Θα πάψω να πονώ/Άγριες Μέλισσες

8.

Στον ρόλο των:
Πηνελόπη Σεβαστού,
Λάμπρος Σεβαστός
Η Jo Kapa

Στον ρόλο των
Μαίρη Χατζίδου,
Ελένη Σταμίρη,
Ηλέκτρα Παππά
Η Alissa Tseljøs

...Οπτική γωνία Πηνελόπης Σεβαστού. :

Ύψωσα με έναν ειρωνικό και υπεροπτικό τρόπο το αριστερό μου φρύδι όταν ανέφερε με αυτό τον τρόπο το επίθετο μου και έσφιξα διακριτικά τα μαύρα λουράκια της τσάντας μου. Βέβαια, ούτε κλάσματα δευτερολέπτων αργότερα ύψωσα και τα δύο μου φρύδια προς θαυμασμό με αυτό που μου είπε μιας που πέρα του ότι δεν περίμενα πως θέλει να μιλήσουμε οι δύο μας πίστευα επίσης πως δε με συμπαθεί, κάτι το οποίο μπορεί να ισχύει και απλώς να νιώθει μια μοναξιά, και με αυτό τον τρόπο να γεμίσω το παροδικό κενό της. «Ναι, εννοείται» της είπα με σιγουριά και μετά από κάποιες προσπάθειες της χαμογέλασα. Τίποτα δεν είχα να πω με κάποια σα του λόγου της, όμως τι να κάνω που -και- εγώ έψαχνα κάποιον να γεμίσει το παροδικό μου κενό όμως, πόσο στα αλήθεια είναι παροδικό; Στιγμιαία ξεφύσηξα καθώς στο μυαλό μου ξεπρόβαλε ξανά ο Μελέτης, ο..ξάδελφος μου.Θεε μου;Πόσο ντρέπομαι, κι όμως στη σκέψη του ότι ακόμα θέλω να τον νιώσω δίπλα μου τα μάγουλα μου γίνονται πιο κόκκινα από τη ντροπή και τις εξαψει.Η φωνή της γυναίκας μπροστά μου με επανέφερε στην πραγματικότητα και εγώ προχώρησα κοντά στο άλογο μου, να το χαϊδεύω ώστε να νιώθω μια συντροφιά στο πλευρό μου όσο εκείνη μου μιλούσε και μου έλεγε για την οικογένεια της, και έπειτα τα ερωτικά της.. όχι ότι με ενδιαφέρουν αλλά υποθέτω ότι αυτή η γυναίκα νιώθει μια μοναξιά ίδια με τη δική μου «...Ναι, αλλά δε μου είπες άμα πιστεύεις ότι μπορείς να ξεαγαπήσεις κάποιον...» τελείωσε την πρόταση της και εγώ την κοίταξα προβληματισμένα. Θα μπορούσα να νιώσω ακόμα και ένα δάκρυ στο μάγουλο μου όμως φάνηκα δυνατή-κυριως γιατί η τσάντα μου αντέχει παραπάνω απ'οσο περιμένω-Της χαμογέλασα απαλά παρόλο που το χαμόγελο μου το ένιωσα πικρό «Η αλήθεια είναι πως όχι, αυτό πιστεύω. Η αγάπη είναι περίεργο πράγμα, δε μπορείς να το ορισεις—Ειπα με θαυμασμό και έκανα μια παύση λόγω του ότι ένιωσα το βλέμμα μου να γίνεται μες τις καταιγίδες—Δε γίνεται να ξε-αγαπήσεις κάποιον ο,τι κι άμα σου έχει κάνει ή όσα κι αν έχετε περάσει οι δύο σας. Ο άνθρωπος αυτός μπορεί να είναι ο άνθρωπος σου και μέσα σε μια στιγμή να νιώσεις πως όλα καταρρέουν γύρω σας χωρίς να φταίτε» της είπα ενοχλημένα διότι προφανώς μιλούσα κάπως πιο.. συγκεκριμένα. Πριν προλάβω να συνεχίσω αυτό που θέλω να πω-διοτι έκανα μια παύση ώστε να καθαρίσω ξανά το λαιμό μου καθώς ένιωσα πως η φωνή μου έτρεμε όσο μιλούσα και όσο σκεφτόμουν και εκείνον. Πριν προλάβω να συνεχίσω αυτό που θέλω λοιπον..άκουσα κάποιον πίσω μας να βήχει με επιδεξιότητα. Ο Κωνσταντής, ποιος άλλος;Γύρισα το βλέμμα μου να τον δω κι όμως είδα εκείνον.Το βλέμμα μου για λίγο πάγωσε στο δικό του και δε μπορούσα να δω κανέναν και τίποτα γύρω μας πέρα από εκείνον «Μελέτη;..» είπα με έναν μικρό θαυμασμό καθώς το βλέμμα μου για λίγο ήταν έκπληκτο. Στιγμιαία κοίταξα τη Μαίρη και έπειτα ξανά εκείνον «Εγω..να πηγαίνω» είπα καθώς έσκυψα το κεφάλι μου απ' τη ντροπή καθώς συνειδητοποίησα πως είχε ακούσει όλα όσα είχαμε πει και πως εβηξε ώστε να μην πω κάτι ακόμα...