unconditionally

chapter 5

yibo' POV..

I booked a flight for me and Zhan, but our seats are separate nasa first class ako at siya ay nasa business class.  

I don’t want to sit beside him, naiirita ako sa presensya nya, and i didn’t informed him bahala na sya total may mga flight attendant naman, and no need to explain to him or whatsoever.

" Good morning Mr. Wang" one of the flight attendant said i just smiled to her. Na una akong mag lakad kay zhan, and one of the attendant assisted him to his sit. "ah! miss why is his seat, was different to me?!"  Zhan asked the attendant. " because Mr. Wang Yibo booked the first class seats for him". she answered Zhan with a smiled. I could see how disappointed he was, di ko maintindihan kong bakit bigla akong na irita nung makita kong malungkot siya.

After a while nang mag take off na plane nila tinawag ko ang isang flight attendant “ excuse me!". i wave my hand so they can see me, one of the attendant approached me.  

" Yes! Mr. Wang anything you want sir?!".   she asked me with a smile on her face. "i just want to ask if he is doing well at the business class?!" "ah! kanina ho naging busy sya sa kanyang phone, pero after nun natulog na cya medyo matamlay lang ho sya" the attendant explain.  

"okay! just give him whatever he wants," sabi ko at tinuon ko ulit ang sarili ko sa phone.

"okey! Mr. Wang " she bowed  and left. tsk! anu na naman kaya ang ka artehan na naiisip nun.
                       *
After 3 hours ng pag byahe namin naka landing naman  nang safety ang plane. Inaayos na rin nya ang mga gamit niya para maka baba na cya nang plane.

One of my family’s butler came to pick us up, Zhan was still sleepy pero nilalabanan nya ang antok.            

“Welcome home young master's “ bati sa kanila nang butler niya. At pumasok na sila sa kotse para mag byahe naman patungo sa bahay.

The ancestral house was my home,dito ako lumaki at maraming memories ang bahay nato sa akin, lumipat lang ako sa beijing ng mag university ako.  Gusto ko rin sanang tumira dito pag nag pakasal na kami ni Emily, kaya lang ayaw nyang tumira dito gusto lang nya sa Beijing.

After a minute we arrived at the ancestral house.             "the place never change" komento ko ng makita ko ang bahay. " The house is well maintained young master" sagot naman ng butler namin na si Mr. Han. Nung ma-park na ni Mr. Han ang sasakyan agad na kaming lumabas, pero bago makalabas ng kotse si Zhan pinag buksan ko na sya agad ng pinto-an. Nagulat naman cya sa ginawa kung iyun.

But wait, dont think too much, this is just a show off ayokong magulo lahat ng mga plano ko dahil lang dito.

"We're here now so be good" bulong ko sa kanya habang hawak ang kamay nya. " "dont worry, ayoko din ng gulo." mahina nyang sagot bago paman kami maka pasok ng bahay sinalubong na kami nina lolo at nang mama ko  at mga anty ko.            

" Zhan, Yibo.. buti at nandito na kayo na miss namin kayung dalawa" my mom said at niyakap nya kaming pareho.                " Zhan Zhan ikaw na ba yan?!" gulat na sabi ni lolo. " you look so thin than the last time i saw you" hawak nya ang mag kabilang balikat ni Zhan. Well what grandpa said was true, pumayat  nga siya.

"Masyado ho kasi akong busy lately, kaya ganito at pumayat ako". sagot naman ni Zhan.                                    "Baka naman pinapababayaan mo na ng husto ang asawa mo yibo?!" seryosong sabi nang mama ko . "no! thats not true, di ba nga sabi nya he is just busy kaya ganyan". Annoyed kung sagot sa kanila.     "Sigurohin mo lang yibo na di mo pinapababayaan si Zhan Zhan, dahil pag nalaman ko pag sisihan mo talaga ang ginawa mo." pag babanta ng ina ko. tsk! puro na lang kayo zhan, anak ba talaga ako ng mama ko? ako ba talaga ang pamilya nila oh si zhan?bulong ko.