𝐂𝐫𝐞𝐞𝐩𝐲𝐩𝐚𝐬𝐭𝐚 𝐗 𝐑𝐞𝐚𝐝𝐞𝐫

•*|Laughing Jack|*•

~Gerçekleri yansıtmamaktadır. Ciddiye almayınız.

~İyi okumalar!👒

Karanlığın içinde hapsolmuş bedenini ve özgürlük gayesinde çırpınan ruhunu görüyordun. Bu, acısını hissetmediğin acı bir durum. Kollarını havaya kaldırmaya, ışığa uzanmaya çalışıyordun, boşuna.

Kabusların da hayatın gibiydi, korkunç ve umutsuz.

*

Mutlu olamıyordun. Tebessüm etmek için bir sebep göremiyordun.

Hayatın gri bir hal almıştı. Monoton ve kabus gibi.

Mutluluğun çekiliyordu. Üzüntü ve stres ruhunu ele geçirmişti, yoruyordu.

Bazen evin giderlerini karşılamak için fazladan mesaiye kalıyordun. Eve göz altların şişmiş bir şekilde geri dönüyor ve kendini yalnızca bir kaç saat sürecek olan uykunun kollarına bırakıyordun.

Yakın bir arkadaşın, sevgilin, akraban vesaire yoktu. İlgisiz kalmış bir çiçek gibiydin. Gün geçtikçe soluyordun.

*

Son zamanlarda masanın üzerinde pembe pembe, çilekli şekerlerle karşılaşıyordun. İlk başta ciddiye almadın. Ardından içini saran merak duygusu seni, şekerleri kimin bıraktığını bulmaya şevk etmişti.

Arada sırada evinin içini dolaşıyor, biri var mı yok mu diye kontrol ediyordun.

Bu durumun ilerledi. İyice paranoyak olmuştun. İnce uykunda duyduğun her çıtırtıda kalkıp evi baştan sona arıyordun.

Fazladan mesai ve paranoyak tavırların ruhunu yormuştu. Fiziksel açıdan zaten yorgundun. Ağrıyan bacakların gibi stresli zihnin yüzünden ağrıyan başın... Ölüyor muydun yoksa (Y/N)? Tanrı sana bu şekilde mi bir ölüm bahsetmişti? Aslında burası cehennemin ta kendisi miydi?

*

Yatağında öyle bir uzanmıştın ki sanki bir daha hiç kalkamayacak gibiydin. Yorgunluğun bir nebze bile azalmamıştı. Hayatında neredeyse hiç iyiye yönelik bir gelişme olmamıştı.

Tek iyi şey artık o lanet kabusları görmemendi. Ruhun eskisi kadar yorulmuyordu.

Gözlerini tavana diktin. Saat gecenin bir yarısıydı. Pencereden içeri süzülen ay ışığı odanı biraz aydınlatmıştı. Bakışlarını tavandan çekip odanda gezdirdin. Eşyalarını inceledin.

Birden kolunun üstünde gezinen yumuşak dokunuşlarla irkildin. Tam yanında biri yatıyordu, bunu hissedebiliyordun.

Çığlık atmak istedin fakat yorgunluktan sadece küçük çaplı bir bağırtı koptu dudaklarından. Yanında yatan kişi -Arkan ona dönük olduğu için göremiyordun- seni hafifçe kolundan tutmuştu. Kollarını vücuduna sararken konuşmaya başladı.

Sesi... O kadar tanıdıktı ki. Her kabus gördüğünde uyanmana sebep oluyordu. Tatlı, komik, samimi bir ses. Sanki seni kollarının arasına alıyordu ve sakinleşiyordun, şimdi olduğu gibi.

- Sakin ol (Y/N). Kendini daha fazla yorma, zaten yorgunsun.

Ellerini beline doğru indirmiş ve başını boynuna gömmüştü.

- Üzgün yüzünü görmek istemiyorum. Güzel yüzünün gülmesini görmek istiyorum. Her halinle güzelsin ama güldüğünde çok daha güzelsin.

İçinde korkudan, stresten ve üzüntüden eser kalmamıştı. Uzun zamandır hissetmediğin duygular içini doldurmuştu.

İçini dolduran heyecan ile arkanı döndün ve sana sarılan kişiye baktın.

Siyah, kısa kesilmiş saçları vardı. Kıyafetlerine ve burnuna bakılırsa bu bir palyaço idi. Palyaço ile arasında olan tek fark siyah beyaz olmasıydı.

Gözleriniz buluşunca tebessüm etti. Ellerini belinden çekti ve yüzünü avuçlarının arasına aldı. Biraz yaklaştı ve daha kısık bir sesle konuştu.

- Kendini daha iyi hissediyor musun (Y/N)?

Gülümseyip başınla onayladığında yüzüne biraz daha yaklaşmış ve dudaklarına minik bir buse kondurup geri çekilmişti.

- (Y/N), ben Jack, seni bu zorlu hayattan kurtaracağım. Artık kabus görmeyecek, fazladan mesai yüzünden eve gideceğin vakti dört gözle beklemeyeceksin.

Ellerini tutmuş ve yalvaran gözlerle gözlerinin içine bakmıştı.

- Yapman gereken tek şey beni kabul etmek. Benimle olmayı kabul ediyor musun?

__________________

Bu bölümü sevdim, anlık gelen ilhamın tamamını burada kullandım ve yazarken takıldığım yerler olmadı.

Yalnızca, Jack sanki birden okuyucunun üstüne atlamış gibi oldu. Olaylar o kısımda çok hızlı gelişti.

Siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Düşüncelerinizi belirtir misiniz?

Oylamaya geçelim.

A) Jane The Killer

B) Sally

C) Nurse Ann

D) Clockwork

Haftaya Pazar görüşmek dileğiyle!