Foster Teacher-Taejin

-18-

Taehyung'un ağzından..

Evden kapıyı sertçe çekip çıkmıştım. Seokjin ile kavga etmiştik. Ona bağırmıştım bir anlık sinirle. İçimden 'ne yaptın silik herif' diye geçirmekten başka bir şey yapmıyordum. Arabama binip gaza yüklenmiş, sürmeye başlamıştım. Nereye gittiğimi bile bilmiyordum. Annemin yanına gitmekten vaz geçmiştim. Hiçlik bir yolda sürmek yerine bir ormana gelmiştim. Arabayı park edip etrafa bakınmaya başladım. Sessiz ve sakindi. Aklıma yine sabah olanlar gelince sinirlerim iyice gerilemeye başlamıştı. Etrafta bağırıp ağaçlara doğru vurmaya başlamıştım. Ellerim titriyordu. Ellerimin yan kısmı ve yumruk kısımları yara olmaya başlamıştı. Yere kan akarken gözümden akan yaşlarda ona eşlik ediyordu. Hayatımda en değer verdiğim kişiye bağırmıştım ben. Asla kıyamam dediğim kişiye bağırıp, çağırmıştım. Onu duvara iterek canı acımıştım. Bir anlık sinirle ne yaptığımı bile bilmiyordum.

"Lanet olası hayat buralara da birilerini göndermiş, öyle mi?"

Arkamda gelen sesle irkilmiştim. Tanrının bile unutmuş olabileceği ormanda ne işi vardı? Kimdi bu? Yutkunup arkama doğru dönmüştüm. Beyaz tenli, benden kısa olan beden ile göz göze gelmiştim. Elini uzatıp dudaklarını aralamıştı.

"Ben yoongi, min yoongi."

Ellerime göz gezdrimiştim. Elimi gördüğün de yavaşça geri çekmişti.

"Taehyung... Kim Taehyung."

Bakışlarımı ellerimden çekip yüzüne getirmiştim. Hafif bir gülümseme ile konuşuyordu.

"Memnun oldum Taehyung. Buralara geldiğine göre sinirli olmuş olman lazım. Yoksa bu ormana kimseler gelmez."

"Biraz sinirliydim, sevgilim ile kavga ettim."

Anladığını belirten sesler çıkarmıştı. Burada ne işinin olduğunu anlamıyordum hâlâ.

"Sen neden buradasın peki yoongi?"

"Ben burada kalıyorum.. Az geride yolda bir ev görmüşsündür belki. Orası benim evim. Bağırış sesleri duyduğum da hemen geldim. Taehyung, içinde ne varsa anlatabilirsin bana."

Bir yabancıya bir şey anlatmak doğru gelmese de içimdekileri birine anlatmak istiyordum.

"Annem akciğer kanseri. 2 ay önce de hastahaneye yatırıldı. Bugün ise ablam kalp krizi geçirdiğini söyledi. Hastahaneye gelmemin gerek olmadığını söyledi. Sevgilim seokjin ise ablam ile aynı fikirde olduğunu söyledi. Ben de onu son bir kez olsun görmek istediğimi söylediğim de kendi sinirlerime hakim olamayıp onunla kavga ettim. "

"Ah taehyung.. Seokjin ne kadar da üzülmüştür sevdiği kişi ile kavga ettiği için. Onun yerine koy kendini. Seokjin'in sen ona bağırırken ki yaşadığı kalp kırıklığını,yaşadığı hayal kırıklığını bir düşün. Sevdiği adamın annesi kanser hastası. Elinden geldiğince yardım etmeye çalışıyor. Elinden daha fazlası gelse onlarıda yapacağına eminim.  Bazıları vardır korkar kaçar, bazıları vardır savaşır. Sen kaçıyorsun Taehyung. Seokjin ise senin için savaşıyor. İstese kaçıp gidebilirdide. Ama o kaçmak yerine ne olursa olsun yanında kalmış. Kaçma taehyung, seokjin ile birlikte hayata karşı savaşın. Hayat hiç bir zaman adil olmadı. Eğer sen seokjin'in yanında olmazsan o savaşı kaybedebilir. Şimdi git buradan. Sevdiğinin yanına git. Onun yanında dur. Özür dile, kendini affettirmek çalış. Seni seviyorsa  afgedeceğine eminim."

