vsoo| Is not it enough? (Yetmez mi?)

𖥸 n i n e t e e n

Oy ve yorumlarınızı esirgemeyin💝
____________________

ꕥ

Jisoo

Gece doğru düzgün uyuyamamıştım. Sebebi malum olduğu üzre Taehyung'tu. Gerilmiştim ve gerildiğimde de ağlardım. Hayatım sanki ellerimden kaymış ve farklı yönlere gidiyordu.

Hatırlıyor musunuz? Size Elle'deki çekimin çıkışında Yoongi ile olan ilişkimiz Taehyung'un bana duyduğu sevginin küllerini temizleyen bir rüzgar oldu, demiştim, ama küllerin olması için ateşin yanmaktan vazgeçmesi gerekirdi. Ya Taehyung'un bana karşı duyduğu sevgi kül değil de hâlâ ateşse? O zaman bu rüzgar külleri temizlemek yerine yanan ateşi daha da büyütmez miydi?

Sabah olduğunda akademiye gidemeyecek kadar yorgun ve bitkin olduğum kanaatine varmıştım. O yüzden de istirahat edecektim. Yatakta uzanmış, kulaktıklarımı takmış, şarkı dinliyordum. Aslında sadece şarkı çalıyordu, ben ise düşüncelere boğulmuştum.

Uyumak istiyordum. Rüyalarımız değil miydi gönlümüzün eksikliğini çektiği imkânsızlıklarla buluşabileceğimiz tek yer?

İçimi acıtan şey hayalkırıklığıydı... O genç adamın o denli itaatle gitmesinin verdiği hayalkırıklığı. Beni durdurmak, yanımda kalmak için hiçbir girişimde bulunmaması, oradan ayrılıp gitmesi konusundaki ilk arzuma minnetle ve saygıyla boyun eğmesi, beni kendine çekmek için bir şey yapmak yerine, beni görmemesi, bir kadın olarak hissetmemesiydi.

Taehyung züppeydi, hovardaydı, çapkındı. Beni gelecekte çok büyük ihtimalle aldatacak türden bir erkekti. Aslında züppe ve hovarda arasında belirli farklar vardı ve bunlar düşünülürse Taehyung hovardaydı. Züppe kendini kadınlara yüce göstermek için hava atarken -mesela Jungkook- hovarda zaten yüce olduğunu bilirdi ve bunu göstermeye ihtiyaç duymazdı, daha olgundu. Benim gibi kadınlar -aklı başında kadınlar- hovardalardan korkardı ve onlar da bunu bilirdi, bu korkudan belli etmeseler de hoşlanırdı.

İç çektim. Öyle boşluğa düşmüştüm ki tüm kemiklerim kırılmıştı. Haraket etsem ölecek gibiydim, haraket etmesem de büyük ihtimalle iç kanamadan ölecektim. Rezil bir durumdu, çünkü boşluğa düşerek kemiklerini kırmak ancak rezillik olabilirdi. O zaman bu durumda benim neye ihtiyacım vardı? Bir kurtarıcıya mı? Öyle olsa dahi bu insan kimdi?

Taehyung ve Yoongi...

İki farklı dünya...

Sanki sonsuza dek iki dünya arasına sıkışıp kalmıştım, üstelik ikisine de ait değildim.

Göğüs kafesimi dolduracak kadar derin nefes aldım, artık boğuluyordum.

Telefonuma gelen bildirimle gözlerimi telefonun ekranına diktim.