One Night One Lie

Chapter 24

Mariin kong ipinikiit ang aking mga mata ng tangka ko itong buksan. Naamoy ko ang pamilyar na amoy. I know, nasa ospital ako.

Fuck! My baby!

Tears polled down to my cheeks. I abruptly remove the cast and try to sit down and stand up but an arm stop me. I stared to his hand, i trace it until to his face. He look weary and sad. He shook his head.

"No." i said coldly. Hinawi ko ang kamay nitong nakaharang sa aking harapan. Muli kong tinangkang tumayo ngunit mabilis ako nitong sinakop at mariing pinigilan.

"Stop trying! Calm down!" he said while stopping me from moving.

"Let go! Let go of me! My baby! Okay? Gusto kong malaman kung ayos lang ba ito? Anong nang yari? Where's the doctor? I want to know if she's okay! Fuck! Bitawan mo ako!" galit sigaw ko rito habang pumipiglas mula sa pag kakahawak nito ngunit tila isang bakal ang mga kamag nitong pirmi lang kahit na anong gawin kong pananakit rito ay hindi natitinag.

"Ang anak ko!" sigaw ko ng hindi parin ako nito bitiwan.

"Baby.." he said then, kissed my forehead. I lost my strength.

"A-ang anak ko.." umiiyak na sambit ko ng tuluyan ng nang hina at hindi na pumalag rito.

"I-it's okay.. Hush, baby.." he said then, hug me tightly.

Humikbi ako. Umiling ako bago kinalas ang pag kakayakap nito sa akin upang tignan ito. Hinarap ko ito. Puno ng luha ko itong tinignan. He look sad but he tried to smile. He touch my face so i closed my eyes to feel his touch to me.

"W-we lost her..." mahinang sabi nito upsng imulat ko ang nanlalaki kong mata dahil sa gulat.

I smiled. "Y-you're kidding right?" nakangising tanong ko rito. No! He just want me to get hurt! Yun naman palagi ang gusto nito. Ang masaktan ako! Gusto nyang mag hirap ako para makabawi sa naramdaman nya noon! Yeah! Iyon yon!

I can't lost her! Siya nalang ang meron ako! Tinitigan ko ito. Nag simulang pumula ang mga mata nito kasabay ng ilong nito. Parang pinipigilan ang pag iyak.

"I'm s-sorry.. I didn't save her.. I-I did my best.. I d-do.. I-it's just that-"

Napapikit nalang ako ng hindi nito maituloy ang sasabihin dahil nag simula na itong umiyak. Kasabay ng pag pikit ko ang pag patak ng aking mga luha patungo sa aking pisngi. Napatakip ako sa aking mukha ng mag simula na akong humagulgol sa iyak.

I'm sorry anak, hindi mo man lang naranasang mamuhay sa mundong ito. Hindi ko sinasadya, kasalanan ko hindi ako nag ingat. Sana hindi nalang ako pumatol sa babaeng iyon, sana hindi ako natulak at natumba, sana buhay kapa! I'm sorry! I'm sorry!

Suminghap nalang ako ng maramdaman ko ang pag pulupot ng mga kamay nito sa aking bewang at sinakop ako upang yakapin.

"I'm sorry.." mahinang bulong nito sa akin. Umiling ako habang umiiyak parin. I can't think straightly. Hindi ko alam ang gagawin ko. Wala akong maisip na kahit ano. I know it's my fault-.

Malakas ko itong tinulak. "Fuck you! Fuck you! Get lost! Ayoko nang makita ka! Hindi kita kailangan sa buhay ko! Umalis kana! Hindi kapa ba masaya sa mga pinag gagawa mo? Ha?" galit na sigaw ko.

Kung hindi dahil sa babae nito hindi mawawala ang anak ko! Kung hindi dahil sa kanya! Siya ang dahilan! Siya ang dahilan kung bakit ako natulak at nalalag ang iniingatan kong anak! Ang nag iisa kong buhay! My hope! Nawala ng dahil sa kanya.

Parang sobrang nang hihina din ito dahil halos malaglag ito sa ginawa kong pag tulak. Hindi ito umimik at tumutulo lng ang luha sa kanyang mga mata habang nakatingin sa akin.