TAMAMLANDI ✅
Güneşi batan bir kadının gecesine kaç yıldız doğabilir ki! Bin kez ölümle yüz yüze gelen biri yalnızlıktan ne kadar korkabilir!
Genç Kadın kayan her yıldızına denk başka yıldızları gökyüzünden avucunun içine düşürürken artık korkmuyord...
Okurken oy vermeyi ve yorum yapmayı ihmal etmezseniz çok mutlu olurum 😇
Ben de her yazar gibi verdiğim emeğin karşılığını görmek istiyorum çünkü 🙈😋
Size baştan savma bir hikâye anlatmıyorum. Her bir cümleyi özenle seçiyorum ve günlerce uğraşıyorum bu bölümleri yazmak için. Siz güzel okurlar da eminim beni anlıyorsunuzdur🌹
Şimdiden okuyan gözlerinize sağlık diyerek sözü bitiriyorum. Keyifli okumalar 💫🥳
Bölüm Müziği: Ben seni yasaklarda sevdim/CEVDET BAĞCA 🎶
|~KENDİ SIRLARIM~|29. BÖLÜM
"sana geç kalmayacağım, yar'ım"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sessizlik sarmışken her bir yanımı göz kapaklarımı güçlükle araladım. Kendimi yorgun ve oldukça bitkin hissediyordum. Sanki prangalar vurulmuştu gönlüme zincirlenen ruhumda eskiyen. Oysa beni eskiten gözlerine bakarken acılarımı gizlemeye çalıştığım kardeşimdi. Yattığım yerden usulca doğrularak ürkek bakışlarımı Seyit Aliye çevirdim. "Ben özür dilerim Seyit Ali." Gözlerinin etrafı kızararak onu güçsüz gösteriyordu lakin o da en az benim kadar güçlü bir insandı. Dayanıklıydı. Fakat güçlü olması ona yüklediğim hasret yükünü taşımak zorunda olduğu anlamına elbette gelmiyordu. Gözlerini gözlerimden çekip karşı duvara boş ifadelerle baktı. "Bilmiyordum." Kelimler bazen dilimizin ucundan kayıp gider bilmediğimiz diyarların rüzgarına kapılarak. Şu an tam da böyleydi. Belki yıllardır hesap sorma arzusu ile bir sürü diyolag hazırlamıştı kelimeleri uzun uzadıya yazılırken zihninin bir köşesine. Fakat bilmediği şeyler vardı ve bunları duymak bildiği her sözcüğün yitip gitmesine neden olmuştu.
Aniden bana döndü. "Ama biz kardeşiz. Değil mi? Biz kardeşiz." O korku ve endişeyi daha fazla harelerine taşımasına izin vermeden hızla doğruldum ve elimi eline uzatarak sıkıca tuttum. "Böyle bir soruyu sorma bile. Duydun mu? Sakın bir daha sorma. Sen benim her şeyimsin. Kardeşten öte can suyumsun."
Elimi sarmıyordu eli ama çekmiyordu da. Çünkü kırgındı. Onu kıran kişi de bizzat bendim. "Babam, Müzeyyen Karakılıç ile annemi yani Zümrüt Sancaktar'ı aldatıyormuş." Cümleler ağzımdan çıkmasına çıkıyordu da ben yıllardır bu kelimeleri hançer diye kalbime batırarak alışmıştım acı kokan geçmişe.
"O kadından nefret ediyordum abla. Fakat babam? Babam böyle biri olamaz. Ben neler hissedeceğimi bilmiyorum. Çok ani oldu. Yani nasıl anlatsam bilemiyorum ama her şey bitti derken babamı güzel hatırlarken böylesine bir itham tüm düşüncelerimi alt üst etti."
