GİDECEK OLURSAM ~tut beni~ Aşekâ /TAMAMLANDI√

|~SIRLARIN KALKANLARI~| ' babamın sesi...'

Merhabalar herkese. Umarım iyisinizdir.

Ben çok iyim. Sizlerde hep iyi olun 🙃

Hiç lafı uzatmaya gerek yok kitap konuşmaya başlayabilir😁

Keyifli okumalar....

Bölüm müziği: Toygarışıklı/ Emanetin Bende Saklı Fon müziği..

                |~SIRLARIN KALKANLARI~| 4.BÖLÜM

                                    'babamın sesi...'

Ruhumu üşüten beyaz duvarlarla örülü koridorda adımlarımı sıklıkla atarken gözlerimi kırpmadan temkinli şekilde yürüyordum.

Bu dar geçitler beni yerin yedi kat altına zincirle hapsedip sanki ruhumu, kalbimi yok edercesine bedenimi zora sokan kuyuların bulanık sularında inceden inceden sızlatıyordu içimi..

Zorunluluklarım ve sorumluluklarımın liderliğinde duygularımı geri plana atmama vesile olan bu yer zihnimin karmaşık yollarında mantığımın izini bulup onu ön plana atıyordu. Ve ben buraya gelene kadar tüm basiretimi geldiğim yollara bırakırken gittiğimde bıraktıklarımı tekrar geri almak yükümlülüğündeydim..

Edilen yeminler, verilen sözler, kesilen biletler...

Her biri için ayrı planlar, her biri için aynı sonlarım vardı...

Bir gün geldiğinde hesaplarımı yazdığım yeminlerin hükmünü verilen sözlere devredip kestiğim biletlerle her birini yollayacağım cehenneme....

Ve her cehenneme gönderdiklerim beni bir adım daha yaklaştıracaktı baş katilime...

Elimdeki paketi daha sıkı tuttum ve temkinli davranarak danışmanın bulunduğu masaya ilerledim.

"Merhaba." dedim başını öne eğen ve beni henüz fark etmeyen kadına..

"Aa merhabalar Firûze Hanım." derken önündeki dosyaları kenara itip sandalyesinden kalkarken elini uzattı "Hoş geldiniz " diyerek..

Uzattığı eli kavrayıp "Hoş buldum. Babamla görüşecektim." dedim sesimdeki çekingenliği yok sayarak.

Tuttuğu elimi bırakıp masanın etrafını dolandı ve yanıma gelip "Tabiki buyurun lütfen, birlikte gidelim." dedi sıcak kanlılığıyla.

"Elbette" dedim.

"Ne yalan söyleyeyim Firûze Hanım geçen seferki keklerinizin tadı damağımızda hâlâ.."

yan yana yürürken taktığı siyah gözlükleri burun kemerinden eliyle geri itip yüzünü bana döndü.
"Yine mi aynı keklerden yoksa.." diye merakla sorduğunda gülümsedim.

"Bu sefer diğerlerinden biraz farklı."

"Eminim onlar da çok güzeldir." dedi gözlerini pakete dikerken.

Gözlerimi kıstım ona bakarak ve "Bunları babam için hazırladım her zamanki gibi... İçinden bir tane alacak ve gerisi size kalacak Ender Hanım." dediğimde kocaman güldü.

Gerçekten pastalarıma bayılıyorlardı.

Bayılacaklardı elbet. Onlar babamın bana tek mirası..Ve mirasıma sahip çıkmamın kanıtı beğenilmekti..

Odanın önüne geldiğimizde durdum.

Gözbebeklerim ürkek ceylan gibi titrerken yüzümü Ender Hanım'a dönüp kuruyan dudaklarımı araladım.