Dün gece ne kadar kötü geçtiyse sabah da bir o kadar kötü geçmişti. Alışmıştım artık bu duruma. Uyumadan önce yatakta dönüp durmuştum ve zor uykuya dalmıştım ve erken kalkmam yüzünden şu an gözümden uyku akıyordu.
Uyandığımda dersin başlamasına yarım saat kaldığını fark ettim ve üstelik bugün sınavım vardı. Geç kalktığım için annemden de azar işitmediğim kalmıştı o da oldu. Alarmın çalmaması benim suçum değildi sonuçta.
Kahvaltı bile etmeden kapıyı çarparak daireden çıkmıştım,ben çıktıktan sonra annemin söylenmelerini duymazdan gelmiştim.
Asansörün önüne geldiğimde en üst katta durduğunu fark etmiştim. Burası rezidans olduğu için oldukça yüksek binalar vardır,bu da asansörün gelmesini daha da uzatıyordu. Yüzümün halini az çok nasıl olduğunu tahmin edebiliyordum,sabah kalktığımda doğru düzgün yüzümü yıkayamamıştım bile. Asansör gelene kadar yüzüme hafif bir far ile ruj sürsem bir şey olmazdı. Okulda ruh gibi gezemezdim.
Her zaman yanımda bulundurduğum açık pembe tonlarındaki rujumu ve ceketimin cebinde kalan aynamı da çıkardım. Aynayı önüme tutup rujumu sürmeye başladım, ayakta sürmek ve hızlı hızlı yapmak oldukça zordu.
Son dokunuşları yaparken asansör açılmıştı ve hiç beklemediğim bir zamanda asansör kapısının açılması ruju dudağımdan yana kaydırmıştım ve bu rujumun yanağıma doğru taşmasına neden olmuştu.
O sırada asansörde olması gereken en son kişi duruyordu,elini beline koyduğu kadın büyük ihtimalle tüm gece seslerini duyduğum ve yatağına attığı sürtüklerinden biriydi. Beni görmeleriyle büyük ihtimalle yiyişmeleri yarıda kalmıştı. Tanrım,büyük rezil olmuştum hem de hiç olmaması gereken birine! Utançtan kendimi camdan aşağı atabilirdim.
Büyük utanç duygusuyla ve yanaklarımın kırmızı rengini almasıyla küçük adımlarla asansöre binmiştim ve kapılar kapandığında içimdem binlerce kez bu duruma lanet etmeye devam etmiştim. Şu an asansörde üçümüz yalnızdık. Üstümde bakışlarını hissetmeden duramıyordum.
Mükemmel.
Saçlarımla yüzümü kapamaya çalıştım ve bulaşan ruju elimle rastgele yüzümde gezdirerek silmeye çalışmıştım umarım daha fazla yüzüme bulaştırmazdım yoksa rezilliğimi elli katına çıkartırdım. Kulağıma ulaşan fısıltılar odaklanmama hiç yardımcı olmuyordu.
"Bu gece tekrardan bir şeyler yapmaya ne dersin?" Kadın bunu fısıltıyla söylese bile kulağıma rahatça ulaşmıştı. Onların yerine ben utanıyordum ve bunlar yer mekan ne demek bilmiyordu cidden.
"Seni arayacağım." Jungkook'un sesi umursamaz çıkmıştı.Yalan. Aramayacaktı.
"Sabırsızlanıyorum." Kadın bunu dedikten bunu dedikten sonra kahkahası asansörde yankılandı. Boğazımı temizleyerek çıkan sesten sonra konuşmaları durmuştu. İçlerinden benim ne kadar gerizekalı ve aptal olduğumu düşünüyorlardı eminim. Öğürme isteğimi zar zor bastırıyordum ve bu asansör ne zaman zemin kata ulaşacaktı acaba,cidden soruyorum.
İçimden dualarım kabul olmuştu,asansörün zemin kata gelmsiyle derin bir nefes verdim neyse ki bu kasvetli havadan kurtulmuştum. Onların gitmesini bekledim bir süre ve gittiklerini gördükten sonra aynayı elime aldım ve rujun taştığı yeri inceledim.
Daha da fazla bulaştırmıştım ve yüzümdeki görüntü oldukça korkutucuydu, cidden onlara bu halimle rezil olduğuma inanamıyordum. Üstelik hiç utanmadığım kadar utanmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çok kısa bir bölüm oldu ama olsun
Umarım beğenirsiniz 💖💖
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bugün Rosé'nin doğum günü🎂 Ne kadar göremeyecek olsa da iyiki hayatıma girmişsin, iyiki senin tanımışım melek gibi kalbinle ve müziğe olan aşkınla her şeyi hak ediyorsun Seni çok seviyorum💗
