Θα πάψω να πονώ/Άγριες Μέλισσες

16.

Στους ρόλους των:
Μπαχάρ Καργιεντιμέ,
Κωνσταντής Σεβαστός,
Μαίρη Χατζίδου,
Νικηφόρος Σεβαστός
Η Alissa Tseljøs.

Στον ρόλο της :
Δρόσω Σταμίρη
Η Jo Kapa

Οπτική γωνία Μπαχάρ Καργιεντιμέ.:

Η Δρόσω με πλησίασε και εγώ την κοίταξα, από πάνω μέχρι κάτω. Έπιασα το μαλλί μου και το έκανα πίσω από το αφτί μου, λόγω αμηχανίας. «Τι κάνω;» ρώτησα. Γύρισα προς τον Μάνο. «Δεν με σηκώνει το κλίμα... Φεϊρούζ, θα βγω έξω. Όταν τελειώσεις, βρες με.» κάτι έσπασε, μέσα μου όταν τον άκουσα να με αποκαλεί έτσι. «Τί κατάλαβες τώρα;» ρώτησα τη Δρόσω καθώς φώναξα «Περίμενε!» αλλά ήταν πολύ αργά για αυτό. Ο Μάνος είχε βγει. «Μην μπεις στο αμάξι του!» μου είπε εκείνη, καθώς με τράβηξε λίγο πίσω. Ανήσυχη φάνηκε. Τί φοβόταν; Μην μου κάνει κακό; «Άσε μας, βρε Ρόζα!» επίτηδες το είπα αυτό το όνομα. Για να καταλάβει ότι το μεγαλύτερο κακό, το κάνουμε εμείς στους εαυτούς μας, που έχουμε την ανάγκη να έρθουμε εδώ και να τις χάσουμε. Ο Μάνος, τι να μου κάνει; Να με βιάσει ή να με ληστέψει; Έκλεψα το ίδιο μου το χαμόγελο. Από εμένα. Και βιάζω τον εαυτό μου, χάνοντας τον. Όχι. Αγνόησα τη δουλειά μου, και το Νώντα που μου φώναζε να γυρίσω στη δουλειά. Το τακούνι που δεν άντεχα να φοράω, κι ούτε ήξερα να περπατώ πάνω του, γύρισε στις σκάλες κι έπεσα, μπροστά από το μαγαζί. «Βοηθήστε με...;» φώναξα, όχι φοβισμένα, σιγά, ένα στραμπούλιγμα ήταν. Απλώς...Δεν μπορούσα να σηκωθώ. Ο Μάνος έτρεξε έξω από το μαύρο αμάξι του και με σήκωσε. Με κουβάλησε μέχρι μέσα στο όχημά του και με ακούμπησε, απαλά. Για λίγο, χάθηκα στα μάτια του. Γκρίζα... Μπορούσαν να κάνουν κομμάτια την ψυχή μου, με ένα βλέμμα. Κομμάτια...Που, όμως, αγαπούσα. Μια αίσθηση, όμορφη. Ήταν θλιμμένα, το ξέρω. Αλλά χαμογελούσαν, για χάρη μου...

...Οπτική γωνία Δροσους Σταμίρη.:

Δε μπορούσα να πιστέψω το ότι έχει το θράσος να εμφανιστεί ξανά εδώ, όλα όσα μου είχε κάνει πίσω στον κάμπο δεν του έφταναν;..δε μπορούσε να αρκεστεί σε αυτά?εδώ, τι δουλειά έχει?τι θέλει πια από εμένα;..δε ξέρω άμα είχα νευριάσει ή το τι ένιωθα γενικότερα αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα άνοιγα και κουβέντα με εκείνον. Ήθελα να ηρεμήσω αλλά δε μπορούσα, μια δ'αυτος, μια η Μπαχάρ που απορώ και εγώ τι την έχει πιάσει και δε μπορούσα να κάθομαι με σταυρωμένα χέρια γι'αυτό και πήγα κοντά της ώστε να τη σταματήσω αλλά..αλλά είχα τον Νώντα για σωματοφύλακα και την Κούλα για καλή νονά αλλά τέλος πάντων.. δε θα μιλούσα με αυτόν τον τρόπο γιατί δε τη συμπαθώ αλλά για το αντίθετο, αυτό το κορίτσι το έχω αγαπήσει και κάποιος πρέπει να του βάλει μυαλό. Βέβαια, τι μυαλό μπορώ να βάλω εγώ σε κάποιον?Ναι, με πόνεσε αυτό που είπε αλλά δεν είχε και άδικο.. εγώ ανήκω εδώ, και όταν δεν έχω τον Τάκη δίπλα μου νιώθω μια παραπάνω σιγουριά για το συγκεκριμένο σκεπτικό. Βγήκε έξω απ'το ‹κατάστημα› θυμωμένη και εγώ αντί να την ακολουθήσω πήγα και κάθησα προς τον πάγκο με τα ποτά, έπρεπε να ηρεμήσω και πιστεύω έστω και κάτι ελαφρύ θα μπορούσε να με χαλαρώσει. Ενώ περίμενα το ποτό μου σκεφτόμουν το ότι δε μπορούσα να την αφήσω να μπλέξει με έναν τέτοιον άνθρωπο..που απορούσα και για πιο λόγο το συγκεκριμένο άτομο βρίσκεται εδώ.. τόσα άτομα από το χωριό θα δω και την αδελφή μου στο τέλος. Γελοίο, εγώ είμαι γελοία. Ξεφύσηξα όταν το άτομο πίσω από τη μπάρα μου έφερε το ποτό και το ανακάτεψα με το καλαμάκι ενώ στο μυαλό μου ήρθε ξανά η συμβουλή της μαντάμ Κούλας. Θα μπορούσα πράγματι να προτείνω στον αρραβωνιαστικό μου να πάμε έστω για μια βδομάδα στο Διαφάνι, να βρω τον Κωνσταντή τώρα που αναθεωρώ και να του ξεκαθαρίσω ότι δε θέλω να μαθευτεί τίποτα, όπως επίσης και ίσως έχω την ευκαιρία να δω το παιδί μου άμα μιλήσω με τον Νικηφόρο. Η άλλη μου αδελφή ούτε στα μάτια της δε θέλει να με δει...