Hayatımı Değiştiren Sen 2

FİNAL

Multimedya: Mina ve Kayra

Bölüm Şarkıları:
•Jamestown Story- Don't Say Goodbye
•Rihanna- Stay

33. Bölüm | Final

Yaklaşık olarak on dakikadır sahilin kenarına ahenkle dizilmiş bankların birinde oturuyordum. Oturmaktan o kadar çok sıkılmıştım ki tırnaklarım ile birkaç melodi tıkırdatmıştım. En son yaptığım melodi ise en basit olanıydı. Önce banka serçe parmağım ile bir kez tıklatmıştım. Daha sonra sırası ile yüzük parmağı, orta parmağı ve işaret parmağımı bankta oynatmıştım.

Gözlerim birden parmağımdaki nişan yüzüğüne takıldı. İçimde bir sızı oluşturmaya yetmişti de artmıştı. Birazdan olacak olanları düşünmek beni ürkütmüyor değildi. İçimde bir korku vardı. Kendimi, hayatımı değiştirecek bir adım atmaya hazır değildim.

Kayra ile birazdan yapacağım konuşmayı buraya gelmeden önce aynanın önünde birçok kez tekrar etmiştim. Kayra ne der, ne demez diye iyice düşünmüştüm. Tepkilerini ölçebilmek adına, bunu tekrar tekrar yapmıştım. Birden sol tarafım dolduğunda aniden irkildim. Kafamı çevirdim. Kayra, ellerini ceketinin cebine sokmuş bir şekilde önüne bakıyordu. Çok soğuk bir sesle "Merhaba." dediğini duymuştum. Daha önce Kayra'dan hiç işitmediğim bir sesti. Ben de aynı şekilde karşılık verdim.

"Ne konuşacağız?" diye sorduğunda oturduğum yerden kalktım. Onun gözlerine bakmadan konuşmak daha iyi olurdu ama bunu oturarak yapmak istemiyordum. "Lütfen kalkar mısın Kayra?" diye eklediğimde benim sesim de ondan farklı çıkmamıştı.

"Kayra... Olmuyor." Elimi alnıma götürdüm. Yerimde garip garip sallanmaya başladım. Açıkçası tuhaf hissediyordum.

"Ne demek olmuyor?"

"Olmuyor işte. Biz... Seninle bir türlü olamıyoruz." Derin bir nefes alırken gözlerimi kapattım. Kendimde bunu diyecek gücü bulduğuma hala şaşkındım. Kalbim sızlamaya başlamıştı. Midemdeki kelebekler de harekete geçmişti bile. Hepsi mideme yükleniyordu ve ben ağrıdan başka hiçbir şey hissedemiyordum.

"Kayra çok denedik. Her ayrıldığımız sefer de senin yüzünden ayrıldık ve ben seni affettim. Her seferinde en başından denedik. Bir kez daha, bir kez daha ve bir kez daha... Ama yine olmadı. Sen beni paramparça etmeye devam ettin! Olmuyor işte. Zorlamaya gerek yok!" Hepsini tek nefeste söylediğim için dinlenmeye pek vaktim olmamıştı. Nefes alış ve verişlerim normale göre hızlanmıştı.

"Mina... Beni bırakma!"

Sesi oldukça mırıldanma şeklinde çıkınca gözlerim yandı. Yalvarması beni bir bıçak gibi derinden yaralamıştı. Onu bırakmak istemiyordum. Lakin onun ve benim iyiliğim için böyle olması gerekiyordu. Kendi kendime güldüm. Filmi böyle bitiren senaristlerden nefret ederdim. Oğlan da kız da birbirlerini severdi ama güya birbirlerinin iyiliklerini düşündüklerinden dolayı onları bir arada bırakmaz, ayırdı birbirinden o hain senaristler. Şimdi benim onlardan ne farkım kalmıştı?

"Seni seviyorum ancak bu sana yetmiyor!"

"Sadece... Hayatımın geri kalan kısmını bana güvenmeyen bir adamla geçirmek istemiyorum!"

Gözlerimden gelen yaşlar oluk oluk akmaya devam ediyordu. Hiç kekelemeden tek seferde söyleyebilmiştim. Acıydı ama gerçekti. Benim için ilişkideki en önemli şey güvendi. Sevginin yanında, güven ilişkiyi dimdik tutan bir ögeydi. Sadece sevgi yetmiyordu.

"Biliyorum. Yaptığım aptallıktı! Ama sonradan farkına vardım. O zaman gözüm dönmüş gibiydi... Mantıklı olarak düşünemiyordum. Kafam karmakarışıktı. Tek istediğim..."