“Mama, mamasyal tayo bukas!” Camille pleaded. “Okay.” I simply replied with a smile. Pero malungkot pa rin sya. “O, bakit? Pumayag nanaman ako ah.”
“Gusto ko kasi, kasama si papa.”
“Ah, sige ganto na lang. Pagdating ni papa mo, sasabihin ko na lang, ha?” She nodded. “Sige na, matulog ka na.” She bid goodnight to me and walked upstairs. Napatingin ako sa wall clock.
Late na ah. Ba’t naman ang tagal nya?
Sa sobrang kakaintay ko ng matagal, di ko na namalayan na nakatulog na ko sa couch.
Paggising ko…
“Kwarto ko to ah. Pano ko –“
“Gising ka na pala.” I saw him at the door, at mukhang aalis nanaman sya. “Siguro sa kakaintay mo sakin kagabi nakatulog ka na dun sa couch.”
I blushed. “Hi-hindi ah.” Napatingin ako sa sulok. “Ang kapal talaga ng mukha mo. Ilolock ko kaya yung gate noh.” I followed him downstairs. Teka, wag mong sabihing..
Binuhat nya ko papunta rito? Lalo akong kinilabutan ah.
“Aalis ka nanaman ba? Ano ba kasing pinagkakaabalahan mo?”
He stopped and looked at me. “It’s none of your business.” He retorded and just continued his steps. “Sungit. Tinotopak nanaman ‘tong lalaking to. Hmmp.”
“Ano sabi mo?”
“Wala PO.” Talagang inemphasize ko yung po. Ano bang problema nya at nagsusungit sya sakin? Umagang umaga eh. Nung isang araw, ang bait bait nya sakin. Tapos ngayon, ganyan sya?
*Flashback*
“Gusto ko kasi, kasama si papa.”
*End of Flashback*
“Uh, Rex. May –“ He just disappeared from my sight. I sighed. Patience, Marriane… patience.
Camille appeared from my sight and just fake a smile. I tapped her head with my bare hands. “Mukhang busy talaga sya. Si tito Lawrence mo na lang ang yayain natin.”
***
At si Lawrence nga ang kasama naming lumabas. Masaya, pero malungkot pa rin. Kasi di namin kasama si Rex. Napansin ko, kahit sa bahay, wala kaming imikan. Alis sya ng alis. Kahit pagpasok, nauuna sya. Hindi na nya ako iniintay.
Si Lawrence? Ewan ko ba kung bakit gusto nyang kasama si Camille. Posible kayang kilala nya talaga si Camille?
***
Nag-CR kasi kami nun ni Abby. Pagkalock ko ng pinto ng isa sa mga CR’s, narinig ko yung usapan ng mga babaeng nagpapaganda. Si Abby, siguro ganun din, since hobby nya yun.
“Nakakainis talaga. Sarap sakalin ng babaeng yun.” One of the girls said. “Sino ba?”
“Yung kasama ni Rex. Feeling. ”
Ako ba ang pinag-uusapan ng mga to?! Paulit-ulit na nagpe-play yung mga salitang yon sa utak ko, hanggang sa binuksan ko na yung pinto dahil sa galit ko. “Sino bang gusto nyong sakalin? Baka pwede ko kayong tulungan.”
“Marriane..” Abby mumbled.
Nagulat ako. Bakit nung nakita nila ako, hindi nila ako sinakal gaya nga ng sabi nila?
Mukhang alam ko na kung sino yun eh.
