Nowe życie - Rzesza x Zsrr Countryhuman

Prolog

Trzy kraje siedziały naprzeciwko siebie bacznie obserwując czwarty kraj w drugim pomieszczeniu. Trzecia Rzesza ubrany w biały kaftan bezpieczeństwa z opaską na oczy siedział skulony w kącie pokoju. Co jakiś czas przekręcał głowę próbując zlokalizować głosy dobiegające do niego, jednak zastanawiał się, czy sobie ich nie wyobraża, przecież Niemcy i Zsrr nie mogło tam być. Jednak obydwa kraje siedziały w fotelach, a wraz z nimi gospodarz domu Szwajcaria.

- Dlaczego jest w to ubrany? – Spytał komunista wskazując na ubranie Rzeszy. – Powinien być w kajdankach, przecież jest niebezpieczny.

Niemcy nie mógł patrzeć na ojca w takim stanie. Bardzo dobrze wiedział co zrobił innym krajom, co próbował przed nim ukryć. Był zły, że przez niego inni obawiają się, że będzie taki sam co on. Również nie rozumiał dlaczego jest w domu kuzyna.

- Przez ostatnie kilka miesięcy po wojnie badałem Rzesze, aby dowiedzieć się dlaczego jest taki niestabilny, dlatego poprosiłem was o przybycie.

- Dowiedziałeś się czegoś? – Spytał czerwonowłosy próbując nie sprawiać wrażenia zmartwionego. Prawda, byli przyjaciółmi do momentu, aż Nazista nie zdradził go wybijając nóż w plecy.

- Rzesza choruje na chorobę psychiczną, która objawia się zachowaniem, które dla człowieka jest normalne. Rzesza nie odróżnia dobrych czy złych rzeczy, krzywdząc innych uważał, że tak powinno być. Wydaje mi się, że zaczęło się to u niego w okresie dziecięcym.

- Czyli chcesz powiedzieć, że Vater nie odróżnia dobra od zła? – Spytał sceptycznie Niemcy.

- Tak najłatwiej wytłumaczyć. Rzesza robiąc coś złego, na przykład torturując daną osobę, uważa iż ona zrobiła coś złego w jego mniemaniu i zasługuje na krzywdę. Gdyby był leczony od dzieciństwa, jego choroba by została wytłumiona.

- Więc to co robił jest skutkiem nieleczenia? – Spytał złotooki.

- Tak, skutkami są depresja, myśli samobójcze, agresja. Jednak tobie Niemcy czy tobie Zsrr nigdy nic nie zrobił, co oznacza, że poprzez kontakt z wami jego samopoczucie było lepsze. Podejrzewam, że poprzez leki, kontakt z bliskimi pomoże mu wyzdrowieć do stopnia przytłumienia choroby. Dlatego chciałbym prosić was o pomoc w leczeniu Rzeszy.

- Chyba żartujesz! – Krzyknął Niemcy przez co Nazista w drugim pokoju się wzdrygnął. – Nie mam zamiaru pomagać osobie, która nie toleruje takich osób co on teraz!

- Niemcy nie krzycz, ojciec cię słyszy. – Próbował uspokoić go Szwajcaria.

- I dobrze! Niech wie, że nie mam zamiaru mu pomagać, już lepiej aby zginął!

Rzesza zaczął szybko wciągać powietrze przez usta próbując oddychać, ale płuca nie chciały współpracować. Łzy zaczęły lecieć po policzkach, a on sam trząsł się niekontrolowanie. Kraje nie starzeją się, gdy osiągną wiek dorosły, ale można je zabić. Słysząc słowa syna serce pękło mu na milion kawałeczków. Robił wszystko aby chronić go przed niebezpieczeństwem, jego i Zsrr. Inne kraje chciały ich skrzywdzić, a on nie mógł na to pozwolić.

Szwajcaria wstał i szybko podszedł do kuzyna próbując go uspokoić. Niemcy ostatni raz spojrzał na ojca i wyszedł z mieszkania zostawiając trzy kraje. Gdy czerwonowłosy trochę się uspokoił, białe oczy Szwajcarii spoczęły na Zsrr.

- Zrozum, on potrzebuje pomocy, sam nie pokona choroby.

Wyższy kraj spuścił wzroki wstał z fotela zakładając płaszcz.

- Przykro mi Szwajcaria, ale Niemcy ma racje, nie będę pomagać komuś kto sam uśmiechał się gdy ranił innych. Mam małe dzieci w domu, nie narażę ich na niego.

Rzesza znowu zaczął płakać wiedząc, że sobie na to zasłużył. Teraz gdy wiedział, że jest chory rozumiał, że to co uważał za dobre, tak naprawdę było złe i zamiast pomagać tylko krzywdził. Szwajcaria ściągnął opaskę z oczu kuzyna i uśmiechnął się o niego smutno.

- Nie martw się, pomogę ci z chorobą.

Rzesza miał tylko nadzieje, że uda mu się kiedyś odzyskać zaufanie syna i jego miłości.

--------------------------------------

Witam w kolejnym moim opowiadaniu, mam nadzieje, że zainteresuje was fabuła :)

Rozdziały będą publikowane codziennie, więc wyczekujcie.

Miłego czytania wam życzę ^^

PS: Choroba została przeze mnie wymyślona dla fabuły.