Soulmate || Cedrik Diggory

Bitwa O Hogwart

2 lata później :
Nasza córka miała już 2 lata. Miała na imię Olivia. Pewnego dnia dostaliśmy list :
Potrzebujemy pomocy w obronie hogwartu mam nadzieję, że nam pomożecie

- Ced musimy im pomóc.
- Wiem, ale z kim zostawimy Olivie.
- Napiszę do twojego taty.
- Ok.
Amos przyjechał do naszego domu a my pojechaliśmy do hogwartu gdzie toczyła się bitwa z Voldemortem. Musieliśmy się rozdzielić z Cedrikiem.
Pov's Cedrik :
- Ced boję się.. - powiedziała.
- Daj mi ręke... Wszystko będzie dobrze wrócimy do Olivi.
Nie chciałem zostawiać Mai, ale musiałem pomóc w innej części. Zamku bardzo się o nią martwiłem. Bitwa trwała już kilka godzin. W końcu Voldemort został pokonany. Zacząłem szukać Mai nie mogłem jej znaleźć. Zobaczyłem Hermionę więc do niej podeszłem :
- Widziałaś Maję?
- Nie a co?
- Nie mogę jej znaleźć.
- Pomogę ci.
Nagle zobaczyliśmy Maję leżącą na ziemi :
- Maja nie! - podbiegłem do niej - Odezwij się skarbie!
- Cedrik.. Zrób coś dla mnie.. - powiedziała zmęczony głosem.
- Co? - zapytałem a ręce całe mi się trzęsły.
- Zajmij się Olivią... - zamknęła oczy.
- Maja! Maja nie! Otwórz oczy skarbie! Nie nie rób mi tego... Nie zostawiaj mnie..
- Cedrik... - powiedziała Hermiona.
- Zaniosę ją do skrzydła szpitalnego.
*
- Panie Diggory... - powiedziała pani Pomfrey.
- Tak?
- Ona nie żyję.
- Mogę do niej wejść?
- Oczywiście.
Usiadłem obok niej i złapałem za ręke, łza spłynęła mi po policzku :
- Maja.... Dlaczego ty....
Do sali weszła Hermiona i usiadła obok mnie jej oczy też były pełne łez :
- Mam nadzieję, że Olivia będzie do niej podobna - powiedziała cicho.
- Ta...
- Będzie dobrze..
- Raczej nie będzie...
- Przykro mi...
- Zasypiała w mojej bluzie. Miała kurw@ piękny uśmiech... Mówiła, że będzie zawsze... Czemu ja ją zostawiłem...
- Nie obwiniaj się to nie twoja wina..
- Po części moja...
- Ja może cię już zostawię - powiedziała i wyszła z sali.
- Kochanie...
**************
Tym razem to nie Cedrik jest tym nie żywym.