TAMAMLANDI ✅
Güneşi batan bir kadının gecesine kaç yıldız doğabilir ki! Bin kez ölümle yüz yüze gelen biri yalnızlıktan ne kadar korkabilir!
Genç Kadın kayan her yıldızına denk başka yıldızları gökyüzünden avucunun içine düşürürken artık korkmuyord...
Sizleri seviyor ve ⭐' a bastıysanız kitaba alıyorum.
|~SIRLAR ARALANIYOR~| 18. BÖLÜM
"Her sarmaşık Aşekâ değildir, Matmazel"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yorgun geçen bir ömür nasıl dinlenir bilmiyorum. Can kırıklarıyla kanayan bir beden nasıl yol alır bilmiyorum. Yine de her şeye rağmen gülmeyi seviyorum tabi bir o kadar da ağlamanın müptelasıyım.
Bir bakış bir gülüş beni ne denli çarpar nasıl içine çeker artık biliyorum. Bir can başka bir cana nasıl can katar artık hissediyorum. Elimdeki ekmek dilimini masamın hemen diğer ucunda iştahla kahvaltı yapan Seyit Alime uzattım.
"Yavaş ye boğulacaksın. Sanki önünden alacağım." deyip kıkırdadım. Uzattığım ekmeği aldı. "Gavur memleketlerde yediklerimin acısını gül gibi ablamın ellerinden çıkan yemeklerden çıkaracağım."
"Biraz omletimin altı yandı ama-" dediğimde elindeki çatalı bırakmadan sus işareti yapıp gözlerini yumup açtı. "Senin elinden zehir olsa yiyip içeceğim tamam mı?"
Canıma can katanıma gülümsedim. "Seni öyle çok özledim ki biliyor musun, sanki şu an bir rüya görüyorum ve en güzel yerinde uyanacakmışım gibi geliyor."
"Off." deyip yerinden kalktı ve yanıma gelip küçük bedenimi göğsüne yasladı. "Niye sen böyle düşünüyorsun ki. Uyanmayacaksın o rüyadan söz veriyorum sana."
Boynuma doladığı kollarını sarıp başımı yukarı kaldırdım. Küçük gözleri tıpkı babamınkiler gibi capcanlı parlıyordu. "Keşke daha önce çıksaydın karşıma. Babamla birlikte kahvaltı yapabilseydik."
Dudaklarını birbirine bastırıp gözlerini kaçırdı. "Özür dilerim Abla. Hem senden hem de kendimden. Ama yapamadım. Kolay mı sanıyorsun ortaya çıkıp ben senin kardeşinim demeyi."
"Kolay değil elbette. Neyse. Bundan sonra ikimiz varız Koca Oğlan. Sana çok iyi bakacağım."
Sözlerimi bitirdiğimde saçlarıma küçük bir öpücük bıraktı. O esnada zil çaldı. "Dur ben ayaktayım." diyerek çıktı mutfaktan.
Saniyeler sonra karşımda Pamir'i gördüm. "Günaydınlar efendim. Keyfinize diyecek yok bakıyorum da." diyerek keyifle hemen yanında duran Seyit Ali'nin saçlarını karıştırdı.
"Ya Pamir abi naptın ama ya. Hep bozdun. Oldu mu şimdi?"
Seyit Ali yarı kızgın bir ifadeyle saçlarını düzeltirken Pamir bana dönüp gözlerini kocaman açtı. Daha sonra eliyle ağzını kapayıp "Görüyor musun kız bu afacanı. Aman evlerden ırak. Bırakmıyor ki uğraşalım." deyip masaya oturdu.
