Monsters bestaan. Net als magie. Het is geen sprookje dat je ouders je vertellen waar alles goed eindigt. Nee, monsters zijn echt, magie is echt en het is gevaarlijk. Dat beseft een groep magie gebruikers goed. Vanwege hun kracht moeten deze Vantra...
Let op: Dit hoofdstuk bevat een vermelding van een karakter dat racisme ondergaat.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De priemende blikken van Amora's ouders leken overal te zijn, zelfs door de muren heen kon Rynn ze nog voelen. Ze wist dat ze alleen maar bezorgd waren, voornamelijk om Amora's gezondheid en of hun woning nog wel overeind bleef staan met zoveel Vantra in huis. Toch voelt het onprettig, alsof ze alles afkeurden. Ze probeerde ze dan ook zo veel mogelijk te vermijden en niet alleen om hen een plezier te doen. 'Kunnen we misschien een luchtje scheppen, in de tuin of in een park?' vroeg Rynn, liggend op haar bed in de niet al te grote logeerkamer.
'Laten we naar de tuin gaan, dat is veiliger,' suggereerde Amora. 'In het tuinhuis kunnen we vrijuit praten.'
Lennon knikte instemmend. Ze wisten allemaal dat de muren hier oren hadden.
Ook Rynn knikte oplucht en stond op. Deze kamer was nog veel kleiner dan het blokhutje dat ze in het bos deelden en hier konden ze niet ongestoord praten. Amora's ouders zouden door het lint gaan, als ze hoorden wat er de afgelopen weken was gebeurd. Gevolgd door Amora en Lennon liep ze naar beneden, de tuin door het berkenhouten huisje in. Het was vrolijk ingericht, met sfeervolle lampjes en kreukloze gordijntjes.
Rynn liet zich op een rieten stoel zakken en keek Amora aan. 'Sorry dat ik het zeg, Amora, maar ik word ontzettend ongemakkelijk van je ouders.'
'Ik ook,' bekende Amora zachtjes. 'Ze zijn panisch geworden toen ze hoorden dat er een geheime Vantrumschool in vlammen op is gegaan toen ik nog jong was.' Ze schudde haar hoofd afkeurend. 'Het stond overal in de krant.'
'Oh, dat heb ik ook gehoord,' zei Rynn. 'Zelfs mijn moeder was destijds bezorgd, maar het was zo ver weg dat het niet veel uitmaakte.'
Lennon beet op zijn lip en wendde zijn blik af alsof hij er meer over wist dan goed voor hem was.
'De enige reden waarom het in de krant, stond was omdat ze ons bang wilden maken.' Amora's wenkbrauwen zakten tot een strenge frons. 'En het werkte, want Vantra mogen geen overheidsfuncties meer hebben, ze mogen niet de politiek in, worden opgepakt en de mensen zijn als de dood voor ze.'
Rynn zuchtte. 'Het is zo'n onzin. Niet iedereen is slecht of heeft zijn kracht niet onder controle. We hoeven toch ook niet elk persoon te wantrouwen, omdat deze mogelijk een moordenaar is? Waarom gaan mensen gewoon niet uit van het goede?'
'We krijgen het ook nooit onder controle als ze het blijven verbieden,' zei Lennon somber. 'Als ik geen goede les had gehad, zou mijn magie me al lang hebben vermoord.'
Rynn wendde haar blik af. 'Als ik niet mijn hele wereld had verloren, hoefde ik me niet vast te klampen aan mijn kracht,' fluisterde ze, luid genoeg voor de anderen om het te horen. Ze wist dat de anderen geen flauw idee hebben wat er gebeurd is, alleen dat ze geen familie had om naar terug te keren. Niet zoals Amora dat had.
