Believe 22

4.5K 270 8
                                        

Zaw

ပိုင့္ေမးဖ်ားေလးအား ဦးဟိန္းအသာအယာကိုင္ကာ ေမာ့ေစၿပီးႏႈတ္ခမ္းေလးအားထိကာ အႏူးညံ့ဆုံး နမ္းလိုက္မိသည္။

"ဒါက ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ထမင္းစားခန္းထဲ!" မာထန္ေသာအသံေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္လုံးလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...
"အေဖ!!!"

မိမိတို႔အား ႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႕ စိုက္ၾကည့္ေနေသာ ဦးဟိန္း၏ဖခင္ ဦးမင္းထက္....
ပိုင့္မွာ လန့္ျဖန့္ကာ ႏွလုံးေတြေတာင္တုန္ေနၿပီ....

ဦးဟိန္း ပိုင့္အားၾကည့္ေတာ့ အေတာ္ပင္ လန့္ေနသည္ကို သိတာေၾကာင့္ ပိုင္လက္ေလးကိုဆုတ္ကိုင္ထားလိုက္မိသည္။ ေအးစက္ေနေသာ လက္ေၾကာင့္ ဦးဟိန္း စိုးရိမ္သြားသည္။

"ဟို...ဥကၠ႒ မနက္စာစားပါဦးလား..."
ပိုင့္ရဲ႕ အထင္မွတ္ထားေသာ ႏႈတ္ဆက္စကားေၾကာင့္ က်န္ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ေၾကာင္သြားသည္။
*ဘာလား...ဒါ...ငါ့ရဲ႕ ပထမဦးဆုံး ႏႈတ္ဆက္စကားလား ေသသာေသလိုက္ခ်င္တယ္ ပိုင္ဇင္ထက္ရယ္ ေတာ္လိုက္တာ*

"အင္း..." ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာကာ ဦးမင္းထက္ ျပန္ထြက္သြားေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္လုံးသတ္ျပင္းခ်နိဳင္သည္။
"ဦးဟိန္း မ်က္ႏွာမသစ္ရေသးဘူးမွတ္လား။ သြား...ျမန္ျမန္သြားသစ္..."
"ကေလးအဆင္ေျပပါ့မလား..."

"သြားမွာရွိ ျမန္ျမန္သြား.."
"အင္း...မၾကာဘူးေနာ္...ခ်က္ခ်င္းျပန္ဆင္းလာခဲ့မယ္..."
ဦးဟိန္းအား ေျပာသာေျပာတာ ေသေအာင္ေၾကာက္ေနသည္မွာ အမွန္ပင္...

ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး စိတ္ကိုတည္ၿငိမ္ေအာင္ထားကာ ပိုင္မနက္စာကို အျမန္ျပင္ရေတာ့သည္။
.
.
ဦးဟိန္းေအာက္ထပ္ကို ျပန္ဆင္းလာေတာ့ ထမင္းဝိုင္းတြင္ ၿငိမ္သက္စြာထိုင္ေနေသာ အေဖႏွင့္ပိုင္ေၾကာင့္ နည္းနည္းေတာ့ တန့္သြားသည္။

ပိုင့္ေဘးတြင္ ဦးဟိန္းအသာဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့...ပိုင္မွ စကားစကာ...
"ဥကၠ႒ လာမယ္မွန္းမသိလို႔...ကြၽန္ေတာ္ျပင္ထားတာ အဆင္ေျပပါ့မလား မသိဘူး"

ဦးမင္းထက္ ထမင္းစားပြဲေပၚက ဟင္းပြဲေတြကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သီးစုံထမင္းေၾကာ္၊​ ၾကက္ဥလိပ္၊ ၾကက္အူေခ်ာင္းေက်ာ္ႏွင့္ ေဂၚဖီဟင္းခါးပင္....

Believe (Complete)Where stories live. Discover now