•18•

92 12 1
                                    

ÜÇ YIL ÖNCE

CESARET

Naruto'yu bir kere öptüm.(🤮)

ikinci kattaki odasının penceresinden çatıya çıkmış, gerçek mi cesaret mi oynuyorduk.

Sıra İno'daydı.

“Gerçek mi cesaret mi?” dedi.

“Cesaret,” diye yanıtladım. Aslında sormasına bile gerek yoktu çünkü ben hep cesareti seçerdim.

Gözlerinde hınzır bir ifade belirdi. “O zaman Naruto'yu öp"

Hızla kafamı salladım. “Olmaz. Fikrimi değiştirdim. Gerçek!”

Ellerini iki yana açtı. “Hayır, önce cesaret dedin. Yapacaksın.”

“Hayır.”

İno titrek parmağını bana doğru salladı. “Mızıkçılık etmek yok, Denizkızı.”

Naruto güneş rengi saçlarını karıştırdı. Gergin görünüyordu.

“Hadi ama, İno. Dalgıç kıyafeti olmadan okyanusa girsin. Ya da öyle bir şey yapsın.”

Karanlıktı ve kış ortasıydı. Büyük ihtimalle donacaktım.

Ama donmak mı, öpüşmek mi?

Çaresiz bu riski göze alacaktım.

“Tamam,” dedim Naruto'nun fikrini kabul ederek. “Hadi, kumsala gidelim.”

İno kendini beğenmiş bir tavırla kafasını salladı.

“I-ı. Ben öpüşme dedim. Kurallara uymak zorundasın.”

O an Naruto'ya baktığımı hatırlıyorum. Burnuyla yanaklarına kırmızı çiller yayılmış, sarı saçları alnına düşmüştü.

“Tamam.” Uzanıp Naruto'yu yanağından öptüm. Babama iyi geceler öpücüğü verir gibi bir hâlim vardı.

Ama İno bunu yutmamıştı.

“DUDAKTAN.”

“Yapma, İno,” diye tısladım kulağına. “Abini öpmek istemiyorum.”

Naruto'nun suratı ıstakoz gibi kızarmıştı.

İno avuçlarını birbirine sürttü.

“Pardon ama cesaret dedin. Yoksa korkak tavuğun teki mısın?

Öfkeyle yüzüne baktım.

“Bazen çok kötü oluyorsun.”

İno omuz silkti. Bunun ne kadar korkunç olduğunu biliyordu. O da daha kimseyle öpüşmemişti.

Ben olsam ondan asla böyle bir şey istemezdim.

“Onu rahat bırak, İno,” dedi Naruto, gözlerini kiremitlere dikerek.

Galiba yırtmıştım. Öyleyse bu hayal kırıklığı da neyin nesiydi?

Birden omzumu silkerek “Tamam,” dedim. “Bunu yapmak zorundayım, Naruto. İno haklı. Önce cesaret dedim. Şimdi gözlerini kapa.”

“Madem ısrar ediyorsun,” dedi muzip bir gülümsemeyle ve gözlerini kapadı.

Popomu eğimli çatının kiremitlerinde hafifçe oynatıp aşağı kaydırdım. Dikkatli olmazsam aşağı yuvarlanabilirdim.

Naruto'nun nefesini yüzümde hissedeceğim kadar yaklaştım ve dizlerimin üzerine oturup öne eğildim.

Daha önce kimseyi dudaktan öpmemiştim. Tabii, küçüklüğümde annemle babamı öperdim ama onu saymıyorum. Derin bir nefes alıp gözlerimi kapadım ve bir ruj reklamı çekiyormuşçasına dudaklarımı uzattım.

OKYANUSHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin