↬ Okuyucuyu ele alarak yazdığım amatörce(?) senaryolar.
↬ Gerçekleri sadece ilk bölümlerde az biraz yansıtmakla birlikte tamamıyla özgün hikâyelerdir. (Ç)alınamazlar.
↬ İlk bölümler acemi işidir, sondan başlamanız tavsiye edilir.
↬ Wattpad'deki...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pekâlâ, Ray'e karşı beslediğiniz düşmanlık bu sefer bazı sınırları aşmışsınız gibi hissetmenize sebep olmuştu. İçinizde biriken kin ve nefret bir anlığına kontrolünüzün dışına çıkmış, durduk yere ona saldırmanıza sebep olmuştu. Onu ağır yaraladığınızda ne kadar ileri gittiğinizin ancak farkına varmıştınız lâkin olan olmuş, Ray ölmüştü.
Başta hiçbir pişmanlık hissetmemiştiniz. Malikanedeki diğerleri de bunun olacağını biliyormuş gibi pek tepki göstermemiş fakat size garip bakışlar atmaktan ve bir odaya girdiğinizde orayı terk etmekten geri kalmamışlardı.
Neden böyle yaptıklarını anlayamıyordunuz. Yoksa onlar Ray'den hoşlanıyor muydu? Tabii ki de hayır! Birçoğunun ondan ölesiye nefret ettiğini ve bunu Ray'in yüzüne bile söylemekten çekinmediklerini biliyordunuz. O zaman neden şimdi size böyle davranıyorlardı?
***
"Git başımdan."
"Hayır," dediniz öğrenmeye kararlı bir sesle. Liu da, diğerleriyle olduğu gibi, arkadaşınız değildi. Yalnızca arada sırada sohbet ettiğiniz, daha "tahammül edilebilir" bir tipti. Ray öldükten sonra nedense o da size soğuk davranmaya başlamıştı. "Sadece söyle bana, Liu."
Liu bir süre gözlerini üzerinizde gezdirdi; sizi, o anki yüz ifadenizi, mimiklerinizi ve bakışlarınızı süzdü, belki de kafasında tarttı.
"Sanıyorum ki sen hiçbir şeyin farkında değilsin, değil mi?" Size yandan bir gülümseme verdiğinde başınızı önünüze eğip "Sadece anlat." demekle yetindiniz. Liu geriye yaslandı, kollarını kavuşturmadan az önce tüttürdüğü sigarasından bir nefes aldı. "O senin kardeşindi."
Başınızı kaldırıp ona doğru baktınız. Şaka yapıp yapmadığını anlamak istercesine yüzünü incelediniz, alay ettiğine dair herhangi bir mimik bile göremediğinizde ise geriye yaslandınız ve tıpkı onun gibi kollarınızı kavuşturdunuz. "Yani?"
"Hiçbirimiz kardeşini sebepsiz yere öldüren biriyle aynı ortamda bulunmaktan haz etmiyoruz."
"Öyle mi?" Gülümsediniz. "Söylesene o zaman Liu, peki sen neden hâlâ Jeff'in kuyruğu olmaktan vazgeçemiyorsun?"
Ortamdaki gerilimin arttığını hissettiğinizde gülümsemeniz büyüdü. Her sözcüğün üzerinde durarak, tane tane konuştunuz. "Ne de olsa, o senin kardeşindi ve seni sebepsiz yere öldürmeye çalıştı. Birini öldürmeyi denemek, onu öldürmekle eş değerdir."
Size cevap vermeyip kıstığı gözlerini üzerinize sabitlemekle yetinince ayağa kalktınız.
"Ben Ray'i sebepsiz yere öldürmedim. Cezasını çekmesi gerekiyordu ve ben de buna izin verdim."
Odadan çıkarken sözlerinize devam ettiniz. "Ben adaleti sağlamak için buradayım. Kardeşim olduğunu bilseydim bile bu, adaletin gerektirdiklerini yapmama engel olmazdı. O bunu hak etti."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölümle ilgili bazı notlar↷
¹Bölüm okuyucunun, yani sizlerin, Ray'den nefret etmek için kişisel sebepleri olduğu varsayılarak yazılmıştır.
²Diyaloglar Creepypasta'ların dengesiz kişilikleri göz önünde bulundurularak yazıldığından davranış biçimlerinden düşünce yapılarına kadar kendileriyle çelişeceklerdir. Dolayısıyla Liu'nun okuyucuya sunduğu sebep tamamıyla kendisiyle çelişmesinin bir sonucudur. Keza durum böyleyken diğer Creepypasta'ların da kendileri ile çeliştiklerini söylemek yanlış olmaz.
*
Bölüm sonu.
Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi belirtebilirsiniz.
Bu sefer sunacağım oylama 2-4 kişilik olacaktır, bilginize.
