Monsters bestaan. Net als magie. Het is geen sprookje dat je ouders je vertellen waar alles goed eindigt. Nee, monsters zijn echt, magie is echt en het is gevaarlijk. Dat beseft een groep magie gebruikers goed. Vanwege hun kracht moeten deze Vantra...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Een warmtegolf gleed door haar lichaam toen ze haar ogen om half vijf in de ochtend opende. Ze wist wat hen te wachten stond. Vandaag zouden ze bij de Revers langs gaan. Al die tijd hadden ze hen proberen te ontlopen en nu zouden ze recht in hun smerige klauwen lopen. Het voelde verkeerd.
Snel trok Rynn een zwarte hoodie aan en bijpassende zwarte sweatpants. Haar handen waren klam en koud. Dit was niks voor haar, dit slappe gedoe. Ze was altijd de stoere, zo moest ze zich dan ook gedragen. Snel balde ze haar handen tot vuisten en drong het nerveuze gevoel weg. Elke missie was weer een stap dichterbij het einde.
Ze verliet haar slaapkamer en liep de woonkamer in. Declan en Lennon zaten aan de tafel te praten. Naast hen lag een stapel boeken.
Voordat Rynn bij hen aan tafel plaatsnam, schonk ze wat koffie in. 'Wat is het plan?' vroeg ze, terwijl ze met een zucht op een stoel ging zitten.
Declan keek op en schoof de boeken aan de kant zodat ze elkaar aan konden kijken. 'We posten rond het Rever gebouw en kijken of ons iets opvalt. Voor nu houden we het bij een verkenning.'
De heler luisterde aandachtig mee. Hij knikte langzaam toen de man stopte met praten. Kiwi sprong van zijn schouder en hipte over de tafel haar richting uit.
Rynn stak haar hand uit en aaide het dier met kleine stroken over zijn koppie. Af en toe dronk ze van haar hete koffie en voelde hoe de warmte haar lichaam verspreidde. 'Zal ik de anderen maar uit bed halen?' vroeg ze toen ze de lege koffiemok op de tafel zette. 'Hoe eerder we gaan, hoe beter. Straks is het te druk.' Ze had er helemaal geen behoefte aan om zo snel mogelijk weg te gaan. Het liefst zat ze deze missie uit, maar ze wist dat die optie er niet was. Uiteindelijk kon ze er dan maar zo snel mogelijk mee klaar zijn.
Declan knikte direct. 'Als er iets mis gaat willen we niet dat er te veel getuigen zijn.' Hij volgde Lennons raaf met zijn ogen. 'Die vogel kan niet mee, hij valt te veel op.'
'Dat begrijp ik.' Lennon stond op en pakte de stapel boeken die hij een voor een weer terug in de kast plaatste.
Rynn kwam overeind en schoof haar hand onder het buikje van de vogel, waardoor ze hem zo van de tafel af schepte. 'Ik sluit hem wel in mijn kamer op. Mijn raam kan op slot.'
Declan gaf haar een klein knikje, waarna hij nog een slok van zijn sterke koffie nam.
Voordat ze naar haar kamer ging, stopte ze bij Kyles deur. Met gebalde vuist bonsde ze op de deur. 'Opstaan luiwammes!' riep ze. 'We hebben een missie.'
In plaats van dat zijn deur open ging, verscheen Amora in de gang. Ze was volledig aangekleed grijze kleding, haar gebruikelijke strakke knot en nette, maar niet overdreven make-up. Het leek bijna alsof ze op weg was naar een sollicitatiegesprek.
Rynn draaide zich om. 'Declan en Lennon zitten in de woonkamer. Ik moet dit monstertje nog even opsluiten.' Ze kroelde zijn kopje nog eens en glimlachte toen Kiwi zijn oogjes sloot.
