vsoo| Is not it enough? (Yetmez mi?)

𖥸 t w o

Oy ve yorumlarınızı esirgemeyin💖____________________

ꕥ

Jisoo

Akademideki bölümümle ilgili etkinlikleri genelde ben düzenlerdim. Bazen diğer bölümlerle de uğraştığım oluyordu, ama onlarda daha çok o bölümdeki yakın arkadaşlarımdan yardım alıyordum. Mesela konservatuar bölümünde Jennie bana yardım ederdi, bazen ise Lisa.

Fakat en sevmediğim şey aksatılmış işlerdi: Park Jimin dosyası gibi. Defalarca tiyatrolarda ona sahneler ayarlanmış, lakin hiç birine gelmemiş, en sonunda bölümden kovulmuştu.

Şimdi onun o azgın evine bu saçma evrakları imzalatmak için gidiyordum. Annem ve babam öyle bir eve gittiğimi duyarlarsa delirirlerdi, herhalde. Umarım duymazlardı. Neyse...

Aslında annem miss kore seçilmişti, yani böyle ortamlara az çok hakim olmalıydı. Fakat babamla evlendikten sonra böyle ortamlardan ayrılmış, hiç bir dizi ve film teklifini kabul etmemişti, kendi ajansını açmış, modelleri ve aktörleri eğitiyordu.

Eve vardığımda karşılaştığım manzara -Jennie ve o adam- daha çok sinirlerimi bozmuştu. Sonunda neyse ki olay büyümeden adam gitmişti. En azından biraz zekası var, diye düşündüm.

Elimdeki evrakları sallayarak salona geçtim, gördüğüm manzara resmen midemi bulandırmıştı. Gözlerimi masadaki çiftten çekip kapıya doğru gittim ve bahçeye çıktım. Jennie de peşimden geliyordu.

Jimin'i farkettiğimde yanındaki adamı da farketmem kısa sürmüştü, dahası onun beni farketmesi daha kısa sürmüştü. Az önce kapıda Jennie'yi sıkıştıran adamdı, evet.

Derin nefes aldım ve Jimin olan yöne doğru yürümeye koyuldum. Jennie hâlâ peşimdeydi. Gerçi yanımda olması iyiydi, kendimi yalnız hissetmiyordum, tuhaf bir güven doğuyordu içimde.

Jimin beni gördüğünde iki kolunu da açtı. "Ooo Kim Jisoo! Hoşgeldin! Seni partimde ağırlamak ne büyük bir şereftir."

"Bu kızı tanıyor musun?" Yanındaki adam -az önce Jennie'yi kapıda sıkıştıran- tek kaşını kaldırmış Jimin'den cevap bekliyordu.

Jimin onaylar anlamda hevesle kafasını salladı. "Tabii, tabii! Tiyatro bölümünden! Nasıl tanımazsın onu!" Bir süre duraksadı. "Ah normal, sen konservatuar bölümündensin." Sonra bana baktı. "Size nasıl yardım edebilirim, matmazel?"

Derin nefes almıştım. Elimdeki evrakları uzattım. "Tiyatro bölümüyle ilgili eksiklerin vardı."

Hemen kağıtları alıp inceledi. Sonra yüzünü üzgün halde bana dikti. "Bunları imzalayamam."

Çantamdan kalem çıkarmakla meşguldüm. Duyduğum şeyle kaşlarımı çatıp ona baktım. "Neden?"

"Çünkü bunların çoğu doğru değil. Mesela bu oyuna..." Yanıma geldi ve kağıttaki oyunları tek tek gösterdi. "...ben gelmiştim, ama geciktim diye beni sahneye almadılar."