Hayatımı Değiştiren Sen 2

On Üç

13. Bölüm | "Kavga, Gürültü."

Duyduğum isimle birlikte ellerimle kavramış olduğum ellerini hızla ondan çektim. Dudaklarım aralanırken gözlerim de aynı oranda büyümüştü. Gözlerimde birikmeye başlayan, dehşet verici bakış içimde küllenmeye başlayan kıvılcımlanarak yangınların oluşmasına zemin hazırlıyordu. Halbuki dışarıdan buz kesmiş gibi bir izlenim veriyordum. Gözlerim yavaşça Nur'a kaydığında az önce bu
kızları neden içeri almadığını daha iyi anlamış oldum. Pürüzsüz olan bebeksi cildine daha dikkatli bir şekilde bakmaya başladığımda benden rahatsız oldu ve gözlerini kaçırdı.

"Bir dakika? Sen... O kızsın. Oteldeki kızsın."

Sessizlik bozulurken tarayıcı ve sert bakışlara kucak açan gözlerimi sesin sahibine, yani Almina denilen o kıza çevirdim. Alt dudağımı dişleyerek kızı süzerken iri gözlerini kaçırdı. Sinirlenmeye başlamıştım. Ben o kızmışım...

"Aaa... Sanırım sen de Kayra ile çıkarken Bora denilen çocuğa veren sonrasında ise hiçbir şey olmamış gibi buralardan kaçan, seni yazın sevgilimle aynı odada bastığım zaman diz üstü bir bornozla duran kızdın." Ellerimi göğsümün altında birleştirdikten sonra küçümseyici bakışlarla bakmaya başladım. Utanmış olacak ki gözlerini benden kaçırmıştı. O sırada Nur'un sesini duydum.

"Mina!"

"Ne var gün ışığım? Sadece hafızamın iyi olmasından dolayısıyla eğleniyorum."

Dudaklarım yukarı biraz daha kıvrılırken küçümseyici bakışlarım bir an olsun yüzümden eksilmemişti. Karşımda duran kızın yüzündeki şaşkınlık, anlamı dolu ama boş bakışlar beni esir aldı. Kendinden utanıyormuş gibi bakıyordu ve bunun için bile kendimi suçluyordum. Bir erkek yüzünden -ki her ne kadar sevgilim olsa bile- bir hemcinsimle kavga etmek beni vizyonsuz yapardı.

"Dersime iyi çalışmışım sanırım."

Kızın yüzünü daha yakından incelemeye başladığımda kızı bana benzettim. Bana gelen insanlardan çoğu kızla benzediğimi söylerdi ve ben buna inanmak istemezdim. Şimdi ise ilk kez bu kadar yakından görüyordum ve benzetenlere hak vermiştim. Bana biraz benziyordu. Tek farkımız gözlerimiz olabilirdi. Çünkü benimkiler kahverengiyken onunkiler yeşildi. Acaba Kayra beni görünce aklına bu kız geliyor muydu? Ya da benimle ona benziyorum diye mi çıkıyordu?

"Sanırım buradan bir an önce gitmeliyiz."

Almina denilen kızın arkadaşlarından biri mırıldandığında gülümsedim. Doğal olması için çabalamamıştım ama pek başaramamıştım. Yapay bir gülümseme de değildi.

"Hayır. Gerek yok." dediğim an hepsi bana döndü. "Madem gelmişsiniz... İstediğiniz gibi eğlenebilirsiniz." Gözlerimi üçünün etrafında biraz daha gezindirdim ve daha sonrasında, içeri ilerlemeye başladım. İçimde bir şeyler kopuyordu. Sinirliydim ama kendime hakim olmak durumundaydım.

Seri bir şekilde içeri daldım. Sinirimi saç diplerimden parmak uçlarıma kadar hissediyordum. Yüzsüzlük hayatımda katlanamadığım şeyler arasındaydı ve bu Almina denilen kız yüzsüzlük derecesinin everestini oynuyordu. Görüş açıma Hera girdiğinde derince bir nefes aldım. O ise bana gözlerini kısarak bakmaya başladı.

"Neredesin sen ya? Nur'u da bulamıyorum zaten!"

"Sakin ol." diye mırıldandığımda dirseğinin biraz üzerinden tuttum. Bir anda endişe ile bana bakmaya başladı.

"Mina! Ne oluyor? Buz kesmişsin!"

Elimi dirseklerinin üst kısmında bir yerinde sabitlemiş olduğum kolundan çektim. Sinirlendiğim zaman ellerim soğur, buz gibi olurdu ve beni benden daha çok iyi tanıyan kardeşim Hera bu huyumu bilirdi.