ŞAFAKTA BULUŞALIM

14. Büyük Kayıplar

Çok üzgünüm. Bir canım vardı feda edecek. Bir kişiyi kurtarabilirdim. Bende seni seçtim.

Chris defalarca aramış, Dawn hiçbirini cevaplamamıştı. Günlerini Jimmy ile geçiriyordu. Jimmy evin neşesi olmuştu. Evde herkes peşinden deli gibi dolaşmaya başlayıp, üzerine titreyince Jimmy'de onlara alışmaya başlamıştı. Artık daha güleç, daha sıcakkanlı bir çocuk olmuştu. Evde oradan oraya koşmaya, oyunlar oynamaya başlamıştı.

'Sen çok iyi bir anne olacaksın Cindy' dedi Dawn. Yenilenen parkta oynayan Jimmy'i seyrederken.

'Elimden geleni yapıyorum. Beni anne olarak görmese bile onu sevdiğimi bilse yeter' dedi Cindy

'Biliyor. Baksan ona. Sevildiğini bilen, iliği gören bir çocuğun özgüvenine sahip. Buraya ilk geldiği günü hatırlıyorum. Etrafına bakışları. Konuşamıyordu bile. Oysa şimdi. Dün akşam bize şarkı söylediğini unutma sakın' dedi dün akşamı hatırlayarak. Jimmy'nin gerçekten çok güzel bir sesi vardı. Onlara şarkı söylemiş, aldığı alkıştan çok memnun kalmıştı.

'Dünyada hiçbir çocuk ona samimiyetle verilen sevgiyi karşılıksız bırakmaz' dedi Dawn kederle.

'Ona her baktığımda aklıma ulaşamadığımız diğer çocuklar geliyor. Annesiz, babasız, kimsesiz çocuklar. Bazen gözlerimi kapatıyorum ve Jimmy'i görüyorum. Büyümüş, koca adam olmuş. Bu dünyada çocuklar için bir şeyler yapan koca yürekli bir adam. İçimde bir umut yeşeriyor. Daha çok çocuğa el uzatmak için' dedi Cindy gözleri dolarak.

Telefonun sesi arlarındaki sessizliği bozarken' Dawn, benim çıkmam lazım. Onunla ilgilenirsin değil mi? İşlerimi çabucak halledip döneceğim' dedi.

'Merak etme zaten bugün oyun oynamak için anlaşmıştık' dedi Dawn parka doğru yürüyerek.

'Jimmy, seni salıncakta sallamamı ister misin?'

'İsterim' diyerek neşe içinde geldi Jimmy. Salıncağa otururken' hızlı salla' diye ekledi.

Dawn onu sallarken, salıncak hızlandıkça neşe içinde gülüyordu. Onun o gülüşleri o kadar güzeldi ki, tekrar çocuk olmak istedi Dawn. Hatırlayamadığı çocukluğunu yeniden yaşamak. Hiç çocuk olmamış gibi hissediyordu kendini çünkü çocukluğuna dair tek bir anısı bile yoktu. Acaba biride onu böyle sallamış mıydı?. Böyle neşe içinde gülmüş müydü?. Her geçen gün hatırlayamadığı anılarının ağırlığını hissediyordu.

'Dawn. Kum havuzunda gidelim, ev yaparız'

Dawn kum havuzunda Jimmy ile otururken 'Cindy'i seviyor musun?' diye sordu Dawn. Önemli değilmiş, laf olsun diye sorar gibi. Aslında amacı Jimmy'nin duygularını öğrenmekti. Ona bir arkadaş gibi yaklaşıyor, kendini ifade edebilmesini sağlamak istiyordu.

'Cindy'i seviyorum. Bana çok iyi davranıyor. Bana uyumadan önce hikaye okuyor. Ama dün gece Jory okudu. Onun kadar iyi okuyamıyor'

'Burayı sevdin o zaman'

'Burası güzel. Cindy bana istersem ona anne diyebileceğimi söyledi. Cindy dersem de sorun değilmiş. Ama benim annem var'

'Evet Jimmy. Senin annen var tabi. Sadece artık seninle değil. Seni seviyordu. Her zaman sevecek. Bunu sakın unutma. Şimdi bizlesin. Bizde seni çok seviyoruz'

'Cindy bana senin de anne babanın olmadığını söyledi. Cindy'nin de yokmuş. Aynı benim gibi'

'Evet Jimmy. Benimde yok. Cindy, Carrie ve Bart'ın da yok'

'Dawn bazen annemi rüyamda görüyorum. Sonra o günü hatırlıyorum. Korkuyorum. Sende korkuyor musun?'

'Korkuyorum Jimmy. Sonra sen, dedem, Cindy, Bart ve Carrie'i düşünüyorum. O zaman korkum geçiyor. Sende densene'