak bu şartlar altında artık düzeleceğine olan inancımı yitirmek üzereydim. Belki de çoktan yitirmişimdir, emin değilim.
Yine de her geçen gün, saat ve saniye elinden kayıp giden bir hayat var. O sana ne kadar acımasız olursa olsun sen ona aynısını yapamıyorsun. Korkuyorsun hatta. Ya kaçıp giderse elimden, ya bu yol beni istediğim hiçbir yere ulaştırmazsa diye deli gibi korkuyorsun. O yüzden yan komşunu kaybetmiş biri olsan bile kendini motive edebilecek, sana cesaret olabilecek şeylere sığınıyorsun.
