Nisan Yağmuru (GxG)

3.

Geçip biten bir hafta..

Öylesine yorulmuştum ki şu kısacık zamanda,ileride beni ayakta tutacak şey ne olurdu kestiremiyordum.

Şu an sadece Hazaldı,oda bana yetmiyordu.

Elimde ki tadı hiç bir şeye benzemeyen kahveyi bırakıp odaya çıkmak için ayağa kalktım.

Dün doktorun dediğine göre bugün yeni biri bizimle ilgilenecekti,yakında gelir diye umuyordum 1 saat sonra kontrol vardı çünkü.

Odanın önüne geldiğimde yüzüme mutluluk maskesini takıp öyle girdim.

Bu beni yoran bir şey değildi,mutsuzken mutlu gibi yapmayı öğreneli çok olmuştu.Artık mutsuz olduğum zamanları kendime bile göstermeyecek kadar korkak bir zavallı olmuştum.

Hayat gülümseyecek kadar güzel değildi zaten.

"Hoşgeldin."

Büyükçe gülümsedim,tahmin ettiğim gibi uyanmıştı.Yüzü bugün daha solgundu,gözlerinin altındaki torbalarda tüm üzüntüsünü saklayan küçük bir kız çocuğuydu o.

Bunu hak etmiyordu,burada olmayı hak etmiyordu.

"Nasıl hissediyorsun bakalım?"

Düşündü bir süre.

"Yorgun ve oldukça bitkin."

"Dün olduğundan daha yoğun bir şekilde mi hissediyorsun?"

"Evet öyle.Fakat yanıma gelip beni öpersen ikisi de oldukça azalacağını söylüyor."

"Demek öyle?"

Kafasını salladı bilmişçe.Yüzünü avuçlarım arasına alıp yanaklarını sevdikten sonra istediği öpücükleri ona verdim.

"İstediğin bir şey var mı?"

"Hayır öpücük dışında yok."

Tekrar gülümseyip tekli koltuğa oturdum.

"Yeni doktor nasıl biri acaba?"

Sorusunu ufacık bile düşünmemiştim,kim gelmiş kim gitmiş hiç umrumda değildi.Sadece onun iyileşmesine odaklamıştım kendimi.

"Bilmem ama zeki olduğu kesin."

Kafasını iki yana sallayıp fısıldadı.

"Belki yakışıklıdır."

İma ettiği şey midemi bulandırmıştı.

Erkekler midemi bulandırıyordu,istisnasız hepsi.

"Ya da güzeldir."

"Evet.Onu çok merak ediyorum."

Benim umrumda bile değildi.

"Hı hım bende."

"Yalancı."

Gözlerimi kıstım.

"Belki,biraz."

Yalan söyleyecek kimsem yoktu,ama olsa söylerdim.

"Babam hiç aradı mı?"

Kafamı yukarı kaldırıp gözlerimle gerekli cevabı ona verdim.

"Neden aramıyor,unuttu mu bizi?"

Üzgün ses tonu kalbimi yerinden sökermişçesine canımı acıtırken,söyleyecek bir şey düşündüm kısa süre içinde.

"Çünkü çok işi var,vakit bulduğunda arayacaktır."

Doğru değildi,bizi sevmediği için aramıyordu.