Monsters bestaan. Net als magie. Het is geen sprookje dat je ouders je vertellen waar alles goed eindigt. Nee, monsters zijn echt, magie is echt en het is gevaarlijk. Dat beseft een groep magie gebruikers goed. Vanwege hun kracht moeten deze Vantra...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Lennon?' Rynn liep naar hem toe, met de ketting in haar handen. Het sieraad woog zwaar, alsof het al haar pijn had opgenomen. Ergens wilde ze het niet afstaan, bang dat ze hem nog nodig zou hebben, maar als ze vluchtelingen waren, kon ze misschien helpen. Dan moest ze wel de mogelijkheid hebben om haar kracht te gebruiken. 'Ik denk niet dat ik deze nog nodig heb.'
Lennon knikte en nam hem over. Voorzichtig duwde hij hem in zijn zak. 'Mocht je hem ooit nodig hebben, vertel me het direct.' Hij stapte met Rynn zijn kamer uit richting de woonkamer waar de rest van de groep al wachtte.
'Iedereen klaar om te gaan?' vroeg Declan, nog een keer rondkijkend. Zijn ogen stonden somber. De meesten knikten, alleen Penny niet. 'Laten we gaan dan.' Hij zuchtte en liep naar de deur.
Kyle drong zich langs hem heen. 'We kunnen dit!' Toen trok de jongen de deur open en stapte naar buiten. Een koude windvlaag waaide het huisje in. Ondanks het feit dat het pikdonker was, zagen ze de donkere schimmen die hun richting uit keken direct. Het was te laat, ze zaten in de val. Kyle sprong naar achter en smeekt de de deur dicht. Met een ongemakkelijk lachje keek hij de groep aan. 'Plan B! Jongens, wat is plan B? Hebben we eigenlijk wel een plan B?'
Een schok ging door Rynn heen. Als ze zich niet had beseft hoe serieus de dreiging was, dan drong het nu toch echt tot haar door. Misschien was dit wel het einde.
'Ze hebben ons waarschijnlijk omsingeld,' zei Lennon hoofdschuddend.
Declan mompelde een scheldwoord, met opeengeklemde kaken. Zijn ogen schoten over de tafel, waar de kaart had gelegen. Hopend om daar een antwoord te vinden. 'Oké, dat maakt de dingen wat lastiger dan verwacht,' zei hij in een poging optimistisch te blijven. 'Maar we bedenken wel iets.'
'Wat als ik door de deur ga en jullie nemen de achterdeur,' suggereerde Lennon. Hij keek door het kleine ruitje van de deur.
'Nee man,' ging Kyle ertegenin. 'Jij hebt jezelf al honderd keer voor ons opgeofferd. Misschien wel een miljoen keer. Laat het maar aan mij over!' Hij stak zijn borst vooruit en knikte resoluut. 'En daarbij hebben zij een heler nodig.'
'Kyle...' waarschuwde Penny met een piepstemmetje.
'Doe niet zo idioot,' viel Amora haar bij. 'We gaan je niet achterlaten...'
Ook Rynn keek hem aan. Ze vond dit plan maar niks. Kyle was roekeloos en wist niet of hij bestand was tegen zo veel Revers. Hij had een klein hart. 'Weet je dat wel zeker?'
Lennon beet op zijn lip. 'Gast...' Hij hapte naar adem. 'Pas goed op jezelf. Blijf positief, dat kan je.'
Declan ging er niet tegenin. Weer ontstond er een frons in zijn voorhoofd, alsof hij niet meer zeker was wat juist is en wat niet. Ze zaten echt als ratten in de val.
Kyle gaf Lennon een klap op zijn schouder en duwde zijn mobiel in zijn hand. 'Verbreek mijn highscore voor je me komt redden. Ik wil wat te doen hebben.' Hij knipoogde en haalde diep adem.
