Ghosting Madness

Chapter 19

19: A Night to Remember
“Waking up from this
midsummer night’s dream,
I still wonder many hows and whys
were left untold.”

Wala naman sigurong masama sa ginawa ko, ‘di ba? I accepted his gift because I want to repay his kindness of not letting me go home alone last time. Kahit na nasanay na ako na umuwi nang mag-isa, hindi ko pa rin maikakaila na nakakatakot ang Maynila lalo na kapag dis-oras na ng gabi. 

“So you’re telling me na nag-first move na si Dean? AS IN? FINALLY?” Magkahalo ang gulat at tuwa sa mukha ni Daela nang ikuwento ko ang nangyari noong nakaraang linggo. 

Tumango ako kahit ‘di ko maintindihan kung bakit ‘first move’ ang salitang ginamit niya. At sa sandaling iyon, hindi ko rin alam kung bakit excited na excited siya. Kung makatalon at maka-apir siya sa’kin ay parang natupad na ang isang ipinangakong propesiya. 

“Akin na nga ‘yan!” sabi ko sabay hablot sa panyo na kanina niya pa pinanggigilan. Tinupi ko ito saka inilagay pabalik sa bulsa ng pantalon ko. Ngumuso siya sabay sabing, “Damot mo!”

Napailing-iling na lang ako sa kabaliwan niya nang bumalik na naman siya sa pagsasaya. “Anyare sa’yo, bhie?” tanong ko.

“W-Wala, wala,” humahangos niyang sabi. “Masaya lang ako.”

“Huh? Bakit ka masaya? Ikaw ba ang hinatid?” natatawa kong tanong sa kaniya na nakaupo sa bedside table niya habang kumakain ng sorbetes na panghimagas.

“Baliw!” she exclaimed and throw me her small heart-shaped pillow. Nasalo ko naman ito pero napahiga ako sa kama niya. Buti na lang at ‘di natapon ang ice cream. “Kung alam mo lang kung gaano na katagal simula nang sabihin niya sa’king crush ka niya noon . . . Ako agad ang first supporter niyo.”

Binato ko pabalik ang binato niya sa’kin. Ngayon siya naman ang na-out balanced. “Kung alam mo pala, eh ‘di sana sinabi mo sa’kin noon.”

While stroking the pillow, she explained, “He said to keep it a secret, Shel. Kilala mo naman ako, ‘di ba? I keep promises.” 

“Guess so.” Napangiti na lang ako nang mapakla. 

I wasn’t annoyed. I am upset. It is too late before I could connect all the threads. After all, Dean liked me when we were in high school. I liked him, too. On our graduation day, he was about to give his gift to me but he suddenly put it back. And that simple action pushed back my esteem to walk towards him.

I was there. But he didn’t see me. 

And now that I was right inside his circles, he didn’t see me again. 

I wonder if he’s blinded by my disappearance that he forgot how I look like or he intend not to approach me first and waited for the right opportunity. 

“Wala na tayong magagawa. Dae. Besides, matagal na ‘yon.” Napapikit ako nang dumaan sa dila ko ang matamis na sorbetes na pinagdiskitahan namin ngayong gabi ng Pasko. Nasa taas kami ng bahay nila, sa kuwarto ni Daela habang naiwan sina Tito Frank at Tita Danica sa baba, tumatagay.

“So, ‘di mo na siya gusto?” she asked.

I looked straight at her. “Hindi na.” And paused to scoop another ice cream to my mouth. “Pero gusto ko ulit siyang makilala. ‘Yong bagong siya.” 

“Naku, naku. Alam ko ‘yang mga ngiting ‘yan, Shel.” She suddenly stood up and raised her spoon, like a mother giving a lesson to her daughter. Nakagat ko ang labi ko para pigilan ang pagngiti ko nang ‘di ko namamalayan. “Baka nakakalimutan mo si Madness baby . . .”