Hayatımı Değiştiren Sen 2

Yirmi

Multimedya: Kayra

20. Bölüm | "Denk Geliş"

Kayra'dan...

''Kahretsin!''

Sımsıkı olan yumruğumu masaya vurduktan sonra
inledim. Şu lanet olasıca telefon kapandığından beri sürekli küfür ediyor, bir şeyleri kırıp döküyordum. Sinirlendiğim zaman gözüm dönüyordu ve kendime hakim olamıyordum. Daha öncesinde de sinirlendiğim zamanlar olmuştu ama bu kadarını daha önce hiç yaşamamıştım.

''Abi, sakin ol.''

''Serkan. Siktir git.''

Serkan yerdeki kırık cam parçalarından büyük
olanlarını ellerine dikkat ederek toplarken bana saçma bir öneride bulundu. Aynı durumu Hera yaşıyor olsaydı sakin olabilir miydi acaba?

''Po-Polise gidelim.''

Ellerimi iyice birbirine kilitlemiş bir şekilde kendimi dizginlemeye çalışırken Hera'nın ağlamaklı sesini işittim. Fazlasıyla kötü görünüyordu. Korkmuş ve oldukça endişelenmişti. Farkında olmadan çocuğuna zarar veriyordu. Bu halde olmaması gerekirdi ama nasıl benden sakin olmam beklenmiyorsa, Hera'dan da iyi olmasını beklemiyordum. Öfkemi yatıştırmaya çalışıyordum ama bana karşı direniyordu. Şu anda Mina tehlike altındaydı. O piç adam onu becerebilirdi. Tıpkı Almina'ya yaptığı gibi... Bunu bir kez daha kaldıramazdım.

Bir kez daha bana bunu yaşatırsa, Bora'yı yaşatmazdım.

''Polisi unut.''

Hera, biçimli kaşlarını kaldırmış anlamamış bir şekilde bana bakarken benim saçmaladığımı düşünüyormuş gibi baktı.

''Ne demek polisi unut? Kayra ne dediğini kulağın duyuyor mu senin? Mina'dan bahsediyoruz! Senin Mina'n. Şu anda...'' deyip sustu. Gözlerinden akan hızlıca yaşları görünce yutkundum. O an Serkan cam kırıkları ile uğraşmayı kesip Hera'nın yanına geldi. Onu kollarının altına alırken ''Sen bari sakin ol.'' dedi. ''Senin üzülmemen gerek, Hera.''

Hera, Serkan'ın omzundan kalkarken gözyaşlarını umursamadı. ''Nasıl sakin olabilirim Serkan? En yakın arkadaşım bir manyağın elinde. Şu an neler yaşıyor, bilemiyorum. Elim kolum bağlı ve polise gitmiyoruz!''

Hera bağırınca ona hak verdim. Aslında haklı olabilirdi ama bu benim meselemdi. Bora ile benim aramda olan rekabetin oluşturduğu bir şeydi. Kimseyi bulaştırmak istemiyordum.

''Bir süre bu işe polisi karıştırmayız. Bu benim meselem. Onunla işim bitmeden onu polise teslim etmeyeceğim!''

Hera, yalvarırmışçasına gözlerimin içine bakarken, yutkundum. Bana bakarken gözlerinden akan damlalar şiddetlenmişti.

''Ne olursun... Gidelim. Onu daha erken bulabiliriz.''

Kafamı iki yana salladığımda Hera sinirden dudaklarını ısırdı. Kollarımı ona sardım ve sol kulağına doğru yaklaştım. "Sana söz veriyorum, Hera." diye fısıldadım. Karşımdanduran Serkan'a bakarken kafasını yavaşça aşağıya sallayıp bana doğru olanı yaptığıma inandırdı. Kollarımı Hera'dan çektikten sonra bana bakması için zorladım.

''Mina'nın başına hiçbir şey gelmeden onu kurtaracağım. Daha sonra ise Bora piçinin işini bitirir bitirmez onu polise teslim edeceğim Söz veriyorum!''

Bana güvenmesinden başka bir seçeneğim yoktu.

''Sana güvenmek istiyorum.'' Zorlukla dudaklarını araladı.

''Söz veriyorum.''

Gözyaşları omzumu ıslatırken başımı eğip çaresizliğime yandım. Çaresizdim. Şu an ne yapacağımı bilemeyecek kadar çaresizdim. Kendime güvenmediğim bir konuda başkasınının güvenini isteyip ona söz verecek kadar çaresizdim. Mina'yı nerede arayabilirim, nerede izini sürebilir ve onu nerede bulabilirim bilmiyordum. Lanet olsun ki bilmiyordum.