It Was Always You (The Navalta Series # 1)

Chapter 39

Nagising ako sa di pamilyar na lugar at nakita ko si Ryu sa tabi ng kama ko na nakasandal at naidlip. Bumangon at at umupo nang napagtanto kong nasa ospital ako at naalala ang mga nangyari. Maya maya ay dumilat si Ryu at agad na lumapit sa akin. "Thank God, you're awake. How are you feeling, baby?" malambing na tanong niya at hinawakan ang kamay ko.

Ngumiti ako sa kanya. "I-I'm okay. Sila Mommy?" kuryusong tanong ko.

"Hmm, they're with your doctor. May mga nireresetang gamut lang, I'm sure they'll be back soon." Sagot niya habang inaayos na ang higaan ko para makaupo ako nang maayos. Tumango ako sa kanya at bumalik siya sa pagkakaupo.

Nagbuntong hininga si Ryu, his soft eyes are focused on me. "Are you okay? May masakit ba sayo?" punong-puno ng conern ang boses niya. Umiling ako. "Okay lang ako, Ryu. Medyo nahihilo lang pero hindi naman grabe. I-ikaw?" He smiled and nodded. "I'm okay too."

Scenes of Leanna begging for consideration drifted my mind, "Uhm, what happened with The Valencias and Robert?"

He sighed. "They were brought to prison. Kausap pa nila Mama ang mga abogado kaya wala sila rito.  Robert claimed he was forced by Tito arco pero ganunpaman, he has to face the consequences." He explained. Tumango ako at yumuko.

He cupped my face para iharap ako sa kanya. "It's over, baby." Nakangiti niyang sabi sa akin. "Sorry sa lahat ng paratang nila sa'yo. Sorry sa pagsalo ng lahat na masasamang sinasabi nila. But everything's over now. They can never hurt you again, at hindi na sila makakaapak pang muli sa NCFMC." His voice became serious.

Ngumiti ako sa kanya to assure him na I'm okay and it's not his fault. "Hindi mo naman kasalanan. I'm glad this is all over now." He held my hand again and kissed it. "I'm all yours now." He whispered. Napalunok ako sa sinabi niya at natahimik. Buti na lang at biglang pumasok si Jigs. "Ooops!" sabay pikit at tawa.

"Stop it, Jigs." Suway ko sa kanya. Patuloy ang tawa niya habang lumalapit sa amin. "Sorry, nakaisturbo na naman ba ako?" tanong niya.

Nilingon siya ni Ryu. "Oo." Seryusong sagot ni Ryu sa kanya.

Lalong humagikgik si Jigs. "Chill, Kuya. Sorry na. Ky, kamusta ka? You okay? Thank God, it's all over now!" he said in relief. Ryu's hand kept on holding mine. I tried to pull it away lalo na nang bigyan ako ni Jigs ng isang makahulugang ngiti. Maya maya ay sumunod na pumasok sila Mommy at Daddy dahilan nang pagkakalingon ni Ryu kaya nahugot ko ang kamay ko. He pouted and gave me a meaningful stare.

Mommy came to me and hugged me. "Are you okay, anak? Meron bang masakit sayo?" Umiling ako at ngumiti. Daddy kissed me, "Don't worry anak, we're home." I hugged them both.

Hinila ni Ryu si Jigs. "Maiwan po muna namin kayo, Tita, Tito. Babalik po kami maya maya." Si Ryu. Tumango naman si Jigs. "Sige, iho. Salamat." Si Daddy. Lumabas na silang dalawa at naiwan kami nila Mommy sa loob.

"Sorry we weren't here when all this happened, anak." Malumanay na boses ni Mommy. Ngumiti ako. "Okay lang po, naiintindihan ko naman. I'm glad this is over now."

Humalukipkip sa Daddy. "I heard they insulted you multiple times already? Those bastards." May galit sa boses ni Daddy. I reached for his hand to assure him na okay lang ako. "It's okay, Dad. I can handle them naman pero nang malaman ko lang na Ryu was doing the investigation, I had to suppress my thoughts kasi ayokong mabulilyaso lahat kaya I endured it." Pagpapaliwanag ko.