CHAPTER 25

44 3 0
                                    

GANE pov.

"Are you sure?" Nginitian ko si Ethan

"Hmmm, sa-salamat at pinayagan mo ako" Nag iwas siya nang tingin...

bakit nya kaya laging ginagawa yun...

di bali...

"Go inside" Tinanguan ko siya

"Salamat ulit" naka pamulsa siyang tumango...

Hinatid nya kasi ako sa labas ng building kung san ang dorm namin..

Lumingin pa ako sa kanya at kinawayan siya, muli siyang tumango at isinenyas ang kamay na umalis nako, kaya naka ngiti akong tumango at nag patuloy sa pag lakad...

Ang masasabi ko, mabait nga siya, kahit kadalasan ay napaka sungit at nakaka takot, mabait siya...

Siguro nga, dahil lang sa galit kaya siya nag ka ganon, kaya naging masama ang tingin nya sa lahat ng bagay...

Tuloy tuloy lang ako sa pag akyat hanggang marating ko na ang dorm namin...

Pag pasok ko palang, nadatnan ko na sila sa sala, nag uusap usap silang tatlo,

Ngumiti naman ako

"Hello" bati ko

Pero ni kahit isa sa kanila, ay hindi ako nilingon...

Naka ramdam naman ako ng lungkot, hanggang ngayon ay masama ang loob nila sakin dahil sa pag sama ko kanila Ethan...

gusto ko mang sabihin na, dahil sa kapakanan nila yon, ay hindi ko magawa, dahil ayokong dumating sa puntong sisihin nila ang sarili nila...

Napa buntong hininga nalang ako..

"Ku-kumaim naba kayo?"

Hindi parin nila ako inimik...

Kasalanan ko din naman kaya sila nag kakaganyan, kaya titiisin ko ang sakit...

"Pwede bang umalis ka nalang? at pwede ba na huwag kang mag kung wari na ayos tayo? simula na sirain mo ang pangako mo, sinira mo nadin ang pag kakaibigan natin" Nangilid ang luha ko sa sinabi ni mitz

"Mi-mitz..."

"Kasalanan mo... kasalanan mo lahat, Alam kong hindi tama pero...alam mo? nagsisi ako, na muntik nanaming ibuwis ang buhay namin sa gaya mo! You deserve where you are, Kamatayan man yan o kalayaan, ikaw na ang bahala sa sarili mo, ayaw mo din naman makinig e, kaya sige bahala ka sa buhay mo, and let me clear okay? You are free to stay here, pero huwag kang makakasa na mag kakaron kami ng special treatment sayo"

Yumuko ako at humihikbing tumango

"Na-naiinti-tindihan ko, pa-pasensya na talaga"

"Hindi ko kailangan ng sorry mo, ang kailangan ko, umalis ka sa paningin ko.." Tumango ako at bahagyang yumuko saka ako dumeretso sa kwarto pero...

Laking gulat ko nang makita kong naka impake ang mga gamit ko...

"And one more thing... Masyadong masikip ang kwarto para sa ating apat, kaya kung pwede? kung pwede lang? doon kana sa sala..."

napa pikit ako habang tumatango

"Na-naiinti-tindihan ko..." Sagot kong muli...

Inisa isa ko nang dalhin ang gamit ko, saaka ko yun hinila pababa, sobrang hirap man mag baba ng gamit ay kinaya ko...

Nang mapagtagumpayan ko na maibaba ang mga bagahe ko, ay isa isa ko yung pinag masdan...

Tumingala pa ako sa taas para tignan sila....

BEHIND THE MASKWhere stories live. Discover now