↬ Okuyucuyu ele alarak yazdığım amatörce(?) senaryolar.
↬ Gerçekleri sadece ilk bölümlerde az biraz yansıtmakla birlikte tamamıyla özgün hikâyelerdir. (Ç)alınamazlar.
↬ İlk bölümler acemi işidir, sondan başlamanız tavsiye edilir.
↬ Wattpad'deki...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Burada çok sıkılıyorum Jack. Beni evde yalnız bırakıyor ve ancak akşam dönüyorsun."
Jack, iç çekti ve biraz gerileyip ardındaki kapıyı aralarken "Üzgünüm... Ben... Yani... Lütfen bunu sonra konuşabilir miyiz?" Aniden kapıdan çıktığında, (Y/N) iç çekti.
Zavallı kız yaklaşık bir haftadır, sevgilisiyle tatile geldiklerinde kaldıkları evden dışarı çıkamıyordu. Jack, ya havanın soğuk olduğunu ya da yağmuru bahane ediyor, kızın dışarı çıkmasını istemiyordu.
Bazen fazla bağlandığını düşünüyordu Jack ama kendisini "O şimdi güvende. Onu koruyorum." diyerek avutuyordu.
❧
(Y/N), tenine çarpan soğuk hava ile kollarını bedenine sardı. Nerede olduğunu bilmiyordu ama gözlerini açmak istemiyordu. Cenin pozisyonunu alırken koluna nazikçe dokunan bir eli hissettiğinde gözlerini araladı: uzun zamandır hasret kaldığı adamın maskesiz yüzüyle karşı karşıyaydı şimdi.
"Jack?" diye mırıldandı ama kolunu, onun soğuk parmaklarının arasından çekti. Gözlerini tekrar kapatırken isyankâr bir biçimde "Yine mi?" diyebildi. "Yine mi getirdin beni buraya? Yine mi beni koruduğunu bahane edeceksin şimdi?"
Jack böyle bir isyana hazır değilmiş gibiydi: sesindeki o otoriter tını yerini, yaramazlık yaptığını annesine itiraf eden bir çocuğun sesine bırakmıştı. "Ben..."
"Lütfen balkonun kapısını kapat, Jack, üşüyorum."
Jack dalgınca başını sallarken balkonun kapısını kapattı, perdesini açık bıraktı. Tekrardan yatağın ucuna oturdu ve kızın ellerini avucuna aldı. "Seni korumak istiyordum, istiyorum ve isteyeceğim. Ben böyle yapmam gerektiğini düşünüyorum."
Balkonun penceresinden süzülen ay ışığıyla aydınlanmıştı oda ve Jack'in sesi yankılanıyordu resmen odanın duvarlarında.
"Ama beni korumuş olmuyorsun. Tam tersi, bu bana zarar veriyor." (Y/N) yavaşça doğruldu ve ellerini, ellerini tutan adamın ellerine sardı.
"Eğer şimdiye kadar seni korumasaydım, daha fazla zarar gelecekti sana."
"Ama..."
"İtiraz etme." Jack, parmağını kızın dudaklarına bastırdığında, (Y/N) tek kelime dahi etmedi ve başıyla onaylayarak ona hak verdi.
"Şimdiye kadar yaptıklarım sana zarar vermiş olabilir- ama yemin ederim ki seni korumak için yaptım. Ben..."
"Beni seviyor musun?" dedi kız fısıldarcasına. Jack başını eğdi.
"Bilmiyorum, seni seviyor muyum? Hiç böyle hissedemiyorum... Tek hissettiğim şey, seni korumam gerektiği."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm sonu.
Böyle bir son beklemiyordum, neye dayanarak güzel bir kurgu olacağına dair sizi temin ettim acaba?
