↬ Okuyucuyu ele alarak yazdığım amatörce(?) senaryolar.
↬ Gerçekleri sadece ilk bölümlerde az biraz yansıtmakla birlikte tamamıyla özgün hikâyelerdir. (Ç)alınamazlar.
↬ İlk bölümler acemi işidir, sondan başlamanız tavsiye edilir.
↬ Wattpad'deki...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hatırlamıyor musun (Y/N)?" Oyuncak tamircisi, genç kadının hatırlamamasına belli ki şaşırmıştı: tek kaşı kalkmış, dudakları hafif aralanmış ve gözleri kısılmıştı.
Genç kadın başını salladı. Bu adamı rüyasından başka bir yerde gördüğünü hatırlamıyordu. Zihninde onun hakkında yalnızca, parçalanmış, bulanık hatıralar vardı -ki onları hatırlamıyordu bile.
"Üzüldüm, mükemmel yıllardı... En azından benim için." Dudakları yukarı kıvrılmış, kıstığı gözlerini genç kadına dikmişti. Avuç içlerini masaya vurup ayağa kalktı; şimdi, (Y/N)'den çok daha uzun olduğu belli oluyordu.
Başını yana eğip alayla (Y/N)'yi süzdü. "Ah, ama üzülme, hatırlatacağım..." Kadının gözlerinin içine bakıp kelimelerini vurguladı. "... Hem de memnuniyetle."
(Y/N) rahatsız olmuş ve kaşlarını çatmıştı. Kollarını kavuşturup kenardaki sandalyeye oturdu, bakışlarını karşısındaki adama dikti. "Dinliyorum."
Oyuncak tamircisi sırıttı ve dudağını yalayıp raftaki bir oyuncağa uzandı. Umarsızca parmakları arasında ufak bir oyuncak bebeği döndürürken masanın üzerine oturdu. "Uzun zaman önceydi. Tabii çok çok uzak bir tarih değil, üç yıl öncesi." Göz ucuyla kadına bakıp tekrardan başını oyuncağa çevirdi.
"Daha gençtin, seninle aynı kentte yaşıyorduk, belki hatırlıyorsundur?"
Umutla baktığı genç kadın cevap vermeyince devam etti. "Nişanlın vardı." Yüzünde gözle görülebilen bir nefret belirmiş, oyuncak bebeği döndürmeyi kesmişti. "Aptal, işe yaramazın tekiydi. Onu nasıl sevdiğini halen anlamıyorum."
(Y/N) birkaç kez kesik kesik öksürdüğünde nefesini verdi. "Ve benimle tanışmıştın..." Yüzünde bu sefer hain bir sırıtış belirmişti. "... Ve sayemde, o aptaldan kurtuldun."
Genç kadın hızlı hızlı nefes alıyordu. İçini kaplayan nefret yumruklarını sıkmasına neden olmuştu. Canından çok sevdiği adama bu şekilde ithamlarda bulunması onu sinirlendirmişti. "Sen kim oluyorsun da ona bu şekilde ithamlarda bulunuyorsun? Kimsin sen?"
"Jason, tanıdık geldi mi?" Jason denilen adam dik dik genç kadına baktı. (Y/N) bu ismi hatırlıyordu, gayet net bir şekilde hem de.
"Ona olan aşkının benim sayemde bitmesi ne hoş." Jason, gözlerini genç kadından ayırmadı ve ona doğru birkaç adım attı. "Nişanlıyken başkasına aşık oldun, bana aşık oldun. Benim için terkettin o pisliği, hatırlıyorsun değil mi?"
Kelimeler nefretle dökülüyordu dudaklarından. Delicesine gülümsüyordu, gözlerindeki ateş harlanmıştı. "Ah, bacaklarına sarılıp onu terk etmemen için yalvarmıştı ama kalbin bana kapılmışken doğru kararı nasıl verebilirdin ki? Reddettin onu ve o, kendi canına kıydı." Son cümlesini zevk alırmışçasına söylemişti.
Genç kadının elleri titremeye başlamıştı. Jason bunu gördüğünde ellerini elleriyle sarmış ve gözlerinin içine bakmaya devam etmişti. "Bana aşkından ölüyordun sen (Y/N). Benim için her şeyini vermeye hazırdın -inkâr edemezsin." Genç kadının bir şey söyleyeceğini gördüğü vakit eklemişti.
"Çok üzüldüm doğrusu, o yılları hatırlamamana..." Giderek kadının ellerini sıkmaya başlamıştı. Gözlerinden yılların nefreti okunurken yüzü, avını yakalamak üzere olan bir avcının yüzü gibiydi.
"Ve özellikle seni nasıl terk ettiğimi, peşimden ne çok ağladığını unutmuş olmana üzüldüm."
(Y/N)'nin elini artık öyle bir sıkıyordu ki genç kadın, acıyan elini çekmek istese bile çekemiyordu.
"Hatta bazen rüyalarına bile girmiştim, unutman imkânsız."
Nefesini vermişti.
"Sanırım tek kusurum seni terk etmek olmuştu ama artık- artık sadece benimsin sen." Şimdi bir canavar gibi görünüyordu. "Sana her şeyihatırlatacağım, her şeyi."
Ve genç kadının dudaklarını, dudaklarıyla kapattı.
(Y/N) ne yapacağını bilemiyordu. Uzun zamandır kalbinin bir köşesine gömdüğü aşkı tam karşısındaydı ama genç kadın, bunda bir yanlışlık seziyordu. Eski, yirmi bir yaşındaki amatör oyuncak tamircisi Jason Meyer değildi karşısındaki: egoist bir canavardı!
Ama bu kimin umrundaydı? Onu seviyordu, tıpkı üç yıl önce olduğu gibi, onun için delicesine çarpıyordu kalbi. Jason kendisini seviyordu bir kere, aptal bir nişanlıya kimin ihtiyacı vardı?
Tutkuyla karşılık verdi genç kadın. Mutlu olup olamayacağı ya da yaşayıp yaşamayacağı bile belli değildi ama bu, umrunda bile değildi. Ölümünün onun elinden olması bile mutlu ederdi onu.
Jason, (Y/N)'nin yüzüne düşen birkaç perçemi kulağının arkasına sıkıştırmıştı. Kollarını beline dolamış, tekrar ve tekrar öpmüştü onu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
