GİDECEK OLURSAM ~tut beni~ Aşekâ /TAMAMLANDI√

|~SIRLARIN KALKANLARI~| ' o zaman...'

Selamlar 🙃

Uzun olmayan ama bu hikâye için uzun geçen günlerden sonra yeni bir bölümle karşınızdayım😇

Yukarıda gördüğünüz kadın baş karakterimiz. Ay nasıl uyumlu hayalimdeki Firûze ile anlatamam ❤️😅

Bu kadına zaten aşıktım ve şimdi de kitabımda yer vermek istedim. Çok güsel çokkkk 🙈🙃

Keyifli okumalar diliyorum 🌼

Bölüm müziği/ Toygar Işıklı 'Emanetin bende saklı' fon müziği

Bölüm müziği/ Can Oflaz' Fikrimin İnce Gülü'

|~SIRLARIN KALKANLARI~|5. BÖLÜM

"o zaman"

Zaman geçiyordu bilhassa insanlar değişiyordu.

Acımasız geçen saatlerin her saniyesi sarıyordu insanı ve acizlikten bertaraf olan insanoğlu takıldığı bu zaman kıskacında eriyordu, bitiyordu..

Kimsenin bilmediği sırlar, kimsenin gücünün yetmediği o kalkanlar....

Sırların kalkanları bir bir düşüyordu.

Ve ben zamana yenik düşmeyen o tuzağa boyun eğmeyen Süveydâ ve Firûze ile hayata tutunup acımasızca insanoğlunu ağında eriten zamana takılmadan yürüyordum. Gittiğim yolun başını biliyordum bilakis sonunu göremiyordum.

Ya ben Sırların Kalkanlarını aralayacağım ya da zamana yenik düşüp değiştirdiğim kendimle baş başa kalıp sonumu hazırlayacağım.

Seçimler, tercihler ve vazgeçişler...

Günlerin götürdüğü her saniyemden ayırıp seçtiğim kurbanların tercihlerini kaderine bahşedip o belirsizlikle kalkıp inen her darbeyi bir sona sürükleyeceğim!
Ve ben sürüklediğim her sondaki kurbanımdan tüm benliğimle vazgeçmiş olacağım.

Kendinden vazgeçmeyi dahi göze alan bir kadın olmaya ki; başkası için kendini feda etsin, heba etsin, vazgeçsin!

Vazgeçmek bir yana günlerdir kafamı kurcalayan tek düşünce; babamın hatırladığında gözlerinde bulutların toplanmasına vesile olan yeşil gözlü kadın...

Kimdir, nedir bilmediğim ve hiç bir iz bulamadığım kadın!

Babamın zihninde zamana yenik düşmeyen, değişmeyen ve hâlâ o zihinde varlığını bir şekilde devam ettiren yeşil gözlü kadın kim!

Kafamdan bin tane senaryo geçiyordu ki arkamı dönüp "Pamir?" diye seslendiğimde koltukta uyuyan Pamirle gözlerimi devirdim.

Uykucu şey.

Topuzumu tutturduğum kalem, saç diplerime baskı uygularken onu özensizce çıkardım ve masaya dosyaların üzerine koydum.

Karşımda oturduğu yerde uyuyan Pamir'in yanına gittiğimde açtığım saçlarım omuzlarıma dökülürken elimle onları geri ittim ve hemen koltuğun ucunda katlı olan battaniyeyi alıp açtım.

Pamir gözlerini açmasa da tebessüm edip ne yaptığımı anladığında oturduğu koltuğa iyice sırnaşıp uzandı. Açtığım battaniyeyi üzerine usulca örtüp kulağına eğildim:

"Uykucu Pamir seni, yine beni bıraktın kendimle."

Söylediğimi duyduğuna emindim ama o ısrarla battaniyeyi kafasına kadar uykucu bir biçimde çektiğinde "İyi geceler Pamir şey seni." deyip battaniyeyi etrafına daha iyi sardım ve yavaşça yanından ayrıldım.