Söyledikleri bozuk sinirlerimle iyice gözlerimi doldurmuştu. Parmaklarımla göz yaşlarımı sildim. Dediği gibi yapacaktım. Affetmese bile kendimi affetirmeye çalışacaktım. Arabaya doğru gidecekken ona doğru döndüm.

"Her şey için çok teşekkür ederim yoongi. Bu iyiliğini unutmayacağım."

Arabaya gidecekken adımla seslenmişti.

"Kim Taehyung"

Ona doğru döndüğümde elinde bir kart vardı.

"Bu numaram ne zaman içini dökmek istersen o zaman arayabilirsin. İstediğin zaman hiç çekinmeden ara. Umarım barışabilirisniz."

"Her şey için tekrar teşekkür ederim Yoongi."

Elinden kartı alıp sıkıca sarılmıştım. O da karşılık vermişti. Ondan ayrılıp tekrar teşekkür etmiş arabama binmiş sürmeye başlamıştım..

(..)

Ablamı arayıp annemin durumunu sordum. İyiye gittiğini söylemişti. Içimden bir şey olacak korkusu gitmiyordu. Eve sonunda gelebilmiştim. Arabadan inip ev anahtarlarımı unuttuğum için zile basmıştım. Açıldığında kızarım gözlerle dağınık beden açmıştı kapıyı. Ben seokjin'i ne hale sokmuştum? Bir şey demeden kapıdan çekilmişti. İçeriye girerken kapıyı kapatıp arkasından sarıldım. Öylece duruyordu.

"Seokjin.. Gerçekten ben çok üzgünüm. Senden özür diliyorum. Bir anlık sinirle seni kırdım, paramparça ettim. Ben gerçekten senden özür diliyorum. Ben sana teşekkür edeceğime sana bağırıp, kızdım. Çok üzgünüm seokjin. Lütfen affet beni."

Hıçkırık sesi duyduğum da eğdiğim başımı kaldırdım.

"Taehyung.. Şu an seni affetmemi bekleme. Biraz kafamı toparlamama izin ver lütfen."

Kollarımın arasından çıkmış, odasına girmişti. Ağlama sesi duymamla ellerimle başıma vurdum. Durumu cidden daha kötü yapıyordum.

(....)

Seokjin'in ağzından..

Taehyung eve gelmiş ve benden özür dileyip, onu affetmemi istemişti. Kalbim ve beynim de bana hayır demişti. En azından yarın sabaha kadar düşünmek istiyordum. Aniden gelen mide bulantısı ile yetimden kalkıp odamdaki banyoya doğru koşuştmuştum. Klozete sadece sabah içtiğim suyu kusmuştum.. Sabah başımın dönmesi, şimdi ise kusmam. İçimde bir şüphe uyandırıyordu. Acaba hamile falan mıydım? Kulağa saçma gelse de erkeklerin de hamile kalabilme olasılığı vardı. Odama geçip ne olur nn olmaz diye aldığım hamilelik testini yapmaya karar vermiştim. Hamilelik testini yapmak için tekrar banyoya dönmüştüm.

(...)

İşim bittikten sonra 5 dakika beklemem gerekiyordu. Çok sabırsız bir insandım ve beklemeye gelemiyordum. Kolumdaki saate baktığım da  5 dakikanın geçtiğini görmüştüm. Ters çevirdiğim testi elime alıp baktım. Gördüğüm sonuç ile gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Test 2 çizgiyi gösteriyordu*. Elimi anlık olarak karnıma koymuştum. İçimde Taehyung ile olan bir yavrumuz vardı. Kendimi ağlamamak ve koşuşturmamak için zor tutuyordum. Taehyung'a olan kızgınlığım geçmişti bile. Belki de Tanrı barışmamız için kasıklarıma bir mucizeyi kondurmuştu. Şimdilik bunu taehyung'a söylemeyip onun olmadığı bir gün doktora gidip doğruluğundan emin olmaktı.

-------------------
*Seokjin'in üniversite'yi bitirdiğini düşünün. Fici bir kaç bölüm daha uzatıp final yapmaya karar verdim.

Evet bir bölümün daha sonuna geldik. Hatalarım varsa üzgünüm. Umarım beğenirsiniz. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Sizi seviyorum, görüşümek üzereee. Taejin ile kalın💞💞