unconditionally

chapter 23 jiyang and fox

Chapter 23

ZHAN'S P.O.V

Hindi ko alam kung anu ang nangyari sa akin matapos kong mawalan ng malay. The last thing i remember is, i tried to call Jiyang, at pagkatapos nun, nawalan na ako ng malay. Nakapikit man ang mga mata ko pero naririnig ko ang mga ingay sa paligid ko, the beeping sound of machine, i think. Some voices na parang kina Jiyang at Jeha, hindi ko masyadong marinig ang mga sinasabi nila, pero parang ako yung pinag uusapan nila. I don't really know what's going on, hindi ko maigalaw ang aking katawan gusto kong imulat ang mga mata ko, pero di ko magawa. Gusto kong magsalita pero walang boses na lumalabas.

Pinilit kung gumalaw at makapag salita. Dahil sa ginawa ko nagsimulang mag ingay ang mga machine, na hindi ko alam kong anong klase ng machine ang nasa tabi ko. All i can hear, is the beeping sound and some people are started to get panic.

"Jeha! dun ka muna sa labas,." utos ng isang tao kay Jeha, siguro that was Jiyang.

"But I can't, si Zhan," pagalalang sabi ni Jeha.

"Just do it, makakasagabal ka lang dito."

Mukhang maraming tao ang nakapaligid sa akin, i can feel their presence, at si Jiyang naman mababanaag mo sa boses niya ang pag aalala, like he was about to cry any second.

"Jiyang help me, i want to wake up, I want to see my child please don't let me die," i pleaded though, but Jiyang can't hear me, but atleast i tried. Pero matapos ang ilang minuto nilang pag asikaso sa akin, bigla kong naigalaw ang kamay at paa ko. Hindi ko alam kung anong nangyari but i can feel my feet and body, hindi na ako yung parang nakalutang lang sa hangin.

"Mr. Xiao Zhan." tawag sa akin ng isang estranghero, " Mr. Xiao, can you move your hand? if ever you can move it, please squeeze my hand.." sinunod ko ang sinabi ng babae, and i squeeze her hand, naigalaw ko na talaga ang mga kamay ko.

"Look Mr. Xiao, is now awake, he's squeezing my hand." balita nya sa iba.

"Zhan! Zhan alam kung naririnig mo na ako, please wake up now, your baby is waiting for you. Ayaw tumigil sa kakaiyak pag nagising siya, alam mo bang sabog na ang balakang namin kakasayaw para lang tumahan ang anak mo?. kaya please maawa ka sa amin,." wika ni Jiyang, i know he was just joking trying to make me laugh kahit na ganito ang sitwasyon ko.

Dahan dahan kung minulat ang mga mata ko, masyadong maliwanag ang paligid. And the first person i saw, it was Jiyang. Hindi ko alam kung kailan pumasok ulit si Jeha, pero katabi na siya ni Jiyang, narinig ko kasi kanina na pinalabas siya nito..

"H...hi!" bati ko sa kanila.

"Zhan!." naiiyak na sabi ni Jiyang, at bigla nya na lang akong niyakap ng walang pasabi.

"Aah! jiyang ang bigat mo," daing ko, agad naman siyang kinuha ni jeha. "What the hell are you doing? your crushing Xiao Zhan, alam mong kagigising lang ng tao tas ayan ka kaagad." kuway litanya nito. "im sorry masaya lang ako na ngayon ay gising na si Zhan, ano ka ba."

Napalinga linga ako, may tao kasi akong hinahanap na kanina ko pa talaga inaantay na lumapit sa akin at sermonan ako. Pero bakit ganun wala man lang lumapit?

" What's wrong Mr. Xiao? Is there anything you want or do you feel pain anywhere in your body?." usisa ng isang doctor sa akin.

" Ha? ahh! nothing, i'm just looking for someone, but it looks like he's not here yet." sagot ko sa doctor.

*

After 3 days Fox arrived, para itong batang maliit na ngayon lng niya nakita ang nanay niya pagkatapos ng ilang buwan pag kawalay. He cried so much when he saw me awake, hindi ko siya masisisi nag-alala din naman kasi siya sa akin. Ilang weeks din akong na coma, kaya ito parang koala bear na naka hug sa akin. Habang karga naman ni Jeha si Ayuan, pero yung mukha ni Jeha di maipinta.