Yasemin'e baktım. Ruhu her şeyden güzel olan kızımın bakışları çok hüzünlüydü. Çok fazla yarası vardı zihnini kanlar altında bırakan. Tebessüm ediyordu koridorda bir kızla konuşurken. Suratındaki gülümsemenin sahte olduğunu anlayabiliyordum. Yapay şeylerden nefret eden çiçeğim yapay davranıyordu. Çoğu zaman önce insanlar 'beni fark ederler mi?' diye düşünüp hareket eden ben o an etraftaki kimseyi umursamadım. Konu Yasemin'di. En azından sahte gülümsemelerine gerçeklik katacak şeyin ne olduğunu biliyordum. Mesafeyi umursamadan koştum ve boynuna atladım. Ona sarıldım. Bu bizim mutluluk formülümüzdü. Kulağına sevgini fısılda ve göğüs kafesine koyduğun ellerle kalbini hissederdin.
Bu gizli bir yemindi. Bu sadece ona özeldi. Bu sadece bize özeldi. Birimiz gitti. Ancak birimiz de peşinden gitmeye çalıştı. Cehennemde buluşacağımıza söz verdik. O buluşmalarımıza hep erkenden giderdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
birkaç anı
Short Story"Anılar çok canlı fakat sen çok solgunsun Yasemin." Kendi hayatım ve kendi anılarım. gxg | Kısa Hikâye | gidenler için ağlayanlara
