unconditionally

chapter 25 ( im coming home)

Chapter 25 

3 years later…. 

"Ayuan careful honey at baka madapa ka," tawag ko sa anak ko. Nandito kami ngayon sa isang park, pinasyal ko kasi siya dahil nami.miss na daw niyang ang mag laro sa park.

" Mommy! Lolo Xiao said he wanted to meet us." Wika nito 

" Kailan nag sabi si lolo sayo nyan.?" 

" The other day, he missed us so much. Mommy kailan po ba tayo dadalaw kay lolo sa china?." Na tigilan ako sa sinabi ni Ayuan, so he wanted to go home. 

" Ummm! Soon baby." 

Alam kung darating ang panahon, na gugustuhin ng anak kong bumisita sa China, kahit na ba hindi pa ako handang umuwi. Pero mukhang ito na ata ang panahon para harapin ko ang mga taong naiwan ko sa China. 

Pa uwi na kami ng bahay ng biglang nag blurry ang paningin ko at nahihilo ako, buti na lang at nahawakan agad  ako ni Ayuan.

" Mommy are you okay? You look so pale." Pag a lalang tanong ng anak ko. 

" Yes! Im fine we should go home now, i suddenly felt tired at hindi ko alam kung bakit, para akong lalagnatin," ani ko sa kanya.

Nag madali kaming bumalik sa sasakyan namin, and i texted Fox na pauwi na kami, para maka pag handa na ito ng makakain ni Ayuan. Hindi ko maintindihan ilang buwan ko na din itong nararamdaman, ang bilis ko nang mapagod, laging nahihilo at minsan yung lagnat ko eh sobrang taas. Minsan din dumudugo din ang ilong ko.

"Mommy! You should rest, you really look so tired. Im worried" 

I pat his shoulder." Don't worry mommy is okay, love you so much sweetheart." 

" Love you too mommy." 

Pag karating namin sa bahay, Jiyang was in the porch, waiting for us. Naka ngiti itong naka tingin sa amin ng makita nya na ang sasakyan namin. Pag kahinto ko ng sasakyan, agad na bumaba si Ayuan at tumakbo papunta kay Jiyang. 

" Dada!." 

"Careful," sinabulong niya ito at kinarga " so how was your day ha?." 

" Okay lang po, mommy took me to the park after my vaccine." He smiled 

" Alangan naman hindi kita dadalhin dun, eh ayaw tumigil sa pag iiyak eh." Wika ko

Kaya ko siya dinala sa park, it's because he cried so much. It was his second day of his flu vaccine, since si ayuan ay bata pa kaya nung tinurokan na siya, pumalahaw ito ng iyak.

" Akala ko ba you're a brave baby ha? Eh bat ka umiyak, nag mana ka talaga kay dada Fox mo duwag." Natatawang sabi ni Jiyang.

"Oh! Bat na damay na naman ako sa usapan ninyo ah?." 

" Bakit hindi ba totoo na takot ka sa karayom?." Ani nito sa asawa 

" Aish! Langya kayo, ako pa talaga ang ginawang example. Now come on, let's get inside, nag handa na ako ng pagkain ni Ayuan. At ikaw naman Zhan, magpahinga kana muna kami na bahala kay baby. 

Tumango lang ako sa kanila, bilang sagot ko. Hindi ko alam pero this past few months, medyo madali na akong mapagod. Minsan masakit din ang tiyan ko, at nawawalan din ako ng gana sa pagkain. 

At nitong mga nakaraang linggo, i felt so much pain in my stomach. Hindi ko alam kung bakit halus mawalan ako ng ulirat. I lose so much weight, hindi naman ako nag da.diet. I think i need to see a doctor at baka ano na itong nararamdaman ko. Pero bago ako maka pasok silid ko biglang,