Hayatımı Değiştiren Sen 2

Otuz Bir

Medya: Mina

Bölüm Şarkısı: P!nk- Just Give Me a Reason ft. Nate Ruess

31. Bölüm | Yatılı Misafir

Gözlerimi yavaşça araladığımda biraz etrafa alışmaya çalıştım. Etrafa göz gezdirdiğimde tam karşımda Ada'yı gördüm. "Sonunda uyanabildin." Bıkkınlıkla karışık gülümsedi. Yeni uyanmış olmama rağmen dinlenmiş hissetmiyordum. Üstelik başımda korkunç bir ağrı vardı.

"Bu sefer gerçekten fazla kaçırmışsın Mina." Kapının kenarına yaslandı ve kollarını önünde buluşturdu. "Problem ne? Sen kolay kolay bu kadar çok içmezsin."

Gözlerimi kaçırdım. Beni benden daha iyi tanıyordu. Şaşırtmadı çünkü kendimi bildim bileli beraberdik. Ancak son yaşadıklarımdan pek haberi yoktu. İstanbul'un bir ucunda yaşıyordu. Benim yüzümden okulunu falan da aksatmasına izin veremezdim. Bu yüzden Ada'ya hiçbir şey anlatmamıştım.

"Sen hiçbir şey bilmiyorsun."

"Anlatmazsan elbette ki bilemem Mina."

"Öncelikle bir kahve alabilir miyim?" diye sordum. Hem ayılmam için iyi gelirdi. Hem de baş ağrısına iyi gelirdi. Kafasını salladığında mutfağa gitti. Üstüme gelmemesini seviyordum. Ada'nın yerinde Hera olsaydı beni çoktan darlamaya başlamıştı. O su ısıtıcısına suyu eklerken ben de kanepenin üzerinde duran örtüyü aldım. Ceketimi çıkarttıktan sonra örtüye sıkı sıkıya sarıldım. Pencereye baktığımda uçuşan kuşları gördüm. Hava da yeni yeni kararmaya başlıyor gibiydi.

Kupalardan birini bana uzattı. "Al şimdi kahveni. Bir yandan da anlatmaya başla bakalım." Kafamla onu onayladım. Kupayı kendime çektik ve hemen ağzıma götürdüm. Sıcak olmasından dolayı soluk borumdan aşağı kayarken fazlasıyla yanmıştı.

"Ada. Ben kaçırıldım."

"Ne!" Kendine hakim olamadı. "Mina... Neden haberim yok? Bunu benden nasıl gizlersin?"

"Ada..."

"Ne zaman oldu? Kim yaptı?"

"Yakın arkadaşım olarak gördüklerim insanlar... Korkunç bir planın içinde buldum kendimi."

"Ne planı?"

"Cinsel istismara uğradım."

Yüzümü yere eğip mırıldandım. Kendimden asla utanmıyordum. Sonuçta ben utanacak hiçbir şey yapmamıştım. Ancak bu konu hakkında konuşmaktan çekiniyordum. Üstelik aileme bile anlatmamıştım. Onlara söyleyememiştim. Sadece kaçırıldığımı biliyorlardı. Kayra ve arkadaş grubum dışında ilk defa bir erkekle bunu paylaşıyordum. Hiç istemediğim halde bunları yaşamıştım ve bana bunları yaşatan lanet olasıca piç herifse gram pişmanlık duymuyordu.

"Yaklaşık üç haftadır psikolojik bir dönemden geçiriyorum. Geçtiğimiz günlerde son duruşma yapıldı. Duruşma sonrasında Bora, Kayra ile bir şeyler konuştu ve..."

Biraz nefes almaya ihtiyacım vardı. Birden hepsini anlatmak o kadar kolay gelmemişti. Psikologum Hülya Hanım ile bile bunları birkaç seans ara ile anlatmıştım. Şimdi ise birden anlatmak gerçekten çok zor gelmişti. Ada, "Ve... Ne?" diye sorduğunda yutkundum.

"Kayra benden test istedi. Daha doğrusu istemedi. Bana sorma gereği bile duymadan bu sabah bekaret testi yaptırmak için hastaneye gittik."

Kahvemi yarılamış sayılırdım. Biraz daha içtim. İlk içtiğim gibi içimi yakmıyordu artık. Ada'ya her şeyi beş dakika içinde anlatmıştım. Belki bir nebze olsun rahat hissetmeliydim ama pek hissetmiyordum.