Gözlerimi açtığımda daha önce hiç görmediğim iri gözleriyle ağlamaklı bakan bir kadın beni ayıltmaya çalışıyordu. Gözlerim bir karanlığı, bir onu görürken bakışlarımı onun iri gözlerine sabitlemeye çalışıyordum. Başardığımda benim gibi nefes nefese kaldığını fark ettim. Kulaklarımda bu naif bakışların sahibinden geldiği aşikar olan bir ses "iyi misin?" diye çınlıyordu. "İyiyim" deme refleksini bile gösteremedim. "İyi misin ne demek" diye düşünüyordum. Cevabı bulamayacağımı anlamış olacak ki soruyu tekrarlamak yerine kolumun altına girip destek olarak beni kenara çekmeye çalıştı. "İyi misin" ne demektir, onu çözemesem de beynim bacaklarıma hükmedebiliyordu, ayaklarımda takat vardı. Birlikte o bulanık birikintiden çıkıp en yakındaki duvara yaslandık. Benim yüzümden onun da üzerine kara lekeler bulaşmıştı. "Aynı durumda ben bir başkasına yardım eder miydim?" diye düşünürken, o hiç bu durumdan rahatsız değilmiş gibi bana daha fazla fedakarlıklar gösterebileceğini açıklayan bir çift ışıldayan gözle bakıyordu. Kendime gelmem birkaç dakikamı aldı. Artık daha net görüyordum; bulaştırdığım çamurdan haberi yokmuş gibi bakan bu telaşlı gözlerin sahibini.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KOŞ!
SpiritualGecenin yarısında kim koşmak ister? yağmur yağarken evine yetişmeye çalışan bir işçi mi sadece? Ay ışığını yansıtan bıçağından, parlak kırmızı kanlar damlayan bir taze katil mi? Kim? Bu ömür denen şeyin koşmakla ilgisi ne? Hem de gece gece!
