BEHIND THE MASK

CHAPTER 44

ETHAN'S
point of view

I scan the whole area, wala naman pinag kaiba sa loob pero, ramdam ko ang kalayaan dito. Madilim ang paligid pero bakit pakiramdam ko sobrang liwanag nito.

Walang tigil ang luha ko sa pag bagsak, pakiramdam ko nananaginip lang ako, pakiramdam ko hindi ito totoo....

Napa hawak ako sa dibdib ko....

naka labas na ako....

"Ethan.." Nilingon ko ang tumawag sakin, gumuhit ang ngiti sa labi ko kasabay nang pag tindi nang iyak ko na sinabayan  niya. Lumapit siya sa akin at yumakap "Naka labas na tayo" Sunod sunod ang pag tango ko habang hindi parin tumitigil sa pag iyak...

"D-d*mn, B-baby...Pl-please tell me that I'm not dreaming please..." Kumalas siya sa pag kakayakap sa akin hinawakan ang dalawang pisngi ko bago lumuluhang ngumiti

"H-hindi ka nananaginip. T-totoo ito Ethan, na-naka labas na tayo....Ma-malaya na tayo" Muling bumuhos ang luha ko

Akala ko dati hindi ko na mararamdaman ang hampas ng hangin na nag mula sa labas. A-akala ko hindi ko na magagawang huminga at maka tung tong sa labas..

Sa daming kasalanan na ginawa ko, hindi ko alam kung may karapatan pa ba akong mag dasal at mag pasalamat.

Mag pasalamat, dahil kung hindi dahil sa tulong niya, hindi ko matatamasa ang ganitong klase nang saya na hindi ko pa nararanasan sa tanang buhay ko. Limang taon akong nakulong sa mundo na kung saan puro hirap, takot, poot at pig hati ang humubog sa akin.  Halos hindi ko na mabilang ang lahat nang na patay ko....

Pero bakit ganito, bakit ganito kaganda ang iginanti niyo..

Bakit ko nararanasan ang kasayahan na kahit minsan ay hindi ko inaakalang mapapsakin.

Pinag masdan ko ang paligid, madilim ngunit ramdam ko ang amo'y ng tunay na kalayaan. Pinag masdan ko naman si Gane na walang tigil sa pag haplos sa muka ko....

I thought I was miserable when I entered this university.  I lose my friend, I lost my loved and I lose my minds and self. I didn't know that the time will come that will change my fvcking life....I didn't expect that here, in hell I'll meet an angel. I didn't expect that happiness can be anywhere, it can be in heaven or....in hell. I was so desperate to take a revenge that lead to found my real love. I thought I was found the love in a girl who is cool and selfish like hell, but in the end, here I am, meeting my future with the girl I've never expect that I'll love until within.

I didn't regret to enter this hell, if I found a future that I'll cherish forever.

I touch her face and smile

"Thank you so much for making me realize that I have still time, and reason to live." I kiss her forehead "Thank you for staying with me, even I made a mistake that even Satan can't forgive." She smile and hold my hands

"Nag sisisi ka ba sa ginawa mo?" I slightly Nod dahilan para tumango siya "Nag sisisi ka sa ginawa mo?" she repeat, this time she sounds confuse, kaya hindi na ako naka sagot. "Nakilala kita dahil masungit ka, tanda mo ba noong una tayong mag kita? ikaw ang kauna-unahang student ang nakita ko dito. Natakot ako sayo"

Yumuko ako...

"Ang dami mong ginawa na ikinasakit ko, aaminin ko na sumama ang loob ko sa mga ginawa mo, pero hindi sapat iyon para hilingin na sana hindi mo ginawa iyon. Nang dahil doon nakilala kita, dahil sa ginawa mo nakabisado kita, kung anong kinaiinisan mo, saan ka nagagalit ano ang mga gusto mo. Nakilala kita, hindi lang ang maganda sayo kundi ang pangit na side mo. Hindi ka plastic, kahit minsan sumosobra kana hindi kita nakitaan na tra-traydurin mo ako sa usapan natin." She touch my face. "Ginusto ko ang Ethan na kaharap ko hindi dahil sa maganda mong katangian, ginusto kita dahil una kong na kita ang Pangit sayo. Kahit nga bad side mo ay nagustuhan ko, iyon ang unang nagustuhan ko. At minahal naman kita ngayon dahil sa Totoong Ethan na kaharap ko. Walang pag kukubli, walang kasamaan, walang ano mang bahid ng kadumihan. Mahal kita, hindi dahil mahal mo ako , mahal kita kasi sayo ko nakikita na ikaw, ikaw ang taong makakasama ko sa mahabang pahon. " I pulled her and hug her