Jimin မရှိလို့အကုန်လုံးလဲ ညရောက်တာနဲ့ Seoul ကိုပြန်လိုက်ကြတယ်။ ကျောင်းလဲပြန်ဖွင့်ပြီဆိုတော့ အကုန်လုံးလဲ ကျောင်းကိုပြန်တက်ကြ ရတယ်။ ကျောင်းရောက်တော့ Jimin Taehyung ကိုရှောင်နေတယ်။ ဖုန်းလဲမကိုင်ဘူး။ စိတ်မရှည်တာနဲ့ Jimin အခန်းရှေ့မှာ သွားစောင့်နေတယ်။ Jimin လည်းထွက်လာရော Jimin လက်ကိုအတင်းဆွဲပြီး အခန်းလွှတ် တစ်ခုထဲကိုခေါ်သွားတယ်။ Jimin ကိုနံရံဘက်ကိုတွန်းလိုက်တယ်။
“ဘာလဲ ဘာလို့တွန်းတာလဲ”
“မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ငါကမင်းချစ်သူလေ။ ဘာလို့ရှောင်နေရတာလဲ။ ဘာလဲ မင်းကတစ်ခြားအကောင်တစ်ကောင်နဲ့ တွဲနေလို့လား”
“မင်းအဲ့လိုမပြောနဲ့ ငါဘယ်သူနဲ့မှလဲမတွဲဘူး။မင်းကိုရှောင်နေတာလဲ မဟုတ်ဘူး။”
“ဒါဆိုဘာလဲပြောပြလေကွာ”
“စာမေးပွဲနီးပြီ စာတွေကျက်ရတော့မယ်။ ဒါ့ကြောင့်”
“စာမေးပွဲ ဟုတ်လား။ စာမေးပွဲက ၇ လပိုင်းမှလေ။အခုမှ ၅ လပိုင်းပဲရှိသေးတာလေ။ မလိမ်တတ်ဘဲနဲ့မလိမ်စမ်းပါနဲ့ကွာ။”
“ကျွန်တော် တစ်ယောက်ထဲနေချင်တယ်”Taehyung Jimin ကိုပြောမရတော့ Jimin ရဲ့ unfound ကိုဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ Jimin ကလည်း ရုံးပင်မဲ့ Taehyung က Jimin လက်တွေကို သူ့ဆီမှာပါလာတဲ့ ပဝါနဲ့ချီလိုက်တယ်။
“လွှတ်နော်။ ကျွန်တော့်ကိုလွှတ်ပေးပါ”
“ငါမင်းနဲ့ ကမ်းခြေမှာတုန်းကလိုမျိုး ပြန်လုပ်ချင်တယ်။”
“ကျွန်တော်မလုပ်ချင်ဘူး”
Taehyung Jimin ရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို အတင်းနမ်းနေတယ်။ Taehyung ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေ Jimin ရင်ဘက်နား ရောက်တော့မဲ့အချိန်မှာ Hoseok ရောက်လာတယ်။ ဒီလိုမြင်ကွင်းကြီးကို မြင်လိုက်ရတော့ Hoseok ကြောင်ပြီး ကြည့်နေတယ်။
“ဒုက္ခပဲ ငါဘာလုပ်ရမှာလဲ။ ထွက်သွားရမှာလား”
“ထွက်သွားပြန်မလာနဲ့”
“ခဏလောက်ရပ်ပြီး ငါပြောတနားထောင်အုံး။ကျောင်းအုပ်ကြီးက မင်းတို့ ၂ယောက်ကိုခေါ်ခိုင်းလိုက်လို့။”
![](https://img.wattpad.com/cover/246682447-288-k806081.jpg)
YOU ARE READING
I Don't Miss You [Uni/Zaw]
Romanceလူတွေကပြောကြတယ် ကျွန်တော့်ကိုမချစ်တတ်ဘူးလို့။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်အရမ်းချစ်တတ်တာပေါ့ အရမ်းချစ်ခဲ့မိလို့လဲ အခုဆိုနာကျင်နေရပြီလေ။ ကျွန်တော်သူ့ကိုမလွမ်းတော့ပါဘူး။ တကယ် I don't Miss You forever