Never forget you

8. "Piękna historia"

Przeglądałam zdjęcia, które zrobiłam na plaży i dodawałam je do ulubionych. W tym czasie Zayn poszedł zamówić dwie lemoniady.

- Dodaj się - weszłam w Instagrama i wystawiłam do niego telefon, kiedy wrócił. - Chcę cię oznaczyć.

- Zostaw! Wyglądają tak ładnie, że muszę zrobić im zdjęcie - pacnęłam go w rękę, kiedy chciał wziąć jasny napój. Otworzyłam Snapchata i zrobiłam serię zdjęć.

- Nie żartowałaś, kiedy mówiłaś, że jesteś uzależniona od robienia zdjęć wszytkiego - zaśmiał się, opierając o oparcie fotela, przy którym siedział.

Wzruszyłam ramionami.

- Ewentualnie jeszcze nagrywam.

Chłopak parksknął.

- Nie będzie ci przeszkadzało, jak zajmę się tym teraz? Potem może mi się już nie chcieć - spojrzałam na niego.

Pokręcił lekko głową.

- Mogę już się napić? - spytał, biorąc szkankę.

- A mogę zrobić ci zdjęcie?

Zayn w końcu zdjął okulary. Być może dlatego, że w hotelowym barze było dosyć ciemno.

Przetarł oczy.

- Nie trzyj oczu brudnymi rękami.

- Rób te zdjęcie i daj mi się w końcu napić, bo uschnę jak ten kwiatek - wskazał gdzieś palcem.

Zaśmiałam się i weszłam w aparat. Był tak piękny, że nie potrzebne mu były głupie filtry ze Snapchata.

- Chyba już - powiedziałam, przeglądając galerię.

Chłopak odetchnął i wziął kolejnego łyka z napoju, którego połowę w międzyczasie zdążył wypić. Tymczasem ja na swój nawet nie spojrzałam... No chyba, że na zdjęciach się liczy.

- Byłaś u Chrisa? - zapytał po chwili ciszy, kiedy ja wciąż segregowałam zdjęcia.

- Tak. Obudził się i czuje się już lepiej. Podałam mu wodę i jakieś tabletki przeciwbólowe, bo mówił, że głowę mu rozsadza. Potem stwierdził, że się jeszcze położy. Myślisz, że ładne? - pokazałam mu ekran telefonu ze zdjęciem, które zrobiłam sobie na plaży, kiedy on poszedł w krzaki się odlać.

Postanowiłam w końcu napić się swojej lemoniady. Wzięłam szklaną słomkę do ust i pociągnęłam kilka łyków.

- Każde twoje zdjęcie jest ładne, bo ty jesteś piękna.

Popatrzyłam na niego, żeby po przetrawieniu tych słów, zakrztusić się. Poczułam gorąc na policzkach i czym prędzej zabrałam telefon, dając temu zdjęciu serduszko i przesunęłam dalej, próbując odkaszlnąć.

- Dziękuję - pociągnęłam nosem.

- Więc opowiadaj.

- Najpierw ty - odpowiedziałam, wybierając posty do pierwszego posta. - Robiąc w telefonie, nie będę mogła się skupić na mówieniu, ale obiecuję, że będę słuchać - popatrzyłam na niego.

Te piękne szare oczy...

Weschnął i odwrócił głowę w stronę okna.

- Moja mama wywodzi się z bardzo starej, arystokratyckiej rodziny, gdzie przykłada się dużą uwagę do zasad, tradycji, wychowania, wykształcenia i takich tam. Bardzo im zależy na potomkach. Moja mama też zawsze chciała mieć dużą rodzinę. Mój ojciec, kiedy orzenił się z nią, obiecał jej rodzicom, że spłodzą dziecko, a potem będą je wychowywać w ich wartościach. I tak było. Krótko po ich ślubie urodziłem się ja i od małego robili wszystko, żebym, jakkolwiek to zabrzmi, był godzien rodziny mamy. Jest ona trochę... bardzo... konserwatyczna. Z resztą babka mamy była Polką, więc jest tam duża część naszej rodziny, dlatego dosyć często tam bywam. Znaczy często... głównie na różne święta.