↬ Okuyucuyu ele alarak yazdığım amatörce(?) senaryolar.
↬ Gerçekleri sadece ilk bölümlerde az biraz yansıtmakla birlikte tamamıyla özgün hikâyelerdir. (Ç)alınamazlar.
↬ İlk bölümler acemi işidir, sondan başlamanız tavsiye edilir.
↬ Wattpad'deki...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üstünde hissettiğin kaygan çarşaf ile gözlerini araladın. Aynı manzarayı görmekten bıkmış, belki de farklı bir manzarayla karşılaşırım umuduyla araladığın gözlerin, kırmızı ve siyah tonlarındaki odayı görünce içindeki nefretin arttığını hissettin.
Yatağın üzerinde doğruldun. Cam açık, rüzgâr sayesinde ipek perde sakince salınırken oda hafif serindi. Tabii bu, ağır gül kokusunu bastıramıyordu.
Yataktan kalktın ve saten kumaşın vücudundan aşağı kaymasına izin verdin. Dolabı açtığında, karşına çıkan kıyafet seçenekleri ile dudaklarını büzdün. En başta duran siyah, ipek elbiseye uzandın. Hafif yırtmacı vardı ama ondan daha iyi bir seçeneğin varmış gibi görünmüyordu.
"Size yardım edeyim, Matmazel." Engel olmadın. İtiraz etsen bile yapacaktı zaten.
"Çok hoş bir bedeniniz var," Az sonra beline dolanan elleri hissettiğinde gözlerini kıstın. Omzunun üzerine bir öpücük bırakıp başını sana çeviren Smexy "Neden size yaklaşmama izin vermiyorsunuz?" dediğinde geri çekildin.
"Neden izin vereyim ki? Kendi isteğimle bile burada değilim." Yanından geçip makyaj aynanın önüne oturdun. Tarağına uzanıp bir hışımla saçlarını taramaya başladın.
"Böyle yapmayın ama, bu sizin iyiliğinize olmayacak." Elinden tarağını çekip almış ve tekrardan beline sarılmıştı. Aniden bedenini saran ürperti nedeniyle korkmuş ve refleksle dirseğini onun karın boşluğuna geçirmiştin, o ise gerilemek zorunda kalmıştı. Bunu fırsat bilip ayağa kalktın ve hızla kapıya doğru ilerledin.
"Burdan kaçamayacağını biliyorsun değil mi?" Arkandan seslenen Offender'ı umursamadın ve eteğinin uçlarından tutarak aşağı indin. Hızlı adımlarla bahçeye çıktın.
Kıpkırmızı bir tarlayı andıran gül tarhının arasında gezinmeye başladın. Sinirliydin, ondan nefret ediyordun. Aileni katletmişti. Seni de öldürecekti, bunu biliyordun. Sırf kendi zevki için kullacaktı ve öldürecekti seni.
Acı gerçekten nefret ediyordun. Bu gerçeğin nedeni Offenderman'den daha da nefret ediyordun.
"Ah... Eninde sonunda buraya geleceğini biliyordum. Sana söylemiştim, burdan kaçamazsın."
Sana doğru sırıtarak ilerleyen adamı görünce başını çevirdin. Gülleri incelemeye başladın. Seni belinden tutup kendine çektiğinde ise yüzüne bakmıyordun.
"Neden böyle yapıyorsun?" Sözleri ile kaşlarını çattın. "Ailemi öldürdün, aptal, ve şimdi de beni öldüreceksin, biliyorum."
Ona bakmıyordun, gözlerin dolmuştu, ittirmeye çalıştın ama nafile, o çok güçlüydü.
"Hadi ama... Seni incitmek istemiyorum ama beni zorluyorsun." Ona baktın. Yüzündeki hafif tebessümü görünce sesini yükselttin. "İncitmek istemiyorsun öyle mi? Hoş, zaten yeterince incittin. Ailemi öldürdün sen..."
Parmaklarını dudaklarına bastırıp seni susturdu. "Aileni öldürmedim çünkü bundan sonra senin tek ailen benim." Başını salladın.
"Değilsin."
"Evet öyleyim."
"Değilsin!" Bağırıp onu ittirdin. Gözyaşların artık yanaklarından aşağı süzülüyordu. Dayanamıyordun artık.
"Sana sınırlarını zorlamaman gerektiğini söylemiştim. Yeterince iyi anlatamadım anlaşılan." Dudağını yaladı, sesi oldukça tehditkârdı.
Sert adımlarla sana doğru ilerlemeye başlamıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
