Monsters bestaan. Net als magie. Het is geen sprookje dat je ouders je vertellen waar alles goed eindigt. Nee, monsters zijn echt, magie is echt en het is gevaarlijk. Dat beseft een groep magie gebruikers goed. Vanwege hun kracht moeten deze Vantra...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Dus...' Amora klakte met haar tong tegen haar tanden. 'Wat is het plan?'
Ze zaten aan de kleine tafel. In een vaasje in het midden stonden een paar verlepte zonnebloemen. Lennons magie was gekalmeerd, dus hij waande zich veilig. Toch hadden ze geen tijd om te ontspannen. Nu ze waren gestart, moesten ze door.
Rynn keek naar Lennon. 'Weten we überhaupt waar deze Nisara Blakmund persoon is?'
De heler schudde somber zijn hoofd. 'Ze is waarschijnlijk onvindbaar. Ze lijkt te weten wat ze doet.' Hij zuchtte en keek de ruimte rond. Het werd hen ook nooit makkelijk gemaakt. 'De enige manier om in haar buurt te komen lijkt opgepakt te worden.'
'Ik weet het niet, hoor,' zei Amora toen. 'We zijn slechts met z'n drieën. De vorige keer dat Rynn opgepakt werd, ging dat ook niet zoals gepland...' Beschaamd keek ze naar het tafelblad. 'En daarbij... als je wordt opgepakt, wordt je naar een kamp gebracht, niet naar Nisara. We schieten er niks mee op.'
Lennon knikte langzaam. Hij staarde nadenkend naar de bloemen. 'Ergens ligt een sleutel.' Een rilling kroop over zijn rug.
'Ik heb wel een idee,' zei Rynn, 'maar dat is dan ook wel het slechtste idee ooit.' Ze beet op haar lip, alsof ze bang was dat de anderen het er niet mee eens zouden zijn.
Lennon glimlachte zwak. Al was het een vreselijk voorstel, misschien gaf het hen in elk geval iets om mee te beginnen. 'Dat maakt niks uit, we hebben geen beter idee.'
Amora knikte instemmend. 'En het vorige slechtste idee ooit, werkte prima.'
Rynn haalde diep adem. 'Revers brengen ons naar een kamp, maar zij zijn niet de enigen die onder Nisara werken. De monsters... Wodash ook.' Ze fluisterde de woorden en toch was het goed te horen. Een rilling trok zichtbaar over haar rug.
De kleur trok weg uit Lennons gezicht. Hij wendde zijn blik af, maar gaf haar een zacht knikje. Ze had gelijk, al wenste hij dat ze dat niet had. Wat hij tegen Horris had gezegd was niet waar geweest, al had hij gewild dat het zo was. 'De monsters hadden alle kans om me te doden, maar dat deden ze niet. Het was alsof ze iets anders willen.' Hij probeerde rustig te klinken, maar de waarheid maakte hem bang.
'Misschien dat Nisara hen iets heeft beloofd... Dat kan haast niet anders, toch?' fluisterde Amora.
'Misschien... maar het punt is dat monsters en Revers ook niet samengaan. Hoe vreselijk ook, de monsters zullen ons niet doden, dat heeft Lennon al uitgetest, dus dan is de enige plek waar ze ons kunnen brengen...' Rynn viel stil.
'Nisara,' vulde Amora haar aan. Ze praatte zacht, alsof de vrouw die hen dit aandeed haar anders zou kunnen horen.
'Weten jullie nog dat Penny allemaal vragen stelde over ons en onze gaven? Ook over of ik bijvoorbeeld mensen uit de dood kon opwekken.' Even werd Lennon stil. Wilde hij dit delen? Het was beter als ze wisten waar ze in stapte, al was de realiteit eng. 'Dat had ze niet nodig om te weten hoe goed we ons konden verdedigen. Iedereen weet dat ik waardeloos in een gevecht ben.'